vino rosso della casa

Het rode huiswijntje dus. Een bonarda fermo (d.w.z. geen frizzante, schuimwijntje) in dit geval, gemaakt van de druiven van een van de wijngaarden vlak beneden ons huis. Roberto (Vercesi als ik het goed heb, vele inwoners van Montecalvo en omgeving heten Vercesi) kwam vandaag al een flesje brengen, nadat we hem gisteren pas voor 't eerst gesproken hadden. Opeens stond hij achter me, terwijl ik de voortuin verder aan het omschoffelen was: een welkome afwisseling. Na wat gebabbel in het lentezonnetje liet ik hem het huis zien, waar Nico op de tweede verdieping luidruchtig aan het stofzuigen was. Hoorbaar, zelfs op afstand van het huis: zo rustig is het hier dat het enige lawaai dat van de aspirapolvere is! Roberto was verbaasd over de interne toestand van het huis, hij kende het huis nl. wel van vroeger (hijzelf is in zijn huidige woonhuis geboren) maar wist niet dat de vorige eigenaar het zo had opgeknapt. Terwijl we kamer na kamer bezochten, polste ik voorzichtig maar eens naar de mogelijkheden van het overnemen van een stukje grond en de toestemming voor onze veranda. Zijn vader is de padrone, dus we moeten maar met hem praten. Zijn  vader wil de wijngaard waarschijnlijk nog een stukje uitbreiden, dus tot op "onze" beoogde parkeerplaats ... helaas, die optie lijkt vooralsnog te vervallen. Tegen de veranda is geen bezwaar, als er maar geen schaduw wordt geworpen op de wijnstokken, dus dat moeten we nog even goed bekijken, maar 's zomers staat de zon hoog en al snel recht ten zuiden van de bedoelde wijngaard, dus hopelijk valt dat wel mee. Buiten verder kletsend over van alles en nog wat verstreek er al gauw een uurtje. Ons voorstel om van zijn wijn ons huiswijntje te maken viel goed, hij kan wel wat extra business gebruiken, zeker gegeven het feit dat hij er 20.000 liter per jaar van produceert! Vanavond eerst maar proeven dus, als waren wij een "sommelier", zoals de komiek  Antonio Albanese (zie http://nl.youtube.com/watch?v=eopV_FJxDG4 ) die na een hoop geschud en gewals tot de conclusie komt dat de wijn in zijn glas rood is: "è rosso". Ons oordeel van de wijn van Roberto: lekker ("bevat alcohol")! Hij begint een beetje scherp, maar net als je denkt dat hij (te) wrang is, volgt er een zoetere nasmaak. Veel beter dan de andere huisgemaakte wijntjes die we wel eens hebben mogen "smaken". Goed genoeg voor een leuk huiswijntje, en des te leuker als je hem (heel eenvoudig) drinkt op het terras  met uitzicht op de wijngaard zelf. Toch?