Software potente

Giorgio klonk erg bedeesd aan de telefoon. Ja, hij had er eerst aan getwijfeld, of hij wel moest bellen, want er was een probleem. En hij vond het zo vervelend om er over te beginnen, dat hij eerst dacht om het maar te laten zitten. Uiteindelijk had hij dan toch bedacht dat het beter was om ons te bellen, maar nu aarzelde hij weer. Waar gaat het dan over, vroegen wij op zijn Hollands directs. Nou, hij had het geld van de eerste huur die we hem gegeven hadden nageteld en er bleek 100€ te ontbreken … Wij vonden dat wel komisch,  dat geaarzel van die schuchtere Italiaan, die zich in alle bochten wringt om toch vooral niet onbeleefd te zijn. We nodigden hem uit om direct langs te komen, dan betaalden we het ontbrekende bedrag meteen. “Nee, nee, het kan best wachten hoor, dat is geen probleem” begon hij weer te ontwijken. We stonden er echter op om nu meteen te betalen, al was het maar om nog maandenlang van geschuifel en schijnbewegingen te voorkomen.

Giorgio kwam en nam meteen zijn broer mee, om dan tegelijk ook maar de internetaansluiting te regelen. We hadden al een telefoonaansluiting en onze eigen laptop. Wat ontbrak was de software van Alice, de internet provider van de Italiaanse KPN, Telecom Italia. Nu staat dit overheidsbedrijf niet bekend om haar efficiënte gebruiksvriendelijke software, maar wel om talloze bureaucratische gruwelverhalen die in menige bar met graagte (en ingehouden woede) door haar slachtoffers worden verteld. Het eerste probleem betrof echter niet de software maar de bekabeling. Er was een verlengsnoer nodig. Voor de installatie konden wel improviseren, maar er was een permanente oplossing nodig. “Ce lo a casa” zei Franco, ik heb er thuis nog wel een liggen. Maar zijn wijze woorden werden niet gehoord … Ik zat met Giorgio al verdiept in de software van Alice en hadden al snel het gevoeld in Wonderland verzeild te zijn geraakt. Wat was het onoverzichtelijk! Franco zei nog maar eens dat hij een verlengsnoer had en dat wel even kon gaan halen … Geen antwoord.

“Per continuare si deve installare il nostro software potente” kondigde Alice vrolijk aan, u moet nu onze krachtige software installeren. Ik keek naar Giorgio, met twijfelende gezichtsuitdrukking. Hij begreep me meteen en zei op ironische toon “Nou? Wil je die potente software van Telecom op je pc hebben?” “E proprio la parola potente che mi fa paura” grinnikte ik, het woord potente jaagt me juist angst aan. Maar we hadden geen keus en met ogen dicht drukte ik op de knop “Installatie”. Wonder boven wonder ging alles goed. Franco had intussen nog twee keer gezegd dat hij een verlengsnoer had en dat wel even kom gaan halen. Hij beende nu ongeduldig heen en weer door de kamer. Wat is er, vroeg Giorgio. Ik kan dat verlengsnoer wel even halen, geef me je autosleutels, dan ben ik zo terug, antwoordde Franco nu kortaf. En zo geschiedde. 

Franco bleef meer dan een uur weg. Met de auto van Giorgio, die nu niet naar huis kon. Dan maar een borrel, eentje van Bols, een echte Hollandse grappa. Nee, nee een klein slokje maar, zei Giorgio. Het werden in afwachting van het verlengsnoer verschillende kleine slokjes. Eindelijk hoorden we Franco de auto parkeren. Beneden knalde de deur van de hal. Hij beende woest binnen en was buiten zichzelf. Hij had zijn hele schuur overhoop gehaald, want die kabel moest er gewoon liggen. Een paar dagen geleden had hij hem nog in zijn handen gehad. En nu kon hij hem niet vinden, porca miseria! We troostten hem met ook een glaasje van die bijzondere Hollandse grappa. Ons kon niks gebeuren, onze software was potent!