Italiaanse Toestanden - Emigratieverhalen


woensdag 1 mei 2013

Il copritetti



Autista, antennista, farmacista, barista, giornalista, … je kunt een ambacht zo gek niet bedenken of het eindigt in het Italiaans op –sta. Zo wordt met een autista meestal niet een autist, maar iemand die bij wijze van beroep een auto bestuurt, wat wij heel Nederlands een chauffeur zouden noemen. Een antennista is iemand die van het plaatsen van antennes op daken van huizen zijn beroep heeft gemaakt. Bestaat echt! Ook heet een aanhanger van Inter Milaan een Interista, een boekhouder een commercialista, een tandarts een dentista, een autobandenverkoper een gommista … Het zijn allemaal mannelijke woorden, ook al eindigen ze op het vrouwelijke –a. Als kersverse Italianen maken we er zelf een sport van om nieuwe varianten te verzinnen. Je pakt een ambacht, voegt sta toe aan de stam en klaar is kees: een wetgever is een leggista, een pizzabakker een pizzista enzovoort. Allemaal fout natuurlijk, want net als je het denkt te begrijpen, is het anders, zoals veel in Italië.

We hadden een afspraak met de dakdekker die onze ingenieur (ingegnierista?) Cassani voor ons geritseld had, en dachten dat dat dus wel een tettista zou zijn, van tetto (dak) + sta. Mispoes, een dakdekker is een copritetti, letterlijk een dekker van daken. Hoe het ook zij, onze dakdekker boerde kennelijk goed want na een tijdje achter hem aan te zijn gereden, op weg naar onze Villa, drong het tot ons door dat hij een Jaguar bestuurde (hij was zeker een Jaguarliefhebber, een giaguarista). Dat was geen goed teken voor onze portemonnee! Na de Ponte della Becca te zijn gepasseerd, liet de Jaguar ons passeren, want wij wisten immers de weg. 

De dakdekker en Cassani kwamen niet alleen voor het bekijken van de toestand van het dak, maar waren ook geïnteresseerd in de locatie en de algemene toestand van het huis, want zo een huis kopen en een bed & breakfast beginnen, dat kwamen ze niet elke dag tegen. De heren stonden verbaasd over inwendige toestand van het huis (alles nieuw! van alles laten staan!) en over de prachtige positie. We bespraken welke ramen we wilden laten maken, waar de trap naar de kelder zou moeten komen en wat we met het terras wilden. Cassani wist net als bij de eerste bespreking van doorpakken en wilde eigenlijk weten wat we nog meer alvast zouden willen laten doen, voordat we eind februari voor drie maanden naar Nederland zouden terugkeren. De ramen? Dat kan niet, want daarvoor is een vergunning van de gemeente nodig en het verkrijgen daarvan duurt een maand of twee, drie. Terras? Kan niet, want dat vereist toestemming van de buurman, omdat de fundering aan zijn terrein zal grenzen. 

Voorlopig alleen het dak dan maar, inclusief wat kleiner werk zoals nieuwe regenpijpen. Snel werd ons de globale prijs voorgerekend, 25 euro de m^2, voor een dak van circa 160 m^2 is 4000 euro. Oeps, dat viel even tegen. We vroegen of dit echt een redelijke prijs is. Het lukt je niet goedkoper, beweerde de ingegnere. Tja, hoe controleer je dat in een vreemd land en vooral als je eigenlijk geen keus hebt: het dak is zo lek als een mandje en we willen er zeker van zijn dat het dicht is voordat we naar Nederland gaan. Ik vroeg dan maar eens hoeveel man er dan wel niet hoe lang aan werken. In de Italiaanse bouw worden prijzen in offertes berekend op basis van meters, vierkant meters, kubieke meters, maar niet op basis van manuren. Niet echt handig als je een zelf een reële schatting wil maken. Er zullen een man of drie, gedurende een kleine twee weken aan werken, beweerde de dakdekker, alle pannen moeten er namelijk af wil je het in één keer goed doen. 

Vooruit dan maar, 4000€. Cassani zette de dakdekker onder druk om het echt in de eerste weken van februari te doen: “ik zei presto en nu wil ik presto, begin februari en dan kom ik langs om te controleren!” Een doorbijtertje, die ingegnere! We gaven hem alvast onze sleutels om van de week alles in detail te gaan opmeten, zodat hij een progetto kan maken met alle opties en een inschatting van de kosten. Gaat het snel of gaat het te snel? Reikt onze polsstok wel ver genoeg? Ach, dat zien we later wel, een Nederlander is geen paurista.