Italiaanse Toestanden - Emigratieverhalen


zondag 17 maart 2013

Orario di visita

We zaten in de wachtkamer van de dokter. Een wachtkamer zoals alle andere, met gammele stoeltjes,  verdroogde kamerplanten en stapels verouderde weekbladen in de categorie roddel- en achterklap, die je thuis niet zou willen lezen, maar die je hier uit verveling gedachteloos doorbladert. En in dit geval kenden we de meeste “beroemdheden” ook nog niet eens, in welke compromitterende en opwindende situaties ze ook waren gefotografeerd.  Aan de muur van de wachtkamer hingen aankondigingen over de jaarlijkse griepprik en ander voorlichtingsmateriaal, zoals over de … mafia! Een fonds ter ondersteuning van de slachtoffers van de mafia beval zich aan in de belangstelling van de patiënt. 

Het was vrijdagmiddag en we waren de enige aanwezigen in de wachtkamer, want de dokter houdt in dit dorp Montecalvo Versiggia met zijn 550 inwoners alleen op dinsdag en donderdag spreekuur.  We kwamen echter niet om redenen van lichamelijke aard, al gingen in zekere zin wel met ons water naar de dokter. De spreekkamer van de huisarts bevond zich in het gemeentehuis van Montecalvo en wij wachtten niet op hem maar op de komst van de tecnica van de gemeente, Roberta Reguzzi.  Zij zou ons gaan informeren over bouwvergunningen, bestemmingsplannen en wat dies meer zij, in verband met onze aanstaande koop van het huis in de Frazione Spagna van de gemeente.

Het gemeentehuis bevindt zich in het “centrum” van Montecalvo Versiggia, zelf niet meer dan een frazione, een gehucht van een tiental inwoners, genaamd Crocetta. De naam betekent kruisje of kruising en de frazione ligt dan ook aan een driesprong van doorgaande wegen.  Naast de paar woonhuizen en het gemeentehuis is  hier alleen de aanwezigheid van de vroegere herberg, nu restaurant La Verde Sosta de moeite van het vermelden waard. Hoewel, iets verderop bevinden zich de kerk van de gemeente, het kerkhof en ook het  kasteel van Montecalvo Versiggia. En dan is er nog het officiële uitzichtspunt (met zitbankjes), het kapelletje van de Madonna van de Druivenoogst en het Kurkentrekkermuseum, wereldberoemd in Montecalvo en omstreken.

Het centrum van de gemeente is maar één van het zestigtal  gehuchtjes dat samen deze agrarische gemeente vormt en met in totaal 550 inwoners betekent dit dat elk gehuchtje maar uit een inwoner of 9 bestaat. De reeks van namen van de frazioni is een kleurrijk geheel van diverse oorsprong: Bagarello, Borgogna, Bosco, Ca' Bella, Ca' Galeazzi, Ca' Grande, Ca' Michele, Ca' Nuova, Ca' Rossini, Canerone, Capoluogo, Carichetta, Carolo, Casa Bassani, Casa Chiesa, Casa Galotti, Casa Ponte, Casa Sartori, Casa Tessitori, Casa Torregiani, Casa Zambello, Casaleggio, Casella, Casone, Castello, Castelrotto, Cerchiara, Colcio, Colombara, Colombato, Costa, Costiolone, Croce, Croce Bianca, Crocetta, Crocioni, Fontanino Ninetta, Francia, Frenzo, Lanzone, Lardera, Marchisola, Michelazza, Moglialunga, Molino nuovo, Mussolengo, Piane, Pianoni, Poggio, Poggiolo, Poggione, Pornenzo, Pratello, Remolato, Sasseo, Savoia, Schiavica, Spagna, Spinola, Stallarola, Tromba, Valazza, Valdonica, Versa, Versiggia . De naam van onze frazione,  Spagna, vindt zijn oorsprong in de nationaliteit van het onderdeel van het Napoleontische leger dat hier tijdelijk bivakkeerde.

We moesten een kwartier of drie wachten op de gemeentelijke deskundige, die maar een deel van haar tijd voor deze kleine gemeente werkte en nu van een andere gemeente kwam waar ze dezelfde functie vervulde. Het wachten bleek de moeite waard, want onze architetta bleek erg hulpvaardig en doortastend. Dossiers werden opgediept, plattegronden uitgevouwd en als er haar iets niet meteen duidelijk was, riep ze gewoon een vraag over de gang naar een collega. Vraag: “Deze mensen mogen toch gewoon een B&B beginnen in een woonhuis, of niet?” Antwoord:, “Jaja, daar is geen vergunning voor nodig”.  Gelukkig bleken er geen onoverkomelijke belemmeringen of onheilspellende bouwplannen (kerncentrales? Snelwegen?) te zijn. Zelfs voor aardbevingen hoefden we niet te vrezen: volgens de provinciale verordeningen hielden die bij de grens van de provincie op: er waren geen voorzieningen die daarmee rekening hielden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten