Sporca miseria!

Jawel: twee nieuwe berichten op een dag, het lijkt wel of de padroni niets anders te doen hebben. De onderstaande teksten leren echter anders ...

Sporca miseria: dat is een woordspeling! Ja zover zijn we al dat we leuk kunnen doen in onze vreemde nieuwe taal (niet dat iemand het begrijpt …). Porca miseria is namelijk een uitdrukking die zoveel wil zeggen als: verdraaid nog aan toe, wel heb ik ooit of verdomme wat een klotezooi, al naar gelang de behoefte. Maar sporca betekent vuil, ook in verband met afvalwater: acqua sporca. En daarover gaat het deze keer, want we hebben nu ’s een tegenvallertje. De ingegnere had ons gevraagd nog eens goed na te gaan hoe de aansluiting op de riolering zat, dit i.v.m. de vergunning van de gemeente voor de aansluitingen in het kelderappartement. We meenden te weten dat we op de gemeentelijke riolering aangesloten waren, maar dat wist zelfs de technica van de gemeente niet met zekerheid. Wie wel? L’idraulico, de loodgieter natuurlijk, Fabrizio, die we eerder al hadden ingeschakeld en die zaterdag weer zou langskomen voor het fabriceren van een tijdelijke aansluiting van de wasmachine. Want de padroni komen langzaam om in het vuile wasgoed: sporca sporca! Nog een kwestie: hoe zat het met het afvalwater uit de keuken? Dat kwam in een aparte put en werd volgens de oude eigenaar Colombo van daaruit doorgepompt naar de echte put. Maar ja, was dat ook zo?

Tegen drieën kwam Fabrizio zaterdag aanrijden, net toen de padroni ingestort onderuitgezakt waren na een alweer een dag van dozen verslepen, lampen ophangen, kasten in elkaar zetten en het met wortel en tak uit de voortuin verwijderen van onkruid. Gelijk de precaire vragen maar gesteld. Pomp? Pomp? Nee daar wist Fabrizio niets van, die tweede put, die leegt op de gemeentelijke riolering (want die is er echt, wist hij). Maar het verhaal van Colombo dan? Tja, er is maar één manier om erachter te komen: deksel van de put en leegscheppen, want het water stond tot aan de rand, wat al een veeg teken was natuurlijk. Zowel Fabrizio als de oudere padrone hadden opeens iets beters te doen, zodat de jonge padrone een emmer of tien aan vuil vet water uit de put mocht scheppen (gelukkig alleen afwaswater!). Er kwamen talloze buizen tevoorschijn. Maar geen pomp. En ook geen afvoer naar het riool. De put bleek gewoon een opvangbak ter grootte van een verhuisdoos, zonder afvoer. Er zàt wel een afvoerbuis die bedoeld was om water in weg te pompen, maar de pomp zelf was er niet. “Una bella sorpresa!”, een mooie verrassing, zei ik tegen Fabrizio. “E non l’unica”, en niet de enige, was het gevatte antwoord. Want inderdaad, gaandeweg beginnen de uitgaven om alles echt a norma te krijgen aardig op te lopen. Dat pompje komt op 600 euri en eigenlijk is dat niet een goede oplossing. Beter zou het zijn direct aan te sluiten op het riool, maar daarvoor moet de oprijlaan worden opgebroken, zijn er vergunningen nodig en wat gaat dàt wel niet kosten??? Eerst dan toch maar een pomp, want gewassen moet er worden. Dankjewel Colombo!

Over sporca gesproken, vrijdag maakten we voor het eerst kennis met de sproeihelikopters die het ongedierte in de wijngaarden eronder moeten houden. Nou ja, helikopters. Het was er één, een ultralight die wendbaar en agressief als een libelle boven de wijnranken danste en wolken gif afscheidde. De wijngaarden direct om ons huis worden met trekkertjes behandeld dus we hebben geen last van de gifwolken, maar wél goed zicht op de spectaculaire manoeuvres van het mechanische insect. Ben benieuwd hoe vaak deze behandeling wordt herhaald.