Le attività

Na een paar dagen van acclimatiseren (pff pff het valt niet mee zo in het zonnetje), waarop we toch niet veel konden doen (het was een lang weekend voor de Italianen, want 2 juni viert men het Feest van de Republiek), kwamen we gisteren in beweging. Actie actie actie: hoe zit het met ons resident zijn in Montecalvo? Waar zit het kantoor van de ASL, het nationale ziekenfonds? Hebben we al een vaste telefoonlijn? Hoe komen we aan een handmaaier, hoe heet dat überhaupt in het It? Kunnen we de tv-aansluiting al regelen (incl. paraboolantenne en decoderkastje)? En niet in het minst: heeft de ingegnere onze plannen “al” bij de gemeente ingediend of niet? En verder hebben we nog een loodgieter nodig om de wasmachine te installeren, de elektricien moet zijn klus nog afmaken, en willen we nog naar een notaris voor advies over ons testament i.v.m. het erfrecht van dit kasteel hier. O ja de afwasautomaat doet het ook nog niet en o ja voor het zwembad zou nog een skimmer nageleverd worden maar ze hebben ons adres hier nog niet en o ja we moeten naar de dierenarts voor de pillen tegen hartworm voor Saar en o ja en o ja … Jullie merken het de padroni schaken op 100 borden tegelijk … en al die partijtjes krijg je in een dag natuurlijk niet uitgespeeld. Wat is er gisteren allemaal gerealiseerd?
1. Bij de gemeente werden we opgewacht door de al wat oudere grijze gedistingeerde heer, keurig in het pak, behoedzame rustige bewegingen, gouden leesbrilletje op de neus, die we al eerder hadden belast met onze inschrijving in het gemeenteregister. Thuis (of  beter: wat voorheen thuis was) hadden we een ingewikkelde brief gekregen en niet begrepen hoe het nu precies zat. De mijnheer expliceerde kalm dat alles geregeld was, hij wilde alleen nog onze titulatuur en professie. Awel, de gemeente Montecalvo is een gelaureëerde en een gedottoreerde inwoner rijker, beiden libero professionista. Jaja, men realiseert het zich hier misschien nog niet maar i residenti VIP sono arrivati! We kregen een bewijs van inschrijving, waarvoor grof leges moest worden betaald, 52 eurocent. Gelukkig hadden we nog twee centjes in de portemonnee. In Italië let men op de kleintjes.
2. Met ons bewijs van inschrijving op naar de Asl (uit te spreken als “asluh”) voor de verzekering. Gelukkig bleek de dependance in Santa Maria juist vandaag open (alleen dinsdag en donderdagochtend) en werden we meteen tewoord gestaan. De inschrijvingspapieren bleken van nut en samen met kopieën van paspoort en de onvermijdelijke codice fiscale kon de mevrouw aan de slag. D.w.z. ze ging eens rondbellen om erachter te komen wat de regels waren want immigratie dat was telkens weer een studie op zich. Zodra ook zij gelaureëerd is, krijgen we een belletje.
3. Dan maar naar de elektrawinkel voor een juiste Italiaanse stekker voor de Nederlandse telefoon en voor informatie over de satelliet-tv-installatie. Hetzelfde drukke maar duidelijk ter zake kundige mannetje dat we de vorige keer al ontmoet, hielp ons in rap tempo aan de gewenste stekker en een telefoonnummer van de antennista die met alle zooi langs zou komen om de installatie te volvoeren. Later bleek dat we terugkonden voor een hele nieuwe telefoon omdat we onze eigen inmiddels hadden opgeblazen door de verkeerde transformator eraan te koppelen. 32 euri! Dit beschouwen maar als de bij een verhuizing horende onvermijdelijke “collateral damage”.
4. Vervolgens langs de tuingereedschappenwinkel of beter: de landbouwwinkel, want alle spullen die ze hier verkopen zijn behoorlijk industrieel. De prijzen ook en dus hebben we nog maar even afgezien van de aanschaf van de professionele decespugliatrice (handmaaier) van 255 euro, of 345 euro in de zwaardere uitvoering. Dat moet goedkoper kunnen. (En inderdaad later in Stradella in een etalage: 70 euro).
5. Terug naar huis voor een broodje. Het huis een beetje ontstoffen en ontraggen voordat de spullen arriveren. De jonge padrone deed het even rustig aan i.v.m. een opkomend buikgriepje. Ook begon het weer te betrekken en dat resulteerde uiteindelijk in een fikse onweersbui. De laatste dagen wordt er trouwens vlijtig rondgereden door de wijngaarden met trekkertjes die gif aan het spuiten zijn. Gelukkig blijft het allemaal erg lokaal en hebben we er geen last van. Ook buurman Antonio was ijverig aan het spuiten.
6. Op naar Stradella voor boodschappen en het bloggen, wat ook een eerste levensbehoefte is tenslotte. Onderweg zagen we een affiche over een gratis consult van een notaris in Stradella, net om de hoek van waar we geparkeerd stonden en elke dinsdag om 5 uur. En laat het nu net op onze klokjes (ál onze klokjes, ook de Italiaanse mobiel) half 5 zijn … en GRATIS, dat is het toverwoord. Snel even geblogd en op naar de notaris. Helaas bleek een afspraak vooraf nodig, dus volgende week gaat het consult echt plaatsvinden.

Genoeg gedaan vandaag! Morgen komen de spulletjes uit NL aan, dan naar de architetta, en de loodgieter. Bellen met de antennista, de ingegnere ecc ecc.