I rumori

(en alweer twee afleveringen!)

  Vandaag was bedoeld als een (relatieve) rust dag voor de padroni, na al het harde fysieke werk van de afgelopen anderhalve week (dat o.a. heeft geresulteerd in een lange heuvelrug aan uitgespit graan). En rustig is het hier over het algemeen ook: de stilte komt heel erg op je af … voor een stukje rust en een brokje vereenzaming moet je in frazione Spagna zijn J. Om de paar minuten passeert een auto bovenlangs of daalt af richting dal, zo nu en dan hoor je pratende wielrenners. Maar het is hier natuurlijk ook landbouwgebied en er wordt hard gewerkt om de wijn van volgend jaar te produceren. Allerlei op maat gesneden voertuigjes, tractortjes, tankjes kruipen hier tussen de wijnstokken door (foto’s volgen een andere keer). Vandaag kwam al het daardoor veroorzaakte rumoer een beetje samen: buurman Antonio besloot al het gras te maaien rondom zijn huis en de naast ons gelegen box. Ook ging hij in de weer met zijn decespugliatore, terwijl ons exemplaar nog in delen in de cantina ligt. Vandaag ook verscheen de sproeiheli weer, nu om andere wijngaarden te bestoken. De landingsplaats van de heli ligt echter op een paar honderd meter van ons huis en de libelle komt zeer frequent nieuw gif inladen. De hele ochtend is het dus een gezoem van jewelste, en het gaat tot augustus ongeveer iedere week door, hebben we begrepen. Dat is dan helaas een minpuntje van het verblijf hier. Het eerste minpuntje slechts in een lange lijst van plussen.
Een ander minpuntje ook op het gebied van rumoer betreft de door de bitch tijdens haar verblijf hier al gesignaleerde buurhond. Vanochtend had deze het weer op zijn heupen en blafte maar door, waar de meeste waakhonden toch ophouden zodra het gevaar geweken is. Deze niet. Gelukkig staat zijn hok/veld  wat verder weg (je zal er naast wonen, zoals Francesco!), zodat het geluid meevalt, maar het verstoort de anders vrijwel absolute stilte wel.
Tussen de middag besloten we dat er toch nog iets ondernomen moest worden: het aanvragen van een carta d’identità bij de gemeente en het uitzoeken van een badkamermeubel. Geen fysiek inspannende bezigheden. Bij de gemeente liep alles soepel, behalve het vaststellen van de kleur van de ogen van de jonge padrone. Was het nu bruin, groen, blauw of van alles doorelkaar? In het Nederlandse paspoort stond tot verbazing van de gemeenteambtenaar niets vermeld. De vrouwelijke ambtenaar (die van de aanstaande vakantie naar A’dam) besloot dat het groen was. Het vaststellen van de haarkleur van dezelfde padrone was verder geen probleem …
  Op naar het badmeubel, want inmiddels douchen we ook op de bovenste verdieping en blijkt het ontbreken van een wastafel erg onhandig. We lopen al zoveel trap-op trap-af. Omdat we het idee van een ligbad inmiddels hebben laten varen, weerhoudt niets ons ervan om nu al een badkamermeubel te bestellen. Bovendien ligt er sinds gisteren een prachtige smaakvolle badmat op de vloer, die de badkamer een heel luxe uitstraling geeft. Kosten: een tientje. Je gaat je met genoegen wassen, maar dan moet er dus ook een wastafel zijn.
  Daarna terug naar huis waar de rust leek weergekeerd. Maar juist op dat moment, na de middagsiesta, besloot de technofiel onder de padrones dat het tijd werd om zijn nieuwe decespugliatore in elkaar te gaan zetten. En ja hoor, na een klein uur barste het motorgeluid los. Ongeveer een derde van het oerwoud aan onkruid tussen huis en rustico is inmiddels afgezaagd …

  En aan het eind van de middag besloten dat het nu tijd werd voor échte rust, en konden we na anderhalve week van zwoegen eindelijk het zwembad inwijden …