Non tutti i giorni è domenica

… maar vandaag wel, na een zaterdag die ons nog wel even zal heugen. Vrijdag de 13^e waren we nog redelijk zonder kleerscheuren doorgekomen, al konden we nog steeds geen wasje draaien.
  De pomp in de afvoerput was ’s middags wel geïnstalleerd en werkte, maar de elektricien komt maar niet en dus kan de wasmachine nog niet aan. Er is immers na de afgebroken werkzaamheden van de laatste geen presa, wandcontactdoos meer in de ruimte beneden waar ook de gasketel staat, en de wasser heeft geen stekker meer (door Fabrizio eraf geknipt). We besloten daarom dat we zaterdag het heft in eigen hand zouden gaan nemen en met verlengsnoeren vanaf de eerste verdieping gingen werken. De nacht van vrijdag op zaterdag verliep stormachtig: een enorme wolkbreuk deed de luiken slaan (2 keer het bed uit om ze te sluiten) en de regen stortte bij bakken uit de hemel. Gelukkig hebben we een waterdicht dak, dachten we nog! ‘s Ochtends bij het openen van de kelderdeuren werden we echter verrast door een enorme plas water die ongeveer een derde van de keldervloer bedekte. Ons zwembad (nog steeds in pakketvorm, want het zwembad dat we afgelopen week hebben ingewijd was dat van St Maria J) dreef. De omgekeerde wereld dus. Door de nachtelijke hoosbuien was er op een of andere manier water naar binnengekomen. Hoe? De muren voelden nat en aan de buitenkant blijkt de scheiding tussen bordes en muren niet waterdicht. Maar zoveel water door de muur? Nee. Het lijken eerder de kieren tussen muren en ramen te zijn, waar de regen bijna horizontaal doorheen moet zijn gewaaid. De stormwind kwam ook precies uit het noorden. Dweilen dus en hopen dat het niet nog eens zulk uitzonderlijk weer wordt, voordat we de gaten gedicht hebben.
Na dit akkefietje kwamen we eindelijk aan de wasmachine toe. Wat gevogel met verlengsnoeren en stekkerdozen en we hadden stroom. Aanzetten maar. O nee, wacht! De transportbeveiliging! Is die er wel af? Aan de achterkant steken de plastic beveiligingsmoeren er nog uit. Shit. Schuiven schuiven met de loodzware kast. Wat blijkt? De loodgieter heeft ze wel losgemaakt, en de moeren er los in laten zitten: niets aan de hand. Terugschuiven die loodzware masjien. Aanzetten en … geen water! Waar je het niet hebben wil, krijg je het en waar je het hebben moet is het er niet. De wasmachine maakt geluid maar er stroomt geen water. Het testen van de aanvoer laat zien dat er wél toevoer is, dus het ligt aan de machine. Gvdgvd@#$%^!!. Een gloednieuw apparaat en nu al stuk? Door het transport? En dat terwijl we in Nederland nog speciaal met de fabrikant gebeld hadden om te vragen of twee moeren genoeg waren. Ja dat was voldoende. Niet dus … Dat worden voorlopig dus toch handwasjes, want in het weekend komt er natuurlijk geen monteur. En dat na al dat gedoe: eerst wachten op de verhuizer, dan geen aan/afvoer, dan het probleem met de put, dan weer geen electriek. Nu hebben we alles en blijkt het voor niets.
Gelukkig deed de afwasser het inmiddels wel nadat er donderdag eindelijk een monteur bij was geweest. Eerst leek het euvel alleen een dichte toevoerkraan te zijn, tot onze grote schaamte, maar nee, er waren ook wat onderdelen stuk. Kosten: 58 euro, dus dat viel mee.
Dat konden we dan weer níet zeggen van de kookplaat waarmee het steeds meer worstelen is. Met knoppen die moeilijk draaien en dan niet meer in de uit-stand willen. Knoppen die wel willen draaien maar waar het gas van de bijbehorende pit niet aanblijft. We vragen advies aan de loodgieter en wat blijkt: vervangen dat ding en als je hem niet gebruikt de gastoevoer afsluiten, want het is niet veilig! Van het merk Schock heeft onze expert trouwens ook nog nooit gehoord. Dat wordt dus ook een nieuwe kookplaat.
Wat kunnen we dan nog doen in en om het huis? De ene padrone gaat verder met het snoeien van het onkruid en stapt daarbij even later in een roestige spijker … De andere padrone besluit in de badkamer een rekje op te hangen, zorgvuldig uitgekozen om te passen bij de al aanwezige gaatjes en pluggen in de muur. Schroef schroef schroef en daar springt een stukje van een tegel …
Dat is voor vandaag “de druppel die de emmer doet overlopen” en terwijl de ene padrone zijn voet probeert te ontsmetten, gaat de andere een lange wandeling maken om uit te waaien. Dát blijkt een succes want hij vindt een nieuwe route met prachtige panorama-uitzichten (geen Alpen) op Cigognola en Po-vlakte en de vallei ten zuiden van Montecalvo.
 

Eenmaal thuis wordt een heerlijk maaltijd bereid met zalm, spotgoedkope aanbieding bij de super, want dat kunnen de padroni dan weer wel, zelfs op slechte pitten en zonder oven!
De dag lijkt nog enigszins gered, totdat we te weten komen dat de loodgieter ons 600 euro rekent voor een pomp die 255 euro kost en ’s avonds de laatste dvd van de Soprano’s (nog in NL gekocht) midden in de superspannende een-na-laatste aflevering het begeeft. We tollen ons bed in. Bang voor wwn vrijdag de dertiende? Nee, dan zaterdag de veertiende!