Arancia Spremuta?

Jawel, we zijn zeer blog-aktief! Vandaag ook weer twee afleveringen.

Arancia spremuta. Uitgeperst als sinaasappelsap. Dat zou er met die Hollanders gebeuren zo was de verwachting van een van de tifosi in het stadion van Bern: deze tekst stond op een van de spandoeken die de TV uitzending ons liet zien net voordat de wedstrijd begon.

  We zaten met z’n tweeën, een glas koele witte wijn frizzante voor ons op tafel, achterin de zaal van het café in Santa Maria della Versa waar de dorpelingen, vooral de jeugd, de wedstrijd Nederland–Italië kwamen volgen. Al had ik eerder met de koorleden van het Vitadinikoor gewed dat “Olanda vincerà”, zeker van de overwinning waren we niet. En dat ons team door de Italianen zou worden verslagen, lag volgens de Gazetta dello Sport voor de hand. Iedereen in het café had er zin in. Wij ook, en zongen dus luidkeels ons Wilhelmus mee. Niet dat men meteen door had dat wij Olandesi waren, de oudere heer naast ons vroeg zelfs beleefd of soms Inglesi waren! Het eerste doelpunt van Van Nistelrooij was, niemand twijfelde daar aan: een regalo een kadootje, een duidelijker geval van buitenspel kon er niet zijn. Maar ondanks de 2-0 achterstand bleef de stemming opperbest. Al liet Stef per SMS aan Giorgio, onze ex-huisbaas in Pavia, weten dat we toch maar dicht bij de nooduitgang waren gaan zitten! Toen het 3-0 werd zakte de hoop op een beter resultaat bij de Italianen in en na de wedstrijd begon er het uitgebreide napraten met elke deskundige die de RAI maar voor de camera wist te slepen. Wij hadden echter een uitstekende avondje gehad.

Eerder vandaag ging het opruimen in de cantina door. Na een hele morgen weer het graan in de voortuin geattaqueerd te hebben nam Stef dit keer die taak op zich. Ontelbare langpoten, spinnen en ander web- en stofnesten werden door hem opgezogen. Over 10 dagen kunnen we ook weer het grof vuil in de container bij het gemeentehuis van Montecalvo dumpen. Dus een dezer dagen gaan ook de loodzware meubelen van Colombo er aan. Een mooie taak voor de aan ons geschonken decoupeerzaag!

Zelf wijdde ik me aan het inspecteren en een poging tot het uitruimen van de zolder. Na enig manoeuvreren  kregen we de grote aluminium trap het zolderluik in. Eenmaal boven zonk me de moed in de pantoffels. Een ongelofelijke stof- /rotzooi. Het leek alsof sinds de bouw van dit pand er nooit meer iets is gebeurd. Dat kan trouwens niet waar zijn want er liggen overal nog resten van dakpannen, stukken beton en ander puin. Verder is er overal een minstens een centimeter dikke stoflaag. Ik zie ook allerlei elektrische leidingen liggen die provisorisch met wat plakband zijn verbonden, met daaromheen houtsnippers en ander brandbaar materiaal. Dit lijkt me niet a norma! Omdat we de zolder in de toekomst als opslagruimte willen gebruiken ben ik daarom maar begonnen om gewapend met stoffer en blik het puin bijeen te scheppen, in een emmer te storten en vervolgens die weer telkens te legen in de container bij ons boven aan de weg.

 Ik verzeker je, na verloop van tijd zie je er niet uit! Ik heb er nog minstens een dagtaak aan om de zolder een beetje begaanbaar te krijgen. Wel kon ik vanuit het dakraampje zien dat de dakdekkers in februari  inderdaad elke dakpan met een haak, guancia, hebben gezekerd.

Tot slot vandaag een klein verschil tussen Nederland en Italië geconstateerd. Vrijwel alle brommers hebben hier viertakt motoren. Hoe kwamen we dat te weten? Welnu, ik las in de gebruiksaanwijzing van onze nieuwe decespugliatore dat die liep op een tweetakt motor en dus ook tweetakt benzine (plus olie) verbruikt. Terwijl hij voor ons de benzine met de voorgeschreven hoeveelheid olie mengde, wist de pompbediende van het benzinestation me te vertellen dat er al sinds 2000 geen voorgemengde tweetakt benzine meer wordt verkocht. De enige lui die dat spul nog nodig hebben zijn die met een struikensnoeier (!) en een motorzaag. Weer wat geleerd.