Dal comune

(laat het woordenboek maar liggen, bitch: dit schrijf je écht met één m in het Italiaans), bij de gemeente, daarover gaat het vandaag. En over het dak. En het weer. En het dak én het weer en hoe deze zaken elkaar in de weg kunnen zitten. Want als je de panoramafoto van vandaag wilt zien, dan volstaat het volgende: neem een vel wit papier en houd dat op zodanige afstand van je hoofd dat het gehele zichtveld wit is. Soms zijn dingen zó eenvoudig! Maar dat was nog niet het ergste: het regende, voor het eerst na ruim een week, of twee! Net nu de ingegnere ons had laten weten dat men met het dak zou beginnen! We reden dus naar ons huis met het idee dat er niets zou gebeuren en dat klopte grotendeels.  Er was inderdaad niemand toen we tegen 11 uur arriveerden, maar wel stond er een nog niet voltooide steiger aan de oostkant van het huis. Blijkbaar had men het op een bepaald moment opgegeven en bedacht dat het vandaag niet meer ging lukken. Jammer! Gelukkig zijn de voorspellingen voor de komende dagen beter, al wordt op langere termijn sneeuw voorspeld (shit! Nee, het regent geen shit, maar de situatie is shit). Wat te doen nu het buiten nat is en binnen koud (want de idraulico is ook nog niet verschenen)? Naar de gemeente dan maar, met de vragen die we hebben: hoe schrijven we ons in als inwoner van Montecalvo? Mogen we zomaar een waterput slaan op ons terrein? Hoe lang duurt het afhandelen van bouwvergunningen? Wat zijn de eisen om als B&B te kunnen werken of is het handiger als albergo of iets dergelijks door het leven te gaan?
Bij de gemeente was welgeteld 1 ambtenaresse aanwezig, degene die we de vorige keer ook al hadden gezien. Zij was vriendelijk maar kon ons niet veel verder helpen, daarvoor moesten we de tecnica hebben, maar die kwam gelukkig over een oretta (uurtje) want het was woensdag. Dat wisten we want met de technica waren we al eerder in de slag, o.a. met onze Buttini. Dan maar even naar het dorp Santa Maria voor een kopje koffie, een broodje en wat tuingerei. In het café lag trouwens een interessant boek over droomuitleg (héél gedetailleerd, een encyclopedie) en  met ingewikkelde lottosystemen, voor sommige stille meelezers misschien om van te watertanden?  Een gevulde maag, een stevige snoeischaar, een origineel Italiaanse spade (vanga) en een paar laarzen rijker togen we een uurtje later weer naar de comune. De architetta was er en nodigde ons binnen. Ze herinnerde zich ons, vooral vanwege die lastige geometra uit Genua die we hadden. Die was echt een beetje te brutaal hoor! Maar dat ze nam ons niet kwalijk gelukkig. Het werd duidelijk dat alles hier vrij gemakkelijk gaat: 1. een put slaan, geen probleem als er tenminste geen waterreservoir van de gemeente zelf ligt (en die ligt er niet toch? werd er onderling over de gang roepende tussen de inmiddels 3 ambtenaren gecommuniceerd [it: comunicare]); 2. beter jezelf als een B&B afficheren want als albergo komen er opeens héél veel lastige regels bij. Je mag dan als B&B weliswaar maximaal 6 gasten hebben, maar als je niet zo stom bent om 8 of zo in te vullen, dan kraait er nooit een haan naar (prettig principieel dus): de technica knipoogde bijna naar ons; 3. de bouwvergunningen? Als jullie alles inleveren dan heb ik maximaal een dag of 15-20 nodig om het te bekijken, dus na een maand kun je al beginnen met verbouwen: niks commissie [it: commissione!] dus.
Geheel opgeklaard verlieten we het gemeentehuis: hoezo bureaucratie? hoezo ellenlange procedures? Het loopt hier gesmeerd! Nu nog droog weer graag. En een flinke hellingshoek.