Il caprone

  "Als je de volgende top beklimt, heb je een nog mooier uitzicht en zie je ook de caprone", zei de man tegen ons, nadat we het panoramische uitzicht (360 graden rondom) vanaf de plek waar nu stonden uitgebreid bewonderd hadden. De watte? "Il caprone, la capra grande e nera." O de geit, d.w.z. de GROTE geit, begrepen we nu (want de uitgang -one geeft in het Italiaans aan dat het om iets groots gaat). "Hij doet niets hoor, hij staat je alleen aan te kijken." Nou dat wilden we dan ook wel zien, want er is onder de padrones warempel ook een geitenliefhebber. Dat betekende eerst een stukje afdalen over een gruizig en dus riskant paadje (de vriendin van onze vrijwillige gids was al onderuitgegaan) en dan weer klimmen naar de top, die naderhand het echte Pietra Corva bleek te zijn, waarnaar het gebied rondom zo ongeveer vernoemd is.   En daar stond de grote zwarte geit al op ons te wachten. Heel rustig inderdaad, zelfs de aanwezigheid van onze Saar deerde het beest niet. Toen we nog iets verder naar boven klauterden, ging hij bovenlangs over een heel smal richeltje met ons mee, als een echte klimgeit. Wat deed het beest daar zo alleen en hoe was hij er gekomen? Geen idee. Het was in ieder geval iets bijzonders, net als de plek zelf, want het uitzicht was inderdaad in alle richtingen fenomenaal. En nu was het nog niet eens echt helder, hoe moet het 's winters wel niet zijn met het hele Alpenmassief aan de horizon!   Deze prachtplek ligt op een halfuurtje rijden van ons huis, en staat vooral bekend om de Giardino Alpino, de tuin met alpiene planten. We waren er al eens geweest, maar toen was de tuin dicht en kaal. Het is echt een voorjaarsattractie. Maar in de omgeving kun je dus leuk wandelen en er zijn zowaar bewegwijzerde routes uitgezet. De kunst is alleen om er een kaartje bij te vinden, waar de routes opstaan. Onze gids beweerde dat die er wel zijn, maar wie verkoopt ze? Hij wist ook te vertellen dat de zout-route hier vlak langs loopt en dat je van Monte Lesima, de hoogste berg, een kilometer of ?? verderop in een uur of vijf via die route naar zee kan wandelen.   Leuk idee. Hij had nog een interessante tip: bij het observatorium (noemen we het maar),  de koepel die je bij Brallo di Pregola (het wintersportgebiedje) ziet staan, is een restaurant, waar je in een uur of twee naartoe kunt wandelen. Dat gaan we ook nog eens uitzoeken, binnenkort.