Il piccolo Bacco

Bacchus, die mag in deze weblog uiteraard wel eens een keer genoemd worden, als God van de wijn. We wonen tenslotte midden in de wijngaarden. En vandaag is het uitgelezen moment om hem te noemen, want we gingen zowaar bij hem zelf op bezoek. Dat wil zeggen bij Azienda Agricola Piccolo Bacco dei Quaroni in Montù Beccaria, hier niet ver vandaan. Vorige week zag de speur-padrone op de site van deze wijnboer dat ze vandaag, zondag, een heuse wijnpluk- en druiventrappeldag zouden organiseren, met een pranzo erbij en uiteraard een glaasje van het een en ander. Bovendien zou je de wijn van je eigen productie van de dag flessen kunnen bestellen, onder het motto   Questo vino l’ho fatto io, deze wijn heb ik zelf gemaakt. Wij schreven ons ogenblikkelijk in! En vandaag was de grote dag: na maanden zon en een temperatuur van 30 graden, was het vanochtend inderdaad bewolkt, regende het af en toe en kwam het kwik niet verder dan 18 graden. Hoe krijg je het zo gepland! Maar we lieten ons niet afschrikken en gingen op pad.
Hoe kwam de speur-padrone eigenlijk op de site van de kleine Bacchus terecht? Nou via … wijn. Op een wijn-beoordelings/verzamelsite kwam hij de wijn Ca’ Padroni tegen (een Buttafuoco, dat is een wat zwaarder type rode wijn) en dat was uiteraard te mooi om waar te zijn: een wijn met ónze naam! Gemaakt door de kleine Bacchus dus. En vandaag gingen we met de God zelf aan de pluk, niet voor de genoemde wijn (die mag alleen gemaakt worden van de druiven op een wijnakkertje vlak bij ons in de buurt, echt waar!), maar voor een lekker rood bruiswijntje. Om 10 uur arriveerden we ter plaatse, puntuale, zoals we gewend zijn … maar de Italianen niet. De 10-12 andere deelnemers arriveerden een uurtje (of anderhalf) later.    Tijd genoeg voor een gezellige kout met de eigenaar-bacchanten (ze hadden al op onze site gekeken), een kopje koffie met amandeltaart fatta in casa en een rondleiding door de azienda incl wijnfabriek. Erg kleinschalig allemaal, de apparatuur past zo in je achtertuin (zeker de onze hier). We begrepen bijna alles (nou ja), want we hebben inmiddels ook al twee (gratis!) lessen wijnkunde achter de rug, die afgelopen week in Pavia werden gegeven door de vereniging van sommeliers. Wij loeren door het glas, we walsen en we ruiken dat het een lieve lust heeft … en daarna drinken we het glas snel leeg. Heerlijk, alcohol.
   Nadat de andere deelnemers ook waren gearriveerd en toen de regen echt pijpesteelde, sprongen we op de kar en werden we naar de wijngaard getraktord. Gewapend met krat en snoeischaar togen we aan de slag. Na een half krat gevuld te hebben met volle ronde paarsblauwe druiven (best zwaar zo’n krat) werd de oefening al weer afgebroken: de Italianen in het gezelschap vonden het wel weer genoeg.   Wij, padroni, vonden dat we nog maar net waren begonnen! Nou ja, op naar de lunch. Daar nemen de Italianen dan wel weer uitgebreid de tijd voor, een uur of tweeënhalf, voor een menu met teveel om op te noemen. Alles bereid door de eigenaresse, heerlijk heerlijk, met een Bonarda van eigen brouwerij, ook heel lekker. Je kan hier, na reservering, ook eten buiten de druivenplukdag om, dus we hebben weer een lekker adresje voor onze gasten!
   Na de lunch dan kwam eindelijk het langverwachte druiventrappelen aan bod. Het waren vooral de kinderen die hun kans grepen, maar ook de padroni lieten zich niet onbetuigd! Het voelt best lekker aan de voetjes, als een massage, al was het zoete vocht vandaag wel aan de koude kant (of van de kouwe kant?).
Aan het eind kwam de mogelijkheid tot het bestellen van de flessen van eigen maaksel aan de orde. Met je eigen handtekening op het etiket. Of iets anders. Iets anders? Hé, ons logo misschien? Ja hoor dat kan ook. Met andere woorden: we hebben de wijn gevonden die we als welkomstgeschenk aan onze gasten kunnen geven: Questo vino l’abbiamo fatto noi: I Due Padroni!

PS De foto's bij deze blog zijn gemaakt met onze gloednieuwe Canon digitale spiegelreflex camera!