Italiaanse Toestanden - Emigratieverhalen


maandag 8 september 2008

Ca' dei gatti

Huis van de katten? Daar gaan we toch niet aan beginnen? Al helemaal niet met Saar, de kattenmepperes. Toch? Maar ja, we hebben nu eenmaal de gewoonte een Italiaanse titel te kiezen voor onze berichtjes en de eigenlijke titel, “Gehijg achter de heg”, bekt gewoon veel minder in het Italiaans. Het gaat gewoon over honden (alweer) en over een wandeling (een nieuwe) en … over katten (dus toch, ik wist het!) en over een bocheltje (geen mop). Ben ik al weer voldoende vermoeiend (vast wel)?
Hpim2734  De wandeling, daar hangt alles mee samen. Al de eerste keer dat we hier waren, najaar/winter vorig jaar, liepen we door de wijngaarden naar beneden (enorme klompen klei onder de schoenen) en kwamen uit in het bekende St Maria della Versa, alleen niet in het centrum (al wisten we dat toen nog niet). Onderweg terug passeerden we een gehuchtje, maakten een van onze eerste gesprekjes met een plaatsgenoot en ploeterden we via een open grasveld naar boven. Naderhand zijn we nog wel vaker naar beneden gelopen en hebben we een waadplek voor Saar in de Versiggia ontdekt, maar helemaal naar St Maria, nee, dat ging te ver.
Hpim4834Hpim4835   Je kan natuurlijk, in plaats van af te dalen, boven langs de weg blijven lopen, maar daar moet Saar aan de lijn en veroorzaak je (met Saar) veel gerucht en ook wat gehijg achter de heg (daar is-ie!). Van alle, vele, waakhonden namelijk, die bij de verschillende huizen achter de hekken staan en wild worden als ze onze blafbitch zien. Hpim4841 Hpim4844  Eerst heb je de al eerder genoemde “staart”-hond (nu gewond aan de nek: heeft de “staart” eindelijk wraak genomen?), dan een drietal hoge springers (het hek is net hoog genoeg), een hijger achter de heg (niet te zien), een soort Rex (staat heel lief en stil te kijken en te kwispelen: hij is verliefd!), een hele batterij schoothondjes bij het ouden-van-dagen complex, enz enz. Hpim4846 Hpim4848  Voor een enkele keer is dit leuk (helemaal als je in gesprek raakt met een wijnboer die je vertelt dat jouw huis is gebouwd door Willem met het Bocheltje …), maar we willen variatie. De weg naar beneden rondbreien, dat is het devies.
Een weekje geleden kwam ik al proberend weer in het gehuchtje en zag nu goed hoe leuk het eigenlijk was. En het heet Versiggia, karakteristieker kan het niet. Dat moet dus opgenomen worden in het rondwandelingetje. Maar hoe? De weg erheen mondde telkens uit in dwars tussen de rijen wijnstokken doorploegen, een weg omhoog klauteren die eindigt op een privé-erf, de weg over het grasveld zowel heen als terug. Op zich geen probleem, maar niet helemaal ideaal. Hpim4868 Hpim4871  Vanmiddag, bij de zoveelste poging vond ik echter de juiste route (door deze in de andere richting te proberen te lopen: dè methode om rond te komen): onderlangs zoals de eerste keer en op het juiste moment via een goed begaanbaar pad naar boven, dan kom je precies bij de ingang van het pittoreske gehuchtje. Daar loop je dan rustig doorheen en slaat na het dorp weer linksaf, een grasveld in, langs wijngaarden en dan bovenlangs terug. Leuke uitzichten onderweg, zeker als er ge-vendemmiaad wordt. Hpim4883 Hpim4892  En dan kom je boven precies bij het bord van Montecalvo Versiggia uit en … kun je alsnog langs de blaffers. Nou ja, vooruit, één keer dan.
En die katten dan? Nou, het lijkt er op dat Villa I Due Padroni ook een Cà dei Gatti is geworden, Saars ondanks. Op een middag hoorden we gestuif in de rustico en kwam Saar geheel verschrikt naar buiten gerend. Gestoken door een wesp? Nee, waarschijnlijk gemept door een kat, want later zagen we boven vanuit huis een moederkat met twee jonkies op het betonnen vloertje voor de rustico zitten. De jonkies zagen ons en slopen de rustico in. Waarschijnlijk een nestje dus. Foto’s volgen (misschien).



1 opmerking: