Zondagochtend

Het is zondagochtend. Buiten is het nevelig, regent het, en het is koud. Welkom in Pavia op een decemberochtend. Het lijkt warempel wel of we niet uit Nieuwegein weg zijn. Saar maakt het echter allemaal niets uit. Ze scharrelt gewoon door. Raapt een steen of tak op en begint hoopvol naast me te springen, alsof ze wil zeggen: “Kom op, doe eens wat! Probeer ‘m eens te pakken te krijgen!”. Ook de voetballers op het “Campo Sportivo di Madonnina” lijken de kilte en de vochtigheid niet te deren. Het fluitje van de scheidsrechter en de kreten van spelers en van familie aan zijlijn klinken luid op. Terwijl de regen neerdaalt, loop ik blootshoofds (er is net de tondeuse overheen gehaald) met de handen diep in de zakken te mijmeren over wat het leven in Pavia eigenlijk anders maakt dan in Nederland. Eigenlijk weinig is de conclusie. Het zijn kleine dingen in de marge die het verschil maken. Verder zijn de mensen hier net zo bezig (of niet) als in het Noorden. Vandaag een paar van die zaken in die marge.

In Nederland is de Sint net vertrokken. Kijk, daar heeft men hier geen weet van. “Babbo Natale”, de Kerstman domineert hier al weer een aantal weken het straatbeeld en de reclamefolders die je in de bak voor “pubblicità condominiale” vindt. Toch handig: geen overbodige reclame in de eigen brievenbus, maar je kunt het wel meenemen vanuit de bak buiten het hek, als je er in geïnteresseerd bent. De kerstsfeer is hier overigens al vroeg ingezet. De Sint moest bij wijze nog in Nederland aankomen, toen hier de kunstkerstbomen en kerstballen al uitgestald lagen. Bij een Italiaanse kerst hoort een “panettone”. Op zijn simpelst gezegd is het een hoog opgerezen vruchtencake en ze zijn in allerlei smaken en soorten te krijgen. Rijen en rijen dozen met panettone staan daarom bij de Esselunga in prachtige verpakking te pronken. Volgens mij was kerst nog ver weg, maar ze verkochten ze als een tierelier!
Zo langzamerhand beginnen in de flats om ons heen de mensen hun balkons vrolijk te versieren met kerstbomen, slingers met knipperende lichtjes in allerlei kleuren, en natuurlijk kerstmannen. Ik vraag me alleen af voor wie ze dit moois allemaal aanbrengen, want zelf er van genieten kunnen ze niet. Als het gaat schemeren, gaan overal de lichtjes aan…..en de rolluiken dicht! Het versieren van de balkons is waarschijnlijk een variant op een opvallende eigenschap van de Italianen om altijd een goed figuur te slaan: “Fare bella figura!”. Is het niet in kleding, of modieuze bril, dan wel in de kerstversiering. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat ik de kerstversiergekte zoals die soms in Nederland te zien is, nog niet ben tegengekomen.
Het rolluik is hier overigens zoiets als een variant op ons overgordijn. Een blik door een Nederlandse woonwijk leert dat wij gordijnen vrijwel nooit sluiten: we hebben ze wel, maar ze hangen er vooral om mooi te zijn. Rolluiken zijn lelijk… en daarom sluit iedereen ze blijkbaar! Het is niet verwonderlijk dat je avonds in onze buurt in Pavia een indruk mistroostige donkere verlatenheid krijgt want alle luiken zijn gesloten…..behalve die van ons! Bij ons straalt het licht je tegemoet! Bij ons weet je zeker: ik ben welkom, die zijn thuis!

Van de week besloot ik ook dat het eens hoog tijd werd om de auto eens te wassen. De laatste keer was ergens in augustus, toen we nog in de Kervelgaarde zaten. Inmiddels hadden we er een zandbak vol modder, klei en andere rotzooi in verzameld, en zag de achterbank grijs van al het haar dat Saar trouw achterlaat. Met het komende bezoek van de “parenti” kon het zo niet langer. Dan loop je ook weer tegen een klein verschil aan met Nederland. Daar ga je naar de wasstraat, en hier ook maar daar is er een automaat die voor € 5,50 je lak ranselt en verborgen vuil laat zitten, hier zijn het de zorgzame handen van wel drie poetsers die in 20 minuten voor € 11,- je auto binnen en buiten blinkend schoon poetsen en zuigen. De velgjes van de Punto blinken weer als nieuw en ook de bandjes kregen nog een extra glanslakje mee. In een heerlijk fris ruikend wagentje reed ik naar huis. Ik dacht bij mezelf: “Goh, als ik dat eerder had geweten, had ik dit vaker laten doen!”
Overigens hadden we van de week ook nog een akkefietje met de overbuurman, wiens ruim bemeten automobiel naast de onze geparkeerd staat. We blijken bij het in/uitstappen met onze rechterportieren zijn lak te beschadigen! Daarom alvast een huisregel voor onszelf én voor de komende gasten: ER WORDT DOOR DE PASSAGIERS PAS INGESTAPT ALS DE AUTO UIT HET PARKEERVAK IS GEREDEN en ER WORDT UITGESTAPT VOORDAT DE AUTO WORDT INGEPARKEERD! Dit laatste is echter vooral ook een aanwijzing voor de betreffende chauffeur.

Naast dit soort kleine verschillen zijn er ook absoluut overeenkomsten. Wat dacht u van de opening van een nieuw warenhuis met allerlei voordeelaanbiedingen? Dat trekt niet alleen horden bezoekers daar, maar ook hier. Op de verjaardag van de Sint opende Carrefour de deuren van een nieuwe “Ipermercato” samen in één centrum met 60 andere winkels. In onze onschuld dachten wij gisteren: “Ach, het is al 8 december. Het nieuwtje zal er wel af zijn. Laten wij ook eens gaan kijken….net als vele anderen uit de wijde omgeving. Er was weinig te doen in de stad, het was een feestdag: Maria Onbevlekte Ontvangenis. Nog net op tijd konden we op de Tangenziale de afrit af, en de toerit weer oprijden. Al het verkeer op de toegangsweg naar Carrefour zat vast! We wachten nog wel een paar weken.

Wat is er nog meer te melden? O ja, op 14 december a.s. zal ik in het kader van de internationale verbroedering in een volle theaterzaal in Garlasco, op een kerstavond georganiseerd door de Lion’s Club daar, de evergreen “O, Denneboom” ten gehore brengen. Samen met een Roemeense en Duits koorlid die hun versie van dat lied zingen. We brengen u uiteraard op de hoogte of dit optreden tot wilde taferelen heeft geleid.

Tot slot een felicitatie voor mijn zwager die morgen jarig is, maar dat vandaag al viert. Tsja… daar zit je dan in Pavia. Familiefeestjes zullen we aan ons voorbij moeten laten gaan. Maar we zijn vast van plan om dat later in het komende jaar met z’n allen dunnetjes over te doen!