Siamo pronti!

We zijn er klaar voor! Voor wat? Nou voor de glitterbitch en consorten (zie: http://bitchvandebovenbouw.web-log.nl/). Logeerkamer vrijgemaakt, stofgezogen, plee geveegd, boodschappen (=drank, veel drank) gedaan, nog wat kerstcadeaus gekocht in Milaan, en wat al niet meer. Ja wat ook al weer? O ja, vanochtend de  makelaar Nicola verblijd met een kerstcadeau, de gift waarop hij telkens zo aandrong nadat we hem 1% provisie afhandig hadden gemaakt.   Een doos met 3 flessen heerlijke wijn uit de Oltrepò. In ruil daarvoor kregen we het energiecertificaat van het huis en wat blijkt? Het huis is van het bouwjaar 1960, net als de jongste padroon! (en Nicola zelf ook). Helaas blijkt het huis ook niet bepaald energiezuinig, want het valt ruimschoots in de rode categorie (bij mijzelf tocht de energie af en toe ook door alle kieren en gaten). Misschien moeten we daar met de ingegnere nog eens naar kijken, naar wat er nog te isoleren valt want de energie is hier niet goedkoop.
Gisteren dus even naar Milaan. Even? Jawel, dat blijkt mogelijk. Niet eens zo vroeg gingen we op pad (10 uur) en we parkeerden de auto na een halfuurtje bij metrohalte Abbiategrasso (de dikke abt zeg ik altijd, maar dat blijkt niet juist, het betekent eerder "Heb vet!": ook leuk). We stonden wel een beetje op een taxiplaats, maar dat hadden er meer gedaan en dus durfden wij ook. Omdat deze eindhalte van de metro in een buitenwijk van Milaan ligt, was het parkeren gratis. De metro zelf kostte slechts 1 euro p.p. dus zaten we binnen een klein uur voor een habbekrats in Milaan centrum. Onderweg nog even gekeuteld in het park bij het  Castello Sforzesco: letterlijk want Saar had 's ochtends nog niet gedrold en we wilden voorkomen dat ze midden voor de Dom zou gaan "zitten"(de plastic zakjes hadden we weer eens niet bij ons). Gelukkig werd de nood al hoog genoeg in het park zelf en produceerde ze een fraaie dampende krul op het gazon. In het park werden zowaar een paar kunstskibanen aangelegd voor nog meer kerstvakantievertier. Wel klein hoor die baantjes, dat vraagt om scherpe bochten en dus ongelukken. Mij niet gezien, meer iets voor Dante. In zonnig Milaan bleek een uitgebreide kerstmarkt opgetuigd en dwalend langs de kraampjes sloeg Babbo zijn slag. Alleen het kerststalletje in picknickmand ging aan onze neus voorbij: dat bleek toch iets te prijzig. Milaan is inderdaad de modestad en we kwamen langs de vitrines van alle grote merken. Het topstuk dat we zagen was een door de heren Dolce & Gabbana (samenlevend als economische eenheid) zelf in elkaar gepunnikte GLITTERjurk (jawel!) die we bijna voor de bitch hadden aangeschaft, maar we vonden hem uiteindelijk toch iets te gewoontjes (aan de prijs lag het niet, die was slechts 28.000 euro). Na nog een kleine lunch keerden we huiswaarts, waar we tegen half vier arriveerden. Een middagje Milaan, dat is dus goed te doen.
Vanochtend dus Nicola én … alweer een nieuwe bril, nu voor de oudere padrone. Zijn geweldige Pearl-montuur begaf het vorige week óók al (net als dat van de andere padrone eerder), een jaar of twee na de aankoop. Echt een goede brillenzaak die Pearl, wil je elke twee jaar een nieuwe bril dan moet je daar zijn. Op naar de Italiaanse ottico dus. Vanochtend was ie klaar, ook een heel modieus gevalletje en het staat de padrone goed: oordeel zelf maar.
De kerstkaarten stromen hier intussen binnen, vooral ook electronische varianten. Op de kaart per mail zijn we zelf ook maar overgegaan, want laat als we altijd zijn, was het nooit meer gelukt om ze op tijd bij de Nederlandse adressen te krijgen. Bovendien blijkt Italië geen kerstkaarten-land: ze hebben alleen zeer oubollige kaartjes. De prijs voor de knapste kertkaart gaat naar N.Smulders, zie de reactie op de voorgaande blog. Het heeft even geduurd maar we hebben ook de verstopte muziek gevonden: voor een kat zingt die J.L. niet slecht. Dankdank!
Morgen komen dus de Zaandammertjes. Van de doldwaze kerst- en daarna-avonturen zal in deze weblog uiteraard verslag worden gedaan, op momenten van tijdelijke nuchterheid. Een goede kerst allen!