Firmato il compromesso!!!

Zoals jullie op de foto's hiernaast kunnen zien is het gebeurd! We hebben vanmiddag de compromesso, de voorlopige koopovereenkomst voor het huis in Montecalvo getekend! De koop is nu in feite nog slechts een formaliteit, die bij de notaris moet worden uitgevoerd. Wie nu nog van de koop afziet, wij of Raffaele Colombo, is 24.000 euro boete armer. Maar dat zal niet snel gebeuren.
Om 15 uur werden we bij de makelaar verwacht, best een beetje zenuwachtig voor het gebeuren.  Er zal toch niet nog een aap uit de mouw komen, onverwachte problemen, kosten, etc?? Maar nee. De verkopers, d.w.z. de ouders van de eigenaresse , die we al bij de perizia van het huis hadden leren kennen, zaten al klaar, samen met (zo te zien) een zoon en vriendin en hond. Saar was met ons mee en dat klikte al meteen ... niet. De honden werden ieder in een ver uit elkaar gelegen hoek gezet en wij namen plaats in een kring rond Nicola de "ragioniere" (boekhouder), die op zijn paasbest gekleed was en die nóg nerveuzer bleek dan wij . De moeder van de eigenaresse, mevr. Colombo, vond het eerder gezellig en ik zat al gauw op een lijn met haar bij het in de maling nemen van de "ragioniere". Die had een tas waar volgens hem zijn complete kantoor in zat, werkelijk alles. "Anche la moglie è dentro" kon ik natuurlijk niet nalaten te zeggen, "ook zijn vrouw zit in die tas", wat een schaterlach van mevrouw Colombo en een verwoestende blik van Nicola opleverde. Mevr Colombo stelde voor naderhand wat te gaan drinken op kosten van degene die de zaak geregeld had. Nou dat is dus Nicola, zei ik snel. Was zij met me eens. Nicola niet, dus die gezamenlijke borrel ging niet door.
Nicola trok zich weinig aan van dit gegiechel, keek alleen af en toe verstoord op, want hij wilde de akte in één ruk voorlezen. Ondanks of dankzij zijn gepruts met data en getallen bleken er toch een aantal fouten in te zitten: de codice fiscale van mevr Colombo klopte niet, en evenmin haar  provincie van geboorte. Verder werd meneer aangeduid als Colombio. Perché? vroeg hij verbaasd. Gelukkig staat de techniek voor niets en werd er snel een gecorrigeerde akte uitgedraaid, waarna het ondertekenen kon beginnen. In totaal waren er 12 handtekeningen noodzakelijk!





Meneer Colombo tekende alleen, wij allebei. Saar zette daarna symbolisch een pootje op de akte, ten teken dat ook zij het goed vond (wat wil je met zoveel terrein om rond te struinen)!
Vervolgens werden wij de kamer uitgestuurd om het betalen van de provisie door de verkopende partij in alle discretie (i.e. zwart?) te laten verlopen. Daarna kwamen wij en overhandigden Nicola een bundel van honderd biljetten van vijftig euro. Iedereen tevreden?, vroeg ik nog en dat bracht Nicola ertoe nog maar eens over de notaris te beginnen: vooral die zal tevreden zijn. Maar wat kan ons het schelen, de kosten voor de hele overdracht vallen ons voorlopig ruimschoots mee! We hebben het aardig gedaan vinden we zelf en de hele sessie vanmiddag verliep zonder problemen in het Italiaans. Zijn we trots op onszelf en op ons huis of niet?
Cin cin!