Hebben jullie dat ook wel eens? Er gebeurt van alles in de wereld om je heen en jij bent je nergens van bewust, leeft in heerlijke onwetendheid. Dat overkwam me gisteren. Nadat ik Saar had uitgelaten, had ik voor mezelf koffie gezet en begon de website van de Volkskrant te scannen. Waar viel mijn oog het eerst op? Een foto van een Italiaans tolplein vol vrachtauto’s. Met daaronder het bericht dat Italië verlamd was, mensen in paniek omdat er nergens meer vers fruit, of benzine te krijgen was. Moet ik in een Nederlandse krant lezen wat ik om mij heen zou moeten kunnen zien en horen? Ik wreef eens goed mijn ogen uit. Las ik dat wel goed. Paniek? Lege schappen in de winkel? Toegegeven, de laatste dagen was ik niet veel buiten geweest. Een kleine verkoudheid, misschien een griepje, had me grotendeels binnengehouden. Maar die morgen was ik er op uit geweest met Saar, naar de EuroSpar gegaan en daar sperziebonen voor die avond gehaald. Maar daar geen lege schappen! Laat staan kijvende huisvrouwen die vechten om de laatste penen of finocchio’s. De bejaarden schuifelden net als anders langs de keurig vol gestapelde schappen met pomodori's en andere groenten. Niks geen tekorten dus. Leefde ik wel in dezelfde wereld als de Volkskrant?
De TV staat bij ons vaak aan met o.a. Telegiornale van Rai Uno. Vaak luister ik er maar met een half oor naar en stakingen zijn hier toch aan de orde van de dag. Als er weer zo’n aankondiging komt, gaat het daarom het ene oor in en het andere uit. Laatst nog hadden de postbodes van Pavia om de een of andere reden hun scootertjes aan de kant gezet. 
Wat geeft het? Of de post nu na 10 of 12 dagen wordt bezorgd? Te laat is het altijd. Maar gisteravond toch wat beter opgelet op wat TG1 te melden had. Ik begreep dat de blokkades heel ingrijpend waren en veel economische schade aanrichtten, maar ik ving ook op dat de bonden van de vrachtwagenchauffeurs inmiddels met de regering Prodi een akkoord hadden bereikt en dat de blokkades opgeheven zouden worden. Die zelfde avond nog. Ik haalde opgelucht adem. Daar was ik toch mooi ontsnapt aan een leven op water en droge crackers, want de voorraadkast moest inmiddels nodig worden aangevuld!
Meteen vandaag de Esselunga langs en ook maar even omrijden om de benzinetank vol te gooien, want morgen moeten we naar Garlasco. Het oranje lampje dat waarschuwt wanneer de hoeveelheid benzine krap an begint te worden, brandde vrolijk toen ik de auto startte. Maar hoewel de blokkades dus al voorbij zijn, trof ik bij het verlaten benzinepompstation geen pompbediende maar wel een kaart aan met de mededeling: “la benzina è esaurita”, de benzine is op. De blokkades waren toch opgeheven? Dat wordt dan nog spannend of ik morgen wel ergens kan tanken. Stef zal op z’n fiets op weg naar de universiteit een paar pompstations afgaan om te checken of daar wel getankt kan worden. Dan hoef ik niet op een bijna lege tank vruchteloos rond te rijden.
Waarom is het zo belangrijk dat we een volle tank hebben? Wel, omdat morgenavond de grote dag is. Dan is er in Garlasco de premiere van het Gospelkoor “JoyLux”. En zonder sap in de tank komen we daar nooit! En dat na al dat oefenen en de prachtige toga’s die we er inmiddels voor hebben aangeschaft. Simone de dirigent staat er helemaal in te swingen als stond hij echt in een kerk in Alabama. Theater Martinetti in Garlasco is al helemaal uitverkocht. Met moeite heb ik voor Stef nog een kaart kunnen regelen. Hij zit nu in de loge waar ook de ouders van Simone zitten.
Over theaters gesproken. Afgelopen dinsdag zijn we hier voor het eerst naar de opera geweest. Een uitvoering van “Macbeth”van Guiseppe Verdi. Ik kende de opera nog niet. Het toneelstuk van Shakespeare natuurlijk wel en dat helpt om het verhaal te kunnen volgen. Het was geen uitvoering zoals je in de Scala van Milaan kan verwachten met wereldsterren, en dito orkest. De productie kun je, denk ik, vergelijken met die Nederlandse Reisopera: degelijk en op niveau. We hebben er echt van genoten. 
Bovendien is Theater Fraschini zo´n heerlijk klassiek 19de-eeuws theater met rondom de zaal vier rijen loges en daar boven nog het schellinkje, de rang met goedkope staanplaatsen. Boven het toneel zie je een enorme klok (weet je of je de laatste trein mist) en op het plafond is een grote trompe-l'œil schildering aangebracht van de muze van de muziek (?). Opvallend was dat er net als in Amsterdam, in Fraschini ook boventitel apparatuur aanwezig was. Blijkbaar om de Italianen het gezongen 19e- eeuwse Italiaans te kunnen laten volgen, maar het leek net of ik nog een vreemde taal voor de kiezen kreeg!
Verder is het belangrijkste nieuws vandaag dat de moeder van Stef vandaag haar 81ste verjaardag viert. Ook zij moet inmiddels aan het wonder van internet bellen geloven!
Is dit een familietrekje, iets niet opmerken? Ik hoop het niet
BeantwoordenVerwijderen