I pilastri

  Het is telkens afwachten heden ten dage of we internet hebben of niet, de lijn blijkt en blijft erg wiebelig, traballante. Maar we zijn er dus weer even. Maandag, gisteren, zijn de mannen van Torti weer braaf aan de slag gegaan en hebben in één dag alle pilaren waarop ons panoramaterras moet gaan rusten, gegoten. Nou ja, bijna dan. Met de laatste pilaar ging het niet zo lekker. De hele bekisting was in elkaar gezet en de betonmolen draaide al vol verwachting toen bleek dat het allemaal niet loodrecht was.   Ook traballante. Een beetje duwen en trekken hielp niet, dus zat er niets anders op dan de hele zaak weer af te breken. Maar op dit moment hoor ik de betonmolen weer draaien, dus het gaat nu echt gebeuren. Wat hierna op de rol staat is mij niet helemaal duidelijk, gaat Torti gelijk het hele terras bekisten en gieten? Tegen Cassani zei hij vorige week dat hij dat in primavera ging doen, begin volgend jaar pas. Maar verder kan hij nog niet zoveel, want wij zitten nog steeds opgesloten in de keuken. Waar blijft de smid met zijn ramen, is de prangende vraag? De keukenboer staat klaar met zijn spullen en alleen de tegels moeten nog even op de muur worden geplakt. Hoewel dat “even” ook nog even tegenvalt: de leverancier van de tegels kan dat opeens niet op korte termijn doen, dus nu schakelt Torti een posatore in. Maar die komt zaterdag pas, en of de tegels er dan meteen op gaan? Ik heb er een hard hoofd in. Maar het vervelendste is het getreuzel van de smid. Hij zou gisteren komen meten (god mag weten waarom, de ramen moeten in de frames die hij zelf aangeleverd heeft). Maar hij is dus niet geweest. En we verkeren dus weer in onzekerheid, ook over wanneer hij de ramen klaar heeft àls hij eenmaal gemeten heeft. Als hij maar niet lijkt op de elettricista van Torti, want die belooft al weken te komen. Straks maar weer eens polsen bij Torti.
    Eergisteren was het zondag en hebben we toch Torti nog ontmoet. Niet aan huis, maar bij de Cantina Sociale di Broni, waar net als bij vele andere wijnboeren dat weekend, de komst van de vino novello gevierd werd, de eerste wijn van het jaar 2008. Een soort Beaujolais Primeur. Torti leidde ons rond. Echt veel geproefd hebben we echter niet, want daarvoor hadden we alweer een lekkere pranzo verorberd, besprenkeld met de wijn van onze buurman en zoon, Francesco en Roberto. De laatste had ons dit adresje (op 5 minuten rijden van huis) aangeraden. De eigenaar had gehoord, van hem, wat wij van plan zijn en wil graag onze gasten naar zijn etablissement lokken. We konden wel een keer gratis komen proeven. Nou dat laten we natuurlijk niet aan ons voorbijgaan! En het moet gezegd dat de door onze late aankomst wat beperkte lunch toch weer erg lekker was. ’s Winters is het zaakje dicht en zitten de eigenaars in Milaan, maar vanaf april/mei gaan we weer eens kijken. Torti kende de tent ook, maar zei ook tegen ons: non fidatevi vertrouw het niet … Tja, wat moet je daarmee? De eigenaar leek ons een aardige man en bovendien, wat kan je gebeuren? Je stuurt er een gast heen en die wordt afgezet: dat kan gebeuren, maar dan ook precies maar één keer want dan is het gelijk klaar natuurlijk. We zijn niet zo bangelijk dus voorlopig gaan we nog maar uit van de goede bedoelingen van iedereen die we niet kennen, zonder naïef te zijn.