Finalmente!

Na meer dan een maand wachten "doet" de weblog het weer ... een beetje. Met wat gegoochel lukt het om langs de volstrekt surrealistische inlogprocedure te komen ("Deze gebruikersnaam is onbekend, wilt u een nieuw wachtwoord aanmaken?" "Voor dit weblog heeft u onvoldoende rechten. Wilt u een nieuw bericht aanmaken?"). We mogen weer! De lay-out is nog onbeheersbaar, maar wie weet kunnen we die tzt ook weer een beetje toonbaar krijgen.
Ach ach ach wat is er in de tussentijd allemaal gebeurd? Ik weet het zelf al niet meer.
Wat we als eerste kunnen stellen is dat Einstein ook al niet meer is wat hij was (of zal zijn?), dus wie klaagt er nog over een weblog! Tijd en ruimte raken nog wel vervormd maar toch weer anders dan gedacht. De Italiaanse minister van Onderwijs & Wetenschap raakte er volkomen van in de war: in de hoop een publicitair graantje van dit wereldnieuws mee te pikken, stelde ze een persbericht op waarin gemeld werd dat Italie 46 miljoen euro had bijgedragen aan de tunnel waarin de neutrino de lichtsnelheid overschreed. Ja ze zijn hier niet achterlijk, hoor! Hoewel, tunnel???
Ook in Italie viert men op gepaste en alternatieve wijze Koninginnedag, op sommige plaatsen, zoals moge blijken uit de bijgaande foto: Bar Beatrix?

Dat de padroni hondvriendelijk zijn, mag algemeen bekend verondersteld worden (toch?). En er zijn dan ook alweer verschillende hondegasten geweest en ook gasten met honden. Zoals een stel Tekkelaars! Met tekkel! Intelligente tekkel, mogen we wel zeggen.




Weigert naar Santa Maria te lopen, want waarom lopen als je een cabrio hebt!!!

Om dit aantrekkelijke diervriendelijke aspect van ons vakantieverblijf nog wat verder te promoten, hebben we nu speciale reclamekaartjes beschikbaar. We zijn zelfs PET friendly (maar vertel het niet door aan T dat katten ook welkom zijn svp).



Geloof het of niet, de padroni werken zelfs in hun vakantie (het hele jaar) gewoon hard door! Zo is de afgelopen dagen (weken?) de oude rustico gerevamped, met verf en kunststofruitjes (Carglas-padrone repareert niet,  carglas-padrone vervangt). Ook staan er nu wat rustieke damigiani mandflessen op de bovenverdieping, die de oude toiletpot en het ligbad aan het zicht onttrekken.

Zo, genoeg voor het moment, ik ga bedenken wat er nog meer aan achterstallig nieuws te melden is. Oet Mown!

Zijn we weer on-line?

Na vele hopeloze pogingen en gemopper en gezucht van de blogpadrone, probeert de gospelpadrone maar eens of er valt in te loggen op op de nieuwe site van onze weblog. We zijn meer dan een maand uit de lucht geweest omdat weblog-nl van de ene server naar de ander moest verhuizen. En dat had wat voeten in de aarde! Mailtjes naar de helpdesk met dooddoeners als antwoord, maar uiteindelijk...we zijn er weer. Om de een of andere duistere reden lukt het inloggen nu wel. Gewoon willekeurig een paar links aanklikken, ondanks de melding dat de gebruikersnaam niet juist is, en zo waar ... ik ben op de juiste pagina terecht gekomen!

Mijn bijdrage aan dezeweblog zal kort zijn, tenslotte is de blogpadrone degene met het meeste schrijftalent, maar er is door mij toch wel wat melden. Zoals het feit dat ik samen met 450 andere zangerts op het domplein in Milaan, op de trappen van de Duomo een swingend gospelconcert heb gegeven. Veertigduizend toeschouwers waren er. Het was een echte belevenis. Op You Tube staan verschillende filmpjes (zoek op "Italian gospel choir") maar dit is alvast een link naar één fragment: Concerto gospel Milano Duomo p.2.
Zelf kan me er niet op ontdekken, maar ik sta wel ergens links in de grote mannengroep die in het midden staat opgesteld.

Het concert was pas om 9 uur 's avonds, maar we waren al om 12.00 uur in Milaan. er volgde een dag van hangen en wachten, inschrijven, repeteren, wachten, repeteren, uitdelen van de poncho's (die blauwe met goud gerande kleding die iedereen aan heeft). In de tussentijd was Stef thuis bezig de tent weer schoon te krijgen in afwachting van de volgende gasten, die gelukkig voor hem pas laat aankwamen. Zelf was ik pas om half twee 's nachts weer thuis, waar iedereen al in diepe slaap was. De volgende ochtend weer vroeg op want er moest ontbijt zijn voor de gasten (Stef sliep lekker uit) en daarna rap de 'divisa' van de Schola aan omdat die in Pavia de Hoogmis in een van de kerken met haar gezang zou opluisteren. Kortom het was een hectisch weekendje! Daarna een gezamenlijk pranzo.

Tot zover mijn bijdrage, rest aan de blogpadrone om het ontbrekende nieuws in een volgende bijdrage aan te vullen.

 

 

 

 

Vendemmia 2010

De wijnoogst is in de Oltrepo al een week of drie aan de gang en nadert haar einde. Om de wijnboeren een handje te helpen, besloten de padroni zondag een handje te gaan helpen. Dit in het kader van de wijngaardsafari die ieder jaar door Agriturismo Il Piccolo Bacco georganiseerd wordt. We wisten onze gasten mee te krijgen en ook Linda en Luca waren van de partij, het was ook meteen verjaarskado voor de jonge Italiaan: leuk, werken in de wijngaard voor je verjaardag!

  De padroni vertrokken op zijn Italiaans, te laat, want door een communicatiestoring werd Thomas voor vertrek twee keer uitgelaten, en die zegt geen nee. Maakt niet uit, want eerst kregen we een lekkere crostata en koffie en bovendien waren er zoveel deelnemers dat we in twee groepen naar de druivenakker werden vervoerd. In de boerenkar met tractor, met de te vullen kratjes als zetels. Over de steenslagweg ging het steil bergaf naar de Barbera-afdeling die nog vol hing met zo te proeven al smakelijke druifjes. Wij hadden eerst nog tijd voor wat wederzijdse kennismaking en gebabbel. Thomas deed zijn tijdens de twee ochtendwandelingen angstvallig ingehouden drol alsnog tussen de lavendel bij het beeld van de kleine Bacchus. Wat ruikt die lavendel toch heerlijk!

Eenmaal in de wijngaard bleek het plukken lastiger dan gedacht. Al die pokkebladeren ontnemen je het zicht op de toch moeilijk te ontwaren steeltjes waarmee de druiventrossen aan het de takken zitten. En je staat er zo lekker gebukt bij … goed voor de fysiotherapeut. Eigenlijk is het meer iets voor rolstoelgebondenen, die kunnen hier lekker zittend werken. Een uurtje later vertrok de eerste groep per wagen en nu met volle kratten richting agriturismo. De padroni besloten de terugtocht te voet af te leggen, wat ons werd ontraden door de (smakelijke) zoon des huizes: “Het is wel ver hoor”. Dat viel erg mee. Bovendien was het maar een graad of 27.

Bij de kleine zuipschuit was de lunch inmiddels door Laura geprepareerd en konden we aanschuiven voor de typische zondagslunch van de streek. Het was weer heerlijk en veel. De druivenoogst van vorige jaren namen we uitgebreid in vloeibare vorm en verschillende varianten tot ons. Na het toetje en de koffie klonk het signaal voor het hoogtepunt van de dag: het zelf trappelen van de geplukte druiven! De kratten werden in verschillende grote teilen leeggekieperd en de schoenen gingen uit. De blog-padrone gaf het goede voorbeeld en stapte als eerste in de blauwe prut. Vier weken de voeten niet wassen wierp nu eindelijk zijn (geplette) vruchten af … Iedereen raakte enthousiast en het was een gesop van jewelste. Sommigen deden zelfs met zijn tweeën een rondedansje in de druivenkuip.

Het resultaat van het trappelproces ging vervolgens in een schoepenmaler om de takjes te verwijderen en de zuivere (?) prut werd in de eerste grote container gegoten. And now we wait!
Onze toekomstige gasten zijn gewaarschuwd: dit wordt jullie Villa I Due Padroni geschenkwijn! Als die niet goed in het glas hangt …

Hieronder nog wat impressies, alle foto's van de dag staan op Picasa.   

 

Turista per sempre

Voor altijd toerist cq op vakantie, zo voelen onze NL-tsunamezen zich hier. Zwembad, beetje lezen, beetje puzzelen, beetje eten, beetje drinken, liggen, snurken ... Maar ze zijn helemaal geen eeuwige toeristen!

 Daarvoor moet je toch echt eerst het juiste gelijknamige kraslot aanschaffen (5 euro): 200.000 euro meteen en daarna 20 jaar lang 6.000 euro per maand, om af te sluiten met het toetje van 100.000 euri. Tot nu toe kwamen we niet verder dan 20 euro (een meevaller) en 0 euro (afknapper). Ook de SuperEnalotto, jackpot 108.000.000 euro bracht nog niet de gewenste aanvulling van het vakantiebudget ...

Toch blijft men maar luieren. En dingen stukmaken: onze Wally is uiteengereten door een te zware belasting! RIP!
Om de verveling (vervelling?) tegen te gaan worden er uitstapjes naar de verschillende supermercati en megshoppingmalls georganiseerd, je vraagt je af waarom, want we gaan ook steeds uit eten ...

Ook Pavia is bestormd, in de jacht naar een nieuwe mobiel (alweer) voor de sms-padrone. De oude mobiel lijkt het nu wel weer aardig te doen (na een reset), maar waarschijnlijk is bij de reset nu de microfoon geperforeerd (met dank aan broerlief). Bovendien zijn de zinnen nu gezet op een echte TouchScreen, maar dan wel een met een qwerty-toetsenbord op het scherm. Helaas waren de geschikte mobieltjes in het shoppingcentre óf op óf werden we "geholpen" door een verveelde, onwillige en domme doos die weigerde te begrijpen wat we bedoelden en niet bereid was een mobiel te demonstreren. OK, dan gaan we wel naar bol.it ...

 

La dolce vita

11.Twee meter petekind uit Nl is gearriveerd, nou ja, niet rechtstreeks uit NL maar druipend uit het Gardameer.

Dit als vervolg op de NL-tsunami van het vorige bericht!

Inmiddels zijn een aantal NL-ers al aardig geacclimatiseerd qua temperatuur, eten en drankinname ... De cena bij Bagarellum was wat dat betreft een goede binnenkomer. De 2 uit NLmet camper bleken met hun woon-slaapvoertuig intussen te zijn opgerukt tot de parkeerplaats naast het restaurant, zodat ze zich rustig laveloos zouden kunnen drinken.

Gisteren hebben de Nederlanders zich vooral onledig gehouden met, lezen luieren, zwembad en boodschappen en was er een speciale kok die ons trakteerde op Spaanse (Spagna) mosselen uit de wok. Heerlijk!

Stabat mater (dolorosa)

De moeder stond door smart bevangen …  

 Afgelopen zondagavond maakten de padroni de eerste "Via Matris" in Scorzoletta mee, de parochie van
het mooie kerkkoor waarin de tenor-padrone
meezingt. Een erg pittoresk-italiaans gebeuren met alle kenmerken van een dorpsevenement
op de vierkante centimeter: 

1. Niet duidelijk was afgesproken waar het koor(tje: de helft van de zangers
afwezig) zich zou verzamelen en in welke al dan niet formele kledij ( keurig diviso of zomertenue?)

2. Er was niet geoefend, dat stuk kent immers iedereen … Of toch niet? Het
enige papiertje met de tekst dat Enrico ophield voor zijn beperkte groep
standvastigen, bleek bij het intredende duister toch verrekte slecht leesbaar!

3. Er ontbrak een sjerp voor een van de opgetrommelde
hoogwaardigheidsbekleders, burgemeesters van omliggende gemeenten. Onze ex-idraulico kwam op het laatste moment
(bestaat feitelijk niet in het Italiaans) met nog een knutsel aanzetten.

  4. Na wat toespraaksels bij het startpunt (eerste overdenking van de zeven over
de smarten van M.), zette de stoet (bestaande uit kaarsjesdragenden, Fiat Panda
met Mariabeeld, kruis met witte “sjaal”, kruis met 2 luidsprekers,
pastoor-regelneef Don Luigi, collega x uit y,muziekband, loslopend meeloopvolk)
zich in volstrekt willekeurige volgorde in beweging naar de 2^e
smart.

5. Onderweg praatte en bad Don L. lustig verder, niet in de gaten hebbend dat
de helft wegviel (losse draadjes in het speakerkruis?)

 

6. Twee van de zeven smarten werden geleden bij een bar-restaurant, twee bij cantina’s (wijnproducenten), daarbij rechtdoend
aan de versregel “Cruce hac inebriari” (laat het kruis mij dronken maken) van
het Middeleeuwse gedicht.

7. Er zou aan het eind vuurwerk zijn en Nico had onze gasten voor vertrek al
gewaarschuwd: misschien kunnen de kinderen straks van het lawaai niet slapen!
En inderdaad was het oorverdovende uurwerk tot aan de overkant van de straat
(waar het werd afgestoken) te zien. Een vuurwerkpakket van 10 euro was er niks
bij.

8. Uiteraard deed de klaarstaande muziekinstallatie voor de begeleiding van de
afsluitende danspasjes van de dorpsmariekes het op het juiste moment … niet.

We hebben ons uitstekend en hartstichtelijk vermaakt die
avond.

 

 

 Voor een wat "onafhankelijker" verslag, hier ook de Italiaanse tekst uit de Provincia Pavese:

Via Matris, i sindaci leggono brani sacri

la Provincia Pavese — 25 giugno 2010
  pagina 24
  sezione: CRONACA

  PIETRA DE’ GIORGI. Domenica 27 giugno ricorre la festa
liturgica della Madonna del Perpetuo Soccorso o Madonna della
Passione. Alle 10.30 la Santa Messa solenne sarà celebrata da padre Luis
dei Padri Redentoristi del Santuario della Madonna del Perpetuo
Soccorso di Bussolengo (Verona), con il parroco e rettore del
Santuario di Scorzoletta, don Luigi Rezzani, che festeggia i 55 anni di
sacerdozio. «Quest’anno, per la prima volta, faremo la Via Matris
durante la processione della sera - spiega don Rezzani - e diventerà
pratica propria e consueta del nostro Santuario». Come ha spiegato
il parroco, alcuni sindaci della zona leggeranno la parte biblica
inerente ad ogni stazione e faranno una breve riflessione: Gian
Maria Testori (Pietra de’ Giorgi), Daniela Gatti Comini (Valle
Salimbene), Rosanna Rovati (Cigognola), Francesca Panizzari
(Canneto), Maria Pia Bardoneschi (Castana), Pier Luigi Ferrari
(Mornico), Angelo Villani (Rocca de’ Giorgi), Alessio Cagnoni
(Lirio). La prima stazione sarà sulla piazza della Fabbrica
all’inizio di Scorzoletta, la seconda nel piazzale del ristorante Savini
di Scorzoletta, la terza stazione sulla piazza della Cantina
Scuropasso, la 4ª sul piazzale della Cantina Conte Vistarino, la 5ª
sulla piazza del Santuario, la 6ª nella piazza del ristorante
Savini, la 7ª sulla piazza del Molino. In ogni piazza sarà esposto il
quadro della relativa stazione. Al termine della Via Matris
monsignor Pietro Lanati, parroco di Stradella, concluderà con un
pensiero. La processione sarà seguita dalla banda musicale di Voghera
diretta dal professor Franco Garbarini e per i canti dal coro
Schola «Regina Pacis» di Scorzoletta diretto dal maestro Enrico Vercesi,
che animerà anche la Santa Messa solenne del mattino. Subito dopo
la funzione fuochi artificiali e rinfresco per tutti sul piazzale del
ristorante Savini.
- Laura Zambianchi

 

Spionaggio

(Van onze undercover-reporter, diepe keel genaamd: ssst naam geheim!)

Wat veel gasten niet weten, is dat ze tijdens hun verblijf op subtiele wijze worden bespioneerd, door de paparazzi-padroni. Onze ster-reporters staan daarbij natuurlijk niet zelf vanaf het balkon naar de gasten, hun lees- eet- en liggewoontes te koekeloeren, maar hebben daarvoor het geavanceerde loer-wapen, genaamd Thomas. Door in diens ogen ingebouwde cameraatjes, kunnen ze vanaf hun pc alles exact volgen! O o o wat zijn die padroni discreet, nietwaar Anne! Madeleine had het (net als Marileine en De Roy van Zuydewijn destijds) door en legde de boef vast, terwijl deze met zijn verwerpelijke activiteiten bezig was. Op heterdaad! (Ging het bij Marileine en de Roy uiteindelijk ook niet over wie de hond = camera, jajaja!!! we hebben t door, mocht hebben???) Op een nu nog geheime weblog leggen ze de meest compromitterende taferelen vast, om later, niet te snel, hun chantage-acties te kunnen starten. Aanstaande gasten, let op uw saeck!

Casa del Matto (Shalali shalala)

 Het huis van de Gek, zo heet een frazione hier niet eens zo ver vandaan. De afgelopen dagen leek het alsof Villa I Due Padroni in zo'n gehucht lag, want er waren maar liefst TWEE Smuldersen in the house. Wat wil je dan ook? Het was een wervelwindachtig bezoek van fratellastra Mieke (in de sms-wandelgangen Jezus genoemd), en vriendinnen Yvonne en Renate. Na een vroege aankomst op dinsdag (de NL-padrone was zélf de vorige avond pas geretourneerd), alleen de plee hadden we nog kunnen schoonpoetsen, werd er flink bijgepraat. Voorzover dat mogelijk was tussen de Smulders-grappen en -grollen door dan. Daarna genoten we een lekkere pranzo di lavoro bij de nieuw ontdekte Osteria Francia hier naast de deur. De dames gingen vervolgens onder zeil in de kelder, want ze hadden een hele nacht overgeslagen om lekker op tijd bij de padroni te kunnen zijn ... jammer dat de Gotthard-tunnel pas om 5 uur 's ochtend open ging!

De woensdag vermomde de Smulders-padrone zich als reisgids (niet van papier maar van vleesch ende bloet) en gingen we toeren door de Oltrepo. Eerst naar het kerkhof (verassing! of juist niet) en dan naar Zavatarello, waar we door de oude borgo naar het kasteel klommen. Dit niet nadat we koffie en cake hadden genuttigd bij de bar van de Tre Gemelli, de drieling. Kasteel gesloten, als altijd, en dus op naar de Penicepas, waar alles eveneens dicht was! De honger begon aan zijn/haar kettingen te rammelen. Maar we moesten nog wel even omhoog naar het Santuario, een tip van Walter en Anne, onze recente gasten. Dat bleek een langere rit dan verwacht en de bar boven bleek ... dicht. Net als de mist die ons het beloofde 360 graden panorama ontnam. RammelderammeldeRAMMEL.

Varzi bleek niet ver en om 16 uur konden we dan eindelijk aan de worstwaren met brood. Yvonne zat in haar chocolade-hype en had deze smaak ijs ontdekt. Wij allemaal aan 2 bolletje, Tjes? Gigabollen!

Op naar huis bleek dat het gedurende de dag te onpas en te onpas feestelijk ten gehore gebrachte Shalalie shalala ons inmiddel zó was geinternaliseerd dat voldoende aan het handjezwaai op z'n Sienekes om al in lachen uit te barsten.

De wervelwind trok voorbij, de dames rezen af, dees'uchend. Hieronder een aantal foto's van de meer heldere, intelligente en fotogenieke momenten van de dag.