Scollegati

  Wat is het stil op de blog, denken jullie misschien? We zijn even een paar dagen uit de lucht: de internetverbinding laat het weer eens afweten en Telecom Italië (Alice, ook in Nederland actief) is niet erg slagvaardig met het afhandelen van onze klacht. Eerst houden ze stug vol dat het probleem in onze pc zit. Niet dus, want ook de Voip-telefoon doet het niet. Dan beloven ze terug te bellen, ’s middags. Niet dus, en als je zelf belt blijkt dat je probleem inmiddels als “opgelost” is afgeboekt. Ze gaan het uitzoeken en bellen je vanavond nog terug. Niet dus, en op zaterdagochtend is vervolgens de mededeling dat er in het weekend niets aan gedaan kan worden. Uiterlijk maandagAVOND zal het probleem zijn verholpen, belooft men. O ja? Tot nu toe weet “men” nog steeds niet waar de oorzaak gezocht moet worden. Grrrrr.   Volgens Dante (Crosignani, onze hofleverancier voorwat betreft electronica en witgoed) ligt het aan de 60 jaar oude kabel van de Oltrepò naar Pavia. Als het flink geregend heeft, gaat het altijd mis. Niet bij de fratelli echter, want die hebben, net als de carabinieri, de brandweer en de ambulancedienst een linea prioritaria, die het altijd doet. Geef ons zo’n lijn! Gelukkig dat Dante wel die hotline heeft, want zo kan hij er mooi voor zorgen dat mijn oude mobiele nummer wordt overgezet van Vodafone naar TIM. Ik moest een nieuwe mobiel kopen, want de speaker van de oude was stuk en daarbij ga ik maar gelijk over op TIM omdat je daarmee een beter bereik schijnt te hebben, alhier op de heuvel. Dante regelt het allemaal en verkoopt tussen de bedrijven nog een batterijtje (1 euro) en een fitting (2,5 euro) aan passerende klandizie. Hij rommelt wat af, maar het komt allemaal in orde.Een kopie van mijn identiteitsbewijs en codice fiscale gaan per internet naar een datacentrale in Zuid-Italië om te controleren of ik geen terrorist ben. Alles blijkt gelukkig ok en ik krijg mijn nieuwe SIMkaart. De Crosignani bestaan niet voor niets al meer dan 60 jaar als bedrijf (langer dan de gammele telefoonkabel)! Ik heb inmiddels ook de (net als de telefoonkabel) zeer breekbare oom van Dante ontmoet. In het “Laboratorium”, een apart winkeltje van de andere Crosignani-tak dus, waar men vooral de reparaties doet. Nog even en we kennen de hele familie.
    Op verbouwingsgebied gaat het ondertussen weer crescendo. Er is de hele week hard doorgewerkt, zelfs vanochtend, dit i.t.t. wat Torti gisteren aangekondigd had. Wij dachten uit te kunnen slapen, maar nee, om 7:45 uur klingelde de bel toch weer. Nou goed, ze hebben daardoor vanochtend toch mooi de hele voorbereiding voor de ramen en deuren op de bovenverdieping af kunnen maken. De lijsten zitten er in, de drempels idem dito en alles is mooi gestuukt. Het wachten is op de smid. Maandag komt hij meten (waarom? vraag je je af, de ramen moeten in de lijsten die de smid zelf gesmeed heeft) en als hij het materiaal heeft (dat apart geverfd heeft moeten worden), dan gaat hij knutselen. Het gaat allemaal toch een tikje anders dan in Nederland. Gelukkig is het weer nu beter en dreigen we niet meteen te worden weggespoeld. Toch zou het leuk zijn als op zijn minst het keukenraam er in zou kunnen, want dinsdag krijgt de keukenboer de spullen en zou hij dus kunnen gaan installeren. Maar niet voordat het raam erin zit natuurlijk!
Hopelijk hebben we volgende week weer internet, dan houden we jullie weer wat frequenter op de hoogte. Ook over morgen, wanneer we met Torti naar het wijnfeest in Broni gaan …

PS Inmiddels hebben we dus weer verbinding, geheel onverwacht en kennelijk zonder tussenkomst van Alice (al dan niet uit Wonderland). Hoera! het regent nu wel weer buiten, dus hoelang deze vreugde mag duren ...?