Affari in sospeso

In Italië gaat alles piano piano dat weten we allemaal, al was het maar van “De Italiaanse droom”. In één keer iets afhandelen lukt hier zelden en dat blijft even wennen voor de ongeduldige noordeling. Er zijn dus veel lopende zaken, die maar niet tot een afronding lijken te willen/kunnen komen. Neem nou de verbouwingsplannen. Hebben we twee offertes (vier gevraagd, maar twee zonder reactie), denken we deze week even de knoop te kunnen doorhakken. Maar dan komt zaterdag Francesco de benedenbuurman langs om te zeggen dat de muratore (metselaar) die eerder aan dit huis heeft geknutseld óók een offerte wil uitbrengen. Ik hou de boot af, want het leidt tot vertraging en bovendien hebben we de (roddel-)verhalen van de antennista over Francesco en zijn vriendjes nog vers in het hoofd. Zelf hebben we net de affaire met de idraulico en zijn dure pomp van 600 euro tot een redelijk einde weten te brengen en hebben geen zin in een nieuw sjacher-avontuur. Maar goed ik zeg Francesco dat zijn man de ingegnere maar moet bellen. En wat blijkt: Cassani blijkt maandag, net als ik hem wil zeggen dat we met de Milanese ondernemer in zee willen gaan, heel enthousiast over de muratore die Torti blijkt te heten en uit Scorzoletta komt (inderdaad de slangenkuil waar ook onze loodgieter vandaan komt), want de man blijkt alles van het huis af te weten. De ingegnere raadt ons aan de offerte af te wachten. En die komt domani zegt Torti tegen ons nadat hij is langsgeweest om wat dingen aan het huis beter te kunnen bekijken. En domani betekent niet “morgen” zoals je zou denken, maar “niet vandaag”. En elke dag is er tenslotte weer een nieuwe “morgen”. Zo is het nu donderdag en er is nog steeds geen offerte en geen knoop doorgehakt. En dit terwijl de grote vakantieperiode hier aanbreekt …
En die vakantieperiode breekt ons nu al op, want terwijl ons nieuwe badmeubel al een week of drie klaar staat om geplaatst te worden, is het er nog steeds niet en hoorden we gisteren dat het dus niet meer voor de vakantie gaat lukken: het wordt eind augustus. Gdvrdgdvr. Er zijn ergere dingen, maar het is toch ook frustrerend. Oorzaak van de problemen: de eveneens bestelde douchebak is later afgeleverd en kan nog wel net vóór de vakantie geplaatst worden, maar het meubel dan dus niet meer. Kunnen we dan douchen in onze nieuwe bak? Nee, want de douchewand moet eerst precies opgemeten worden en wordt dan pas besteld. Men is nu bezig met het sloopwerk en het zou morgen verder allemaal af moet zijn, morgen, domani, jeweetwel, niet vandaag.
    Maar uiteindelijk komen alle zaken toch écht wel af, want eens blijken domani en oggi toch samen te vallen. Na een hoop gepuzzel en gepieker is afgelopen zaterdag dan toch eindelijk de nieuwe antenne + schotel op het dak geplaatst   en hebben we de beschikking over honderden pulpkanalen, waar we onderuitgezakt met bier en chips van kunnen gaan genieten. Maar ook de Nederlandse en Italiaanse zenders zijn nu weer beschikbaar. De BBC ontbreekt nog, want het probleem met de drie satellieten op één parabool bleek onoplosbaar. Dat wordt een tweede parabool, op termijn. De antennista van een paar huizen beneden met zijn roddels en pokkehonden is toch aardig slagvaardig gebleken en heeft zijn woorden waargemaakt. De nacht na de installatie brak hier het zoveelste noodweer uit en werd de antenne-installatie aan de ultieme proef blootgesteld, met succes: alles staat er nog en het dak is er niet afgerukt.
Maar eerlijk is eerlijk, zelf maken we alles ook niet in één keer af. Daar zijn allerlei oorzaken en uitvluchten voor, maar die hebben de Italianen natuurlijk zelf ook. De inpandige elettricista hier ter plaatse ontpopt zich nu als falegname, timmerman, want hij heeft zich op de binnendeuren geworpen. Probleem: oude sloten die vastgeschilderd zitten, waarvoor geen handgrepen meer te krijgen zijn, met een afmeting die ook niet meer bestaat  ecc ecc. Na veel gezoek en rondgevraag zijn er nu moderne sloten gevonden die wel passen, mits er wat beitelwerk uitgevoerd wordt.   En daar is onze falegname al een dag of wat mee zoet. Volgende probleem: de scharnieren, ok ouderwets, niet meer te krijgen ecc ecc. De oplossing wordt nu waarschijnlijk dat een smid ze voor ons op maat gaat maken. Gisteren langsgeweest en hij zou (misschien) domani terugbellen. De deuren hangen nog niet.
Zelf heb ik samen met Vera het eind van ons terrein afgerasterd met ijzerdraad, langs de al bestaande palen. Dit op advies van (alweer) Francesco, die het vervelend vindt dat er iemand met een trekker tussen zijn wijngaarden rijdt. Die iemand rijdt daarvoor eerst over ons terrein en dat is aan de trekkersporen ook goed te zien. Om onze goede wil te tonen spannen we dus maar wat draadjes, zonder te weten wat we precies los gaan maken. Want wie is die "iemand"? Na de eerste poging vond Francesco het nog niet goed genoeg en hebben we er nog een betonnen paal bijgeplaatst. Maar daarmee moet het gez... afgelopen zijn, vinden we. Gelukkig is hij de afgelopen dagen niet wéér langsgeweest.
   En vandaag heb ik nog maar eens een wandeling uitgezet en dit keer in één poging goed. Een rondje van anderhalf uur via de “high road” naar het noorden en dan de wijngaarden in, dalend naar het dal van de Scuropasso. Onderweg leuke uitzichten op de villa, Saar laten drinken bij een moderne pozzo, waterput (er zit dus wel degelijk water vlak onder de grond, dat biedt perspectief) en laten zwemmen in de Scuropasso zelf: de route leidt naar een leuk zwemplekje voor Saar, waar zelfs hoogzomer voldoende water staat. Nu nog een goede beschrijving maken en de Sunflowergids heeft een tweede (derde?) korte rondwandeling.
En de dames? Die vermaken zich prima, naar het schijnt, maar het wachten is op hun gastbijdrage aan de blog, waarop ze al dagen zitten te broeden. Vele foto’s zijn verzameld, nu de tekst nog. Ondertussen koken ze alweer voor de twee avond achter elkaar voor ons en hebben ze ons vanochtend gekortwiekt, in verband met de opnieuw gestegen temperaturen hier. Blijf attent op de aankomende bijdrage!