Vandaag wat praatjes bij plaatjes!
In afwachting van de Zaanse parenti gaan de werkzaamheden hier in zomers tempo gestaag verder. Ook de toeristische, want zondag hebben we colli piacentini een beetje verkend. Ook daar komen vele lekkere wijnen vandaan die je in alle supermarkten kunt vinden. Hoewel dichtbij is dit meteen een andere regio, niet langer Lombardije maar Emilia-Romagna en niet langer de provincie Pavia maar Piacenza. Dichtbij de Po-vlakte is er nog niet veel aan, maar iets de heuvels in wordt het meteen leuk en we zouden de padroni niet zijn als we niet meteen een leuk eet-adresje zouden hebben weten te vinden. Heerlijke pastagerechtjes gegeten als lunch, chicchi di nonna (erwtjes van oma) en fiocchi pere (soort pastatasje met zoetige peer-inhoud). Toch vallen we ondanks dit gesmikkel allebei af. Stress? Het harde werken? Chissà. In de brievenbus direct naast ons tafeltje vloog een vogeltje (zwartkopje?) af en aan naar de brievenbus, niet om post te bezorgen maar om de jongen te voeren. Ons tochtje werd doorkruist door losbrekend noodweer, en dreigend onweer met bijpassende luchten is iets wat je hier bijna iedere avond kunt meemaken. Lang niet altijd breekt de pleuris uit, maar twee nachten geleden was het toch weer eens zover. Midden in de nacht alle luiken sluiten en checken of we de ramen van de auto wel gesloten hadden (ja dus). ’s Ochtends bleek de cantina deze keer droog te zijn gebleven.
Verder wordt er wat gewerkt in de tuin, om te voorkomen dat we weer worden ingehaald door het oprukkende onkruid, en worden er wat bescheiden aanzetten gedaan tot het creëren van een tuintje. Moes en kruiden tot nu toe, met naast de al door de parenti geplante basilicum nu ook tijm, rozemarijn en salie en een bedje met borlottibonen! (oogst in september).
Tussendoor hebben we dan wat afspraken her en der, zoals met de badkamerdame Enrica die er nu ook voor gaat zorgen dat we mét het badkamermeubel (zie foto) ook een gewone maar praktische douchebak en waterdichte toegangsdeuren krijgen. We waren het gehannes met het kinderbadje van Colombo beu. Dit alles moet nog in juli zijn beslag gaan krijgen! De keuken zal meer tijd vergen maar we hopen dat de keukenontwerpster morgen met een geschikt voorstel op de proppen komt. Een voorbeeld van het paneeldeurtje in de juiste houtsoort zien jullie hiernaast, net als een totaalbeeld uit de folder. Ons ontwerp zal anders en wat strakker worden. Verder zijn we even langs een aannemer in St Maria geweest die we bij onze ingegnere hadden aanbevolen om een offerte voor de verbouwingen te laten uitbrengen. Even checken of deze inmiddels wel was geïnformeerd door Cassani … en wat blijkt: ja hoor, hij was zelfs al in Pavia geweest voor toelichting. Dat valt dan weer niet tegen. Later belde hij zelfs op om te zeggen dat hij maandag de offerte klaar heeft… spannend! Hopelijk zijn de andere drie ook zo vlot en komen ze met een beetje strakke prijs.
Na al het werk en heen en weer gereis zoeken de padroni dan eind van de middag de schaduw op achter het huis voor wat (Italiaans) leeswerk (soms achter de oogleden) bij een pilsje. Langs de muren ritselen de hagedisjes voorbij. Naast al het eerder genoemde ongedierte zijn we nu ook een (klein) schorpioentje tegengekomen in het hok onder de trap dat nu is uitgemest. Alle reservetegels van kamer, badkamers, cantina, bordes staan keurig gesorteerd in de cantina. Een deel zal worden gebruikt in het verwarmingshok, dat een mooie stofvrije ruimte moet worden, omdat we daar ook onze wasjes draaien. De oudere padrone is de muren aan het witten. Het wachten is op de ervaren tegelzetters!
Italiaanse Toestanden - Emigratieverhalen
woensdag 2 juli 2008
didascalia
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Goh, leuk stukje. Ik zat er al naar te smachten. En de beloofde lullige reactie blijft uit. Ik kan niks bedenken... Tijd voor vakantie, dus!
BeantwoordenVerwijderenHet schijnt dat st Franciscus, over wie we onlangs een prachtige opera hebben gezien (wel wat te lang), veel met "broeder zwartkopje" heeft gesproken. In de opera kwam dit vogeltje in elk geval prominent aan bod.
BeantwoordenVerwijderenMijn ervaring is, hoe kleiner de schorpioen, hoe gemener de beet! Dus van die kleine doorzichtige krengetjes raak je, volgens mij al gauw in coma! Ze zijn altijd op zoek naar vocht en schaduw...dus een beetje rustig aan met de prosecco!
BeantwoordenVerwijderen