Tutto a norma

= alles naar Norma? Zou ze wel willen. Nee, dit betekent dat alles volgens de voorschriften is aangelegd en verbouwd in ons huis, zoals signore Colombo ten overstaan van de notaris in de koopakte heeft verklaard. Zie je wel, Italiaans is niet moeijelijk, jij bent de baas! Nou ja, zo ongeveer dan. Wij zijn het in ieder geval wel, van ons huis namelijk: we zijn nu de echte padroni van de villa, want we hebben zojuist onze eerste nachten in Montecalvo Versiggia doorgebracht, grappa!!! De kouwelijke padroni, die dit schrijft, had nog wel wat moeite met inslapen, het was toch nog wel wat frisjes al stond de caldaia in de cantina te loeien: de nieuw aangebrachte thermostaat gaf 13 graden aan! Toegegeven, het vóelde warmer aan (de thermostaat zit tegen de nog niet opgewarmde muur en dus is de aangegeven temperatuur wat lager dan die van de lucht), maar het was toch echt nog  geen 20 graden. Na een uurtje maar eens opgestaan en een extra slaapzak gepakt die we gelukkig bij ons hadden. Daarna ging het beter, maar wel weer vroeg wakker: het is nog een beetje onrustig in het padrone-hoofd! Logisch toch? Want er was weer van alles gebeurd de afgelopen dag.
Na het inpakken in Pavia voor de geplande overnichting, pardon, –nachting, fluks op weg. Alweer zon, alweer lente! Op het huis aanrijdend, zagen we een auto staan. De dakdekkers? Op zaterdag? Nee, als ze door de week al niet verschijnen, dan toch zeker niet op zaterdag (donderdag lijken ze gewerkt te hebben, maar gisteren verscheen er dus weer niemand: ze hadden kennelijk een ander gaatje te vullen. Ondertussen begint het dak er toch wel wat ordelijker uit te zien!). Nee, het bleek de elektricien, die ons al was aangekondigd door de idraulico. Deze jongeman toonde ons nog wat probleempjes met de impianto, het hele elektriciteitsgebeuren van het huis. Losse draadjes, met wat tape aan elkaar gefrutseld (non a norma!), verkeerdom gemonteerde zekeringkast, ontbrekende zekeringkast, losse draden in de badkamer, vlak naast de wasbak. Hij schudde zijn hoofd: “È non a norma, non a norma!” Maar de eigenaar had toch verklaard dat alles a norma was, riepen wij, quasi verbaasd? De elettricista maakte het typisch Italiaanse handgebaar dat zoiets betekent als: fantastisch, geweldig! ofwel: dat moet je ruim zien. Nou vooruit dan maar, ook wijzelf hadden de waarheid bij de notaris wel wat opgerekt, nietwaar? O ja, de verwarming kregen we niet aan de praat, bedachten we opeens: de idraulico kwam toch nog wel vandaag? Ja, die kwam later. Maar ik wil ook alvast wel even kijken hoor. Op naar de cantina, alwaar de behulpzame elettricista de stekker van de ketel andersom in het stopcontact (non a norma! dat moet een schakelaar zijn!) stak en de ketel vrolijk aan de slag ging. Was dat alles? Ja dat was alles. Waren wij echt zo stom? Ja dat waren wij. Niet dat we het nu snappen (laatste les elektriciteitsleer is 30-40 jaar geleden): bij wisselstroom maakt het toch niet uit? Kennelijk maakt het hier dus wel uit. Zou dat wel a norma zijn? Ab- norma-al zou ik denken! Maar onder onze lezertjes zijn er ongetwijfeld vele amateur-experts die dit raadsel kunnen oplossen (zonder denigrerende onder- of boventoon graag!).  Wij besloten ons verder maar niet met deze rakettechnologie cq quantummechanica te be- en vermoeien (geheel naar onze norma) en in het lentezonnetje te gaan zitten, met een kopje koffie. De elettricista ging even voor een slordige 400 euro aan ontbrekende materialen halen. Ach ja, je hebt (nog) geld of niet. Kan het eenvoudiger? Aan het eind van de middag was alles qua verwarming geheel volgens de regels (van deze elektricien tenminste). Volgende week komt hij de rest van de aansluitingen rechttrekken.
’s Avonds uit eten in een restaurant in Santa Maria della Versa, visspecialiteiten en Sardijnse keuken. Gezellige tent met breedsprakige ober/eigenaar. We lieten ons meeslepen door zijn enthousiasme en advies: frutti di mare als voorafje (-je? vier overschalen met overheerlijke inktvis, zeeslakjes en nog meer van dergelijk snoepgoed) en een pastaspecialiteit uit Sardinië als primo: fregole met vonole, erwt-kleine pasta balletjes met strandgapertjes. Jamjamjam.  Ondertussen zorgde Saar ervoor dat we contact legden met zo ongeveer alle gasten links, rechts en achter ons, door zich beschikbaar te stellen aan vele kroelgrage handen. O wat een leuk hondje en zo rustig! (kom maar eens naar de via Moruzzi, dan piep je wel anders!). Een mevrouw liet ons zelfs een videofilmpje zien van haar hangbuik … zwijntje (even schrikken hè?). Dat was toch zo’n intelligent beest (moet bij de gemeente Pavia gaan werken!). De tijd vloog en de fles Chardonnay uit de Oltrepò raakte leeg. Toch ook nog maar een dolce: APFELSTRUDEL MIT VANILLESOβE!!! (er wordt nu iemand in de Bennebroekstraat nr 10 groen van jaloezie). Koffie toe. 32 euro p.p. Dit is weer een aanradertje voor de toekomstige gasten van de padroni!

Inmiddels geeft de thermostaat 17 graden aan: het gaat vooruit. Ik kijk uit over door de vroege ochtendzon beschenen en door de nachtvorst berijpte wijngaarden, die op de zachte glooiingen van de heuvels zijn gedrapeerd. Er is een kopje thee genuttigd in de gezellige woonkeuken van het toekomstige huurappartement. De andere padrone lig nog te snurken, hondje op kussentje bij zich: idyllisch hè? Die Bootsen slapen altijd en overal, gvd!