De toeristen dat zijn wij nu nog een beetje, maar straks zijn jullie, lezers, dat samen met hordes andere Nederlanders, Duitsers, Zwitsers, Fransen, Italianen etc etc die om onze luxe appartementen zullen moeten vechten (hoogste bieders eerst!). En nieuwe residenten dat zijn wij straks zeker, en nu al een beetje want volgens de gemeente Montecalvo is alles met onze inschrijving in orde, zo hoorden we vandaag. Maar VIP??? Zo voelen we ons misschien wel in ons ruime mooi gelegen villa, maar is dat terecht? Volgens La Provincia Pavese, het regionale dagblad dat zo ongeveer ons lijfblad is geworden, is Santa Maria della Versa (het voor ons dichtstbijzijnde dorp) ‘booming’,en vooral in trek bij immigrati di lusso: nieuwe inwoners die geld hebben en luxe zoeken. Wie zijn die VIPs? Mensen uit de wereld van kunst en cultuur, grote ondernemers e.d. Wat zoeken ze? De rust van de omgeving, waardoor ze kunnen ontspannen en ontsnappen aan het gejaagde leven van de grote stad. “De tijd is rijp om dit gebied niet langer alleen een regio van de wijnen te laten zijn, maar ook van het toerisme in brede zin”. Het blijkt dat financiers er steeds meer heil in zien om in dit gebied geld te steken, zodat het zich verder kan ontwikkelen. Santa Maria is qua gemiddeld inkomen nu al een van de meest welvarende van de hele provincie Pavia. Dat kan wat worden als straks half Italië (en de rest van de wereld) naar dit gebied wil komen! We hebben net op tijd onze villa aangeschaft, als we deze verhalen mogen geloven: en wie zitten er dus weer met hun beider dikke konten op deze goudmijn? Juist ja, de padroni, ofwel de nieuwe residenti VIP!
Om het gevoel te krijgen dat we hier echt gaan wonen, hebben we vandaag alvast maar weer eens wat zooi naar de villa overgebracht: spullen die niet meer mee hoeven naar Nederland. Het wordt ook wel tijd, want er resten ons nog 4 à 5 dagen in Pavia. Waarschijnlijk
omdat we donderdag al weer een afspraak in Montecalvo hebben en dan maar liever meteen van daar uit naar NL vertrekken. En hoewel we toch al wat dozen in de loop der tijd hebben overgebracht, hadden we vandaag toch ook weer een aardige auto vol! Kruidenierswaren die lang houdbaar blijven, de broodbakmachine (laatste brood vanochtend gebakken), stereo en dvd-speler, en dergelijke. Saar paste nog maar net in de auto. De fietsen blijven nog even in Pavia, want het geplande fietsavontuur van één van de padroni ging vandaag niet door vanwege heftige mist. Iets te riskant, vooral doordat ze hier niet aan aan fietspaden doen.
Behalve het slepen met dozen viel er nog meer te doen vandaag en dat verliep allemaal op zijn dorps: geen planning of afspraken, je komt ergens binnen, loopt iemand tegen het lijf en regelt wat je wilde regelen:
1. Bij de gemeente, ruim vóór het eigenlijke spreekuur, lichten we de technica in over onze plannen. Wat zijn de juiste procedures? Is de brief die onze buurman moet tekenen (gisteren opgehaald bij de ingegnere) zo goed? De procedures zijn dezelfde als elders in in de provincie Pavia. “We doen niet moeilijk. We zijn maar een kleine gemeente. Download de benodigde documenten van de site van Broni, Stradella, of Voghera voor mijn part, en verander de naam van de gemeente in dat van Montecalvo. Ja de brief is ok, maar het is wel beter hem te laten registreren bij een notaio, voor de toekomst, je weet maar nooit.”
2. In het café in de vallei Scuropasso waar we regelmatig een kopje koffie of pilsje nuttigen, lopen we de idraulico tegen het lijf die we al twee weken niet gezien hebben, terwijl hij toch 750 euro van ons te goed heeft. Meteen betalen en vragen waar de elettricista blijft, die er juist al twee weken met 400 euri van ons vandoor is! Niente paura, de elettricista zit te wachten op de bestelde materialen maar komt vanmiddag vast wel langs. De idraulico bekijkt onze bouwplannen en geeft alvast wat nuttige info over de ligging van de huidige riolering, ivm het toekomstige appartement in de cantina.
3. We willen de brief van de ingegnere, zie 1, aan de buurman overhandigen om hem alvast week te maken. Terugkomend van Santa Maria waar we wat inkopen hebben gedaan (o.a. voor 
in NL wonende buur-achtigen die zich specialiseren in het beheren van huizen en kopen van wasmachines), rijden we opeens achter een vrachtwagentje volgeladen met damigiani, mandflessen. En ja hoor, het is de buurman die net terugkeert van een verkoopreis van zijn nieuwe oogst. Even langslopen om hem de brief te overhandigen. Flikflooien met de hond van Roberto, Leo. Die is te snel voor de foto.
Alles loopt hier gesmeerd en het gaat helemaal vanzelf. Vanmorgen nog. Ben met Saar tussen de wijnstokken van Roberto en Francesco aan het wandelen, komt mij een onbekende man tegemoet met een zwarte labrador. Buongiorno uitgewisseld en meteen maakt hij zich bekend als een van de andere bewoners in frazione Spagna. Wat doen wij hier, en wat doet u? Hij en zijn zoon zijn specialisten in het plaatsen en richten van TV-antennes en satelietschotels. Nu wil het geval dat bij ons de TV heel veel ruis en sneeuw laat zien en dat de antenne boven op ons dak opnieuw gericht moet worden? Dat wil de buurman wel tezijnertijd wel voor ons doen. Is dat toeval, en zijn wij goudhaantjes of niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten