Schoenen uit schoenen aan, telkens in- en uitstappen voor weer een adembenemend uitzicht: het is even wat werk maar dan heb je uiteindelijk ook wat. Tot 's avonds laat zitten we op een buitenterras heerlijke pasta te eten met uitzicht op een prachtig blauwe zee. Mediterranee!
Bij vertrek twijfelden we nog: zou het wel mooi weer zijn aan zee? Truien en jassen mee. Een korte broek ware beter geweest, want het was echt zomers warm. Na de prachtige en rustige rit door de Ligurische Alpen, bereikten we Chiavari om wat te flaneren en te drinken. En te zonnebaden. Opstaan was moeilijk, maar uiteindelijk gingen we toch verder. Eerst weer de likkebaardend mooie kust: wat een prachtige huizen, palmen en parasoldennen. Een Renaissanceschilderij. We besloten Portofino te mijden, in verband met de Paasdrukte en stapten dus in Camogli uit, ook niet gek. Ook druk, maar na wat op Italiaanse leest geschoold duw- en trekwerk vonden we toch snel een parkeerplaats. 
Weer flaneerden we wat en dronken we wat. Het leek wel vakantie! Maar ja, je neemt toch jezelf altijd mee, hè? Dus opgestaan en plaatsvergaan. Waar te eten? Nou in dat leuke restaurantje met dat terras daar op de tweede verdieping! "Water bij het eten?", vroeg de ober met het lekkere kontje. "Nou nee, doe maar wijn!"
Lekkere Insalata di polpo vooraf en een Trofie alla camogliese, pasta sliertjes met pesto als primo. Goed en toch niet duur, zeker niet voor zo'n toplocatie. Onze chauffeur bracht ons veilig thuis, nog voor het de 13e april werd. 13 april, nog maar één nachtje te gaan voor de dag van 7*7! Maar eerst verwachten we nog de invasie van de Huijmannen, morgen. En we zijn nog wel geëmigreerd om "meer aan elkaar toe te komen"! Of toch niet?
Is die foto van dat trompe-l'oeil een hint of een manier om toch een kat te kunnen nemen met Saar in de buurt?
BeantwoordenVerwijderenAan het model te zien heet ie Napoleon... ☺
BeantwoordenVerwijderen