Gli olandesi in Italia

  Een kamerorkest was het niet, het was een HUISkamerorkest. We zaten heel intiem met z’n vieren in een loge (gordijntje dicht) en luisterden met net zoveel bewondering naar de 15 muzikanten als naar het handvol zangers. Een opera in Stradella! We waren in het Teatro Sociale beland, voor een uitvoering van L’Italiana in Algeri van Rossini. Dat staat garant voor vrolijke muziek en kluchtige taferelen. Het theater kan niet meer dan zo’n 400 bezoekers bergen en dus zit iedereen dichtbij het toneel.   En als het dan ook nog om een pocketopera gaat, een speciaal aan kleine theaters aangepaste versie van een volwassen opera, dan wil het wel intiem worden. Daar is geen alcohol voor nodig … al helpt dat wel. Vooraf werden er 2 karaffen met witte wijn geleegd in Pizzeria Marinella, dat inmiddels ook al een stamadresje is geworden. Alle vier namen we de spaghetti al cartoccio, spaghetti met heerlijke zeevruchten (niet te zuinig) in folie uit de oven. Mmmmm!
    Daarna het culturele vertier met jonge en erg goede zangers (luister zelf op: http://www.pocketopera.it/pages/2009/video_italiana.htm ). Daar waren we ook wel aan toe want ondanks onze gasten werken we hard door aan de Villa. Er wordt geverfd, geknutseld, schoongemaakt. Ook de website krijgt een upgrade met nieuwe foto’s. We worden platgebeld door Italianen die hier nu al terecht willen … en ook willen eten met Pasen. Helaas: de rookworsten zijn op! Ook Torti knutselt verder aan de parkeerplaats (weer een waggellading zand) en aan de marmi van het terras. Helaas heeft hij verkeerd gemeten, zodat een deel van het met veel moeite gestorte beton er weer met evenveel moeite afgebikt moet worden. Wat Torti niet verhindert zijn werkers uit te foeteren, alsof ZIJ het fout gedaan hebben.
Aan het eind van de middag wordt er (door ons, niet Torti) geborreld, in een echt Italiaanse bar met veel hapjes en lekkere wijn, al zijn twee glazen soms iets teveel van het goede, voor sommigen, in het bijzonder als die sommigen zeer binnenkort verjaren!!!