Deviazione scoliotica

  De voorspelde regen bleef vanochtend uit en dus ging het schilderwerk nog even verder. Het was zaterdag en dus werd ik niet gestoord door de misprijzende meesmuil van Torti, onze aannemer, die de sierranden boven de ramen maar niets vindt. Vandaag kwamen ze echter af en ze blijven wat ons betreft nog jàren zitten! De muren van hele bovenste verdieping zijn nu eigenlijk klaar, op twee vensterbanken en een stukje naast het balkon na. De vensterbankjes kunnen nog niet, want de steigers verhinderen dat de ramen open kunnen. Het balkon kan wel, als we even wat planken verschuiven. Daar kwam ik vandaag achter en heb dus één balkon al behandeld, net voor het toch ging regenen. Het schilderen van het balkon moest kruipend en sluipend onder de steigerelementen, mijn handen openhalend aan de cementklodders van de intonaco en mijn hoofd stotend tegen telkens dezelfde steigerpaal. Grrr.
  Mijn hoofd stoten? Dat is helemaal geen goed idee! Afgelopen donderdag heb ik de röntgenfoto van mijn gekwetste nek opgehaald en wat blijkt: scoliose in de nek! Ik schrok even, maar jullie wisten natuurlijk allang dat mijn kop niet recht op mijn romp stond ... Vandaar al dat gelul uit mijn ...
Maar wat nu? Mijn door zere knieën, tennisellebogen en zwakke rug geharde echtgenoot wist mij te melden dat "daar niets aan te doen valt". En dat het waarschijnlijk "alleen maar" een correctie is van een andere scoliose, lager in de rug. Niets aan de hand dus! Hè hè, ik begon me al zorgen te maken, maar kan nu met een gerust hart wachten op algehele verlamming vanaf de nekwervels.
Maar alle gekheid op een heel scheef stokje: ik ga me toch maar een beetje oriënteren op houdingstherapieën, spieroefeningen e.d., en dan ga ik goed beslagen naar de huisarts. In Rotterdam schijnt An een geweldige neger met hele grote handen te kennen, die werkelijk álles bij je recht en overeind krijgt. Die kan zeker niet mee in de handbagage? Jammer dat ik geëmigreerd ben! Jullie horen nader.