“Welkom in mijn krater van licht”

De zon schijnt weer eens en in en om de villa lijkt het of er een vulkaan is uitgebarsten, een tweede Vesuvius. Nog steeds worden we iedere ochtend wakker met geluiden van gehak en geboor en gebeitel. Torti en zijn mannen weten elke dag weer wat te vinden dat ze kunnen rompere met als resultaat veel polvere. Spannende foto’s levert het niet echt op en ook doordat de blogpadrone een tijdje was uitgeschakeld door griep en kou, is het een tijdje stil geweest. Wat is er in een week gebeurd? We weten het zelf al bijna niet meer. Toch een poging tot een overzicht.
 

                   Er is onbegrijpelijk veel en lang verder gesleuteld aan het trapgat, je ziet het er niet aan af, maar er zijn steunbalken geplaatst, extra steunmuurtjes gemetseld, bakstenen randen aangebracht, er is gestuukt enz enz. Vandaag heeft de smid de zeer solide ogende trapdelen afgeleverd en die gaan er mogelijk morgen al in.
    Aan de buitenkant is een begin gemaakt met het afbikken van de spatrand onderlangs de muren en met het aanbrengen van een nieuwe laag stuc die spatwaterbestendig is. Het wordt strollato, een soort kots die op de muur wordt gesmeerd. Mooi? We hadden liever betegeling gehad, maar dat schijnt weer zeer kostbaar te zijn. In het kader van de bezuinigingen doen we dus maar even met de kotslaag. Misschien valt het erg mee.
  In de kelder zijn gaten gemaakt voor de riolering van het toekomstige (?) appartement en is ontdekt dat het grondwater tot op 15cm onder de vloer staat. Dat is nog steeds niet erg ideaal en Torti komt met wilde plannen om de hele vloer open te breken, sleuven in de muren te hakken e.d. Allemaal best, maar wat gaat dat kosten? Omdat we nog helemaal niet weten of het kelderappartement er ooit wel komt, stellen we deze “vulkanische” operatie uit tot na een beslissing daarover. Er komt nu gewoon nog een extra afwateringssleuf buiten. Niet dat Torti dit begrijpt, want hij begint iedere dag opnieuw over het probleem en wat er aan gedaan moeten worden.
   De keuken beneden is grotendeels uit elkaar gehaald en de radiator is verwijderd. Nieuwe sleuven zijn er gehakt! Nieuw stof is er nedergedaald!

  Het is overleven geblazen. Wij bidden tot de Madonna van de Reconstructie dat het goed komt en denken ondertussen: “Maar hier wonen wij, en hoe mooi zou het zijn ...”.

PS Een quizje: van wie zijn de titel en de laatste regel van deze blog?