Cibo nostalgia

"Dit was geen everzwijnenvlees" zeiden we tegen de eigenaar van Trattoria Da Damiano. Die haalde zijn schouders op en glimlachte wat. Betrapt? Wij komen uit een gebied waar de everzwijnen 's nachts vrij rondzwerven en hebben al een paar keer echt vlees van de cinghiale gegeten. Het was tenslotte wildseizoen. Dat vlees was veel dradiger, taaier van structuur dan het varkenshaas-achtige dat we hier voorgezet gekregen hadden. Dus? Eigenwijs als we zijn, probeerden we de echt Italiaanse eigenaar van zijn stuk te brengen, met onze feitenkennis. Dat lukte niet echt, de wilde zwijnen lopen nu eenmaal niet in roedels over de grachten, dus wat wil je nou? Lekker was het toch wel, dus inderdaad, wat maakt het uit.
Grachten? Ja, want dit verhaal speelt zich af in Amsterdam! De padroni zijn voor een weekendje op nostalgische tour, met overnachting bij Vera. Zaterdagochtend vertrokken we uit Zaandam, met achterlating van de Boots-De Witjes, Saar, Punto, fotocamera en laptop. Dat we nog een laptop hadden was een wondertje op zich, nadat we deze een nacht in de auto hadden laten liggen, na het bezoek aan Zwolle. Maar goed, geheel bevrijd van alle lasten stapten de padroni te Zaandam in de trein om even later bij Amsterdam Bouwput uit te stappen voor een lange wandeling richting Leidseplein. Onderweg passeerden we De Slegte en sloegen een tuinboek (kan je nooit teveel van hebben), weer een soort ik-vertrek-naar-Italie verslag en een boek van neef Koen Vergeer in. Ook werd een sluikse blik geworpen in het fotoboek (aanbieding!) The Big Penis (inkijkexemplaar!) met voorbeelden van apparaten van afschrikwekkende afmetingen. Toch maar niet gekocht: niet te tillen (het boek)! Op het Spui grepen we de kans om ons eerste heimweevoedsel van die dag in te nemen:   kroketten op brood! We verbaasden over de enorme drukte in dit weekend na kerst: het leek wel of iedereen zijn inkopen nu alsnog moest doen. Bij Madame Tussaud stond de rij tot ver buiten het pand. Niet dat we daar naar binnen wilden, natuurlijk. Vanaf het Leidseplein namen we de tram naar de Overtoom. Een kort maar hartstochtelijk weerzien met Vera en Lieke volgde. Kort, want er stond een feestelijk diner voor de dames gereed ter woonstede van Lieke. Wij togen later dus naar de al genoemde Italiaan en het was de bedoeling om daarna weer naar het Leidseplein te verkassen voor de film " Burn after reading" van de gebroeders Coen. Want ook het bekijken van films (Nederlandse ondertiteling!) is een gecertificeerde heimweeactiviteit. Maar Vera had ook nog een dvd van de eerdere Coen-film "No country for old men" liggen, en na de fles heerlijke Cannonau-wijn bleek het warme appartement aantrekkelijker dan de vrieskou buiten. Het bleek weer een spannende en heel bijzondere film, waarin alles zich volgens geheel eigen logica (geen logica?) voltrekt. Een logica die je als kijker zelf gaandeweg moet zien te ontdekken. We gaan 'm nog wel eens een keer bekijken om vooral het abrupte einde beter te kunnen thuisbrengen.
Vandaag, zondag, verliep in min of meer in omgekeerde richting, via het Vondelplein, waarna we geheel verkleumd op het Rembrandtsplein een cafe binnendoken. Het was te koud om lang te blijven rondslenteren, en bovendien was het ook vandaag overal erg druk: Rijksmuseum, uren wachten! Het werd dus weer een film: Oorlogswinter. Dat bleek een mooi gefilmd, spannend jongensverhaal. Daarna tijd voor heimweevoer: het niet te missen broodje haring! De dorst werd weggeheimweed (een nieuw spel voor de WII?) met een Palmpje. Vera bleek thuis geheel door kou en griep geveld en voor de avondmaaltijd benutten we de vele afhaal-toko's in de buurt. De padroni aten werkelijke heerlijke nasi rames. Morgenochtend gaat het weer richting Zaandam!