Paesi Bassi

   Jawel, de padroni zijn geland, in het land van Bassie. Na een voorspoedige rit met nachtelijke tussenstop in het protestantse bolwerk Worms, ons al bekend van de heenweg eind mei j.l. Geen files! Geen sneeuw! Geen bergpas, dat was dan weer jammer, maar de Gotthardpas is 's winters nu eenmaal gesloten. Logisch, want waarschijnlijk is de pas onneembaar, zeker na de hevige sneeuwval van de afgelopen periode. Maar goed, zonder files en wanneer het niet warm is, is de tunnel nog wel te doen. Het hotel was prima en gezellig en goed van eten (lekkere steaks!), maar de Engelse website die ik net heb ontdekt, http://www.hotel-faber.de/html/ueberuns_engl.html , is vooral op het humoristische vlak erg sterk: hardop voorlezen van de teksten wordt aanbevolen!
Met een auto vol dozen wijn en panettone's  waren we iets na achten vertrokken, net op tijd, want beneden in het dal reed Torti met zijn waggel ons tegemoet: die gaat ook in deze periode vrolijk verder met hakken en breken. We zullen over twee weken wel zien hoe groot de puinhoop is! Na 700 km tegen vijf uur waren we in Worms, waar we de erg gezellige kerstmarkt (glühwein-stubes) hebben afgestruind. De volgende dag waren er nog maar 400 km te gaan en we vertrokken dus niet al te vroeg. Nederland was voor deze keer in dichte mist gehuld, zodat de padroni niet meteen werden bestormd door heimwee-gevoelens. Toen de mist optrok, sloeg de heimwee ook al niet toe, want eerlijk gezegd ziet Nederland er vanaf de snelweg niet op zijn florissants uit. Wat een bouwput! Wat een wegwerparchitectuur! (we zijn bevooroordeeld, ik weet het). Geluncht hebben we bij Van der Valk De Witte Bergen, waar we nog een ex-buurtgenoot uit Nieuwegein tegenkwamen!
De laatste etappe leidde naar Zaanstad, waar we hartelijk werden ontvangen met zoenen en prosecco. Het eerste heimwee-diner bestond uit enkele nummers van de plaatselijke chinees. Nu nog een keer haring, belgisch bier, rookworsten en geurloze kaarsen: lekker!