La vendemmia

   Het is bijna september en druiven beginnen rijp te worden, erg rijp. Vorig jaar, toen het voorjaar veel warmer en droger was, oogstte men de druiven hier al omstreeks half augustus, dus nog voordat wij naar Pavia kwamen. Dat hebben we toen dus gemist, maar nu zitten we er middenin. De afgelopen weken was er een toenemende "opwinding" merkbaar: iedere dag artikelen in de plaatselijke krant, over een systeem van "vouchers" om de seizoensarbeiders keurig wit te kunnen betalen, (maar wie wil dat?), over de kwaliteit, over de prijzen. Het zwembad van St Maria sluit 31 augustus al, want ... dan begint de  vendemmia.  Grapperia La Versa doet niet aan rondleidingen, want er is de vendemmia. Enzovoorts. Wij maakten ons voorstellingen van hordes Roemenen, Albanezen, studenten, gepensioneerden, vrienden en familie die massaal in de wijngaarden zouden gaan plukken. Veel drukte en gedoe, al vroeg in de ochtend lawaai, 's avonds doelloos geslenter van uitgewerkte plukkers. Antonio, de buurman bovenaan de straat, kondigde zaterdag aan dat hij de volgende dag ging beginnen. Dat kon wat worden!
    Maar wat schetst onze verbazing: na een week is er nog niet echt veel gebeurd. De eerste dagen van de week zagen we in het geheel geen leven tussen de druivenstokken, behalve een toevallige haas die Saar jankend en piepend probeerde te vangen: maar ja, te oud en te vet hè (dwz Saar). In de loop van de week zagen we in de verte wat beweging van een man of drie met wat mandjes met druiven. Dat schoot niet op. Dan verscheen er opeens een heftruckje en een tractor met laadbak, waar de druiven in werden gekieperd. Maar lopend tussen de wijngaarden is het nog niet eenvoudig de plukkers te lokalizeren om leuke kiekjes te schieten. Druiventrossen fotograferen, dat lukt natuurlijk wel.
  Nog een paar dagen later zien we echter boven aan de weg dat de eigenaren van de "staart-hond" (de hond die als je met Saar langs zijn huis loopt zó opgefokt raakt dat hij in de staart van zijn eveneens opgefokte blafgenoot gaat hangen) ook aan het plukken zijn geslagen. Dat levert wat eerste bescheiden foto's op.

Maar vandaag troffen we dan onze buurman beneden aan, met familie en twee seizoens-Roemenen, druk aan de pluk.   Even netjes poseren en: foto! Antonio, intussen, blijkt nog elders wijngaarden te hebben, die wij niet vanuit huis kunnen zien, en daar is hij begonnen. Het wijngaardje naast ons huis komt als laatste, eind september, want de hele vendemmia duurt een maand. Men begint met de Pinot Bianco, dan de Pinot Grigio en dan de Nero, nog later de Riesling en de echte blauwe druiven, de Croatina (voor de Bonarda). Als we het goed begrepen hebben tenminste, want er valt nog veel te leren.   Zo zien we, heel vreemd, witte en blauwe druiventrossen door elkaar, en soms zelfs witte en blauwe aan één tros, die toch allemaal rijp lijken. Dat zou, cf Francesco een kruising moeten zijn. Maar hoe worden die dan gekruisigd, pardon:  gekruist? Telkens als we een wijnboer tegenkomen, stellen we wat vragen en hopelijk worden we dan weer wijzer. Nog een interessante te stellen vraag: houdt men zich echt aan de maankalenders, zoals die overal hangen en gepubliceerd worden? Jullie horen meer van ons.