All’amico fedele dell’uomo

Aan de trouwe mensenvriend, dus. Over wie zou dàt gaan? Over de hond, uiteraard, want wie is er nu trouwer aan haar baas dan de hond? En Saar aan haar Due Padroni (haar hoerige gedrag t.o.v. de postbode vergeten we maar even)! Saar ligt en slaapt overal door het hele huis: op haar kussentjes (twee stuks: woonkamer en slaapkamer), op de bank, op de fauteuil, onder het bureau (nu even niet: ze zit te s mikkelen van de resten   cotechino, een lekkere worst, in de keuken), op de overloop (verschillende niveaus), op de bankjes beneden in de soggiorno, achter het huis buiten in het gras, op het bordes, loerend naar het avondeten dat de padrones heel on-Italiaans buiten zitten te verorberen. Heel leuk allemaal, maar soms is een hondje toch niet zo handig. Als je naar een museum wilt, naar het theater, de opera (we gaan morgen eens proberen via internet aan kaartjes voor de Scala te komen!), ... of als je wilt  zwemmen in de Middellandse Zee … We, d.w.z. het niet werkende deel der villa, waren al eens naar de zee geweest, en hebben heerlijk gebaad te Chiavari. Ook de dames zijn er geweest en hebben er, op een iets ander strandje, gezwommen. Met Saar zijn we in de Trebbia gedoken, dat ging goed. Maar met Saar naar de Mediterranee … nee! We vertrokken om half twaalf (!) via de snelweg naar Genua, maar staken nu af bij Bussala, precies waar de stinkfabriek langs de snelweg staat. Een mooie route door de bergen, en een aardig alternatief voor de lange binnendoor-route (3 uur) en de geheel-snelweg route (1 ½ uur). Na 2 uur (netto) zaten we in Camoglia, waar het nu in de vakantiemaand en op zondag beredruk was. Dat was in juli een stuk beter. Toch een parkeerplaats gevonden en over de boulevard gewandeld.   Nu vielen de gemeentelijke bordjes Divieto di accesso ai cani opeens duidelijk op: je mocht nergens met de hond het strand op! Nog even vragen bij een stel dat we passeerden en dat ook een hond had, een meisje en een werkelijk bloedmooie jongen (daarvan liepen er trouwens genoeg rond, dat was in juli een stuk minder!) Nee, nergens kon je terecht. Dan maar even een overigens zeer lekker ijsje genoten en hup de auto in, voor een verkenning verderop langs de kust.   San Rocco maar eens geprobeerd, liggend op de uitstekende landtong van Portofino. Dat werd een ontdekking want de wandeling door het dorpje en naar beneden was prachtig en leverde mooie panoramische uitzichten op.  En na een minuut of 45 kwamen we bij een toegang tot het water (een boat-launch) waar we al een hond in het water zagen drijven. Verder lag het al aardig vol met mensen op de krappe cement-plaat. Omkleden en het water in, maar Saar durfde niet: het was te steil en te glad. Ze bleef blaffend aan de kant maar werd toch nat van het opspattende water. Toen de jonge padrone zich vervolgens aan het afspoelen was met de tuinslang, die daartoe speciaal was aangebracht aan de zijkant van aan-afmeerplaats, besloot Saar dat ze zich wel eens lekker kon gaan drogen op een handdoek van een andere badgast. Lekker op haar rug rollen over een verse schone handdoek! Heerlijk toch! Dat vond de eigenaresse echter niet en die begon meteen stampei te maken. Ze vond honden wel leuk, maar het was hier niet toegestaan, zei ze en wees op een leitje dat aan de zijkant hing, met de bekende gewraakte tekst erop. Dat hadden we niet gezien, want er lag immers al een hond in het water, en we hadden onze conclusie daarop gebaseerd. Jammer maar helaas, Saar dan maar aangebonden en wij zonnebaden. Toch lekker. Maar uiteindelijk hebben we dus nog niet een geschikte plek voor het zwemmen met hond aan zee gevonden. Ondertussen is San Rocco wel het centrum van een festival gewijd aan de trouwe mensenvriend (16 augustus) … Misschien dat het buiten het seizoen (=augustus) veel minder druk is en dat het dan wel oogluikend wordt toegestaan? Voorlopig blijft de rivier de beste pleisterplaats wanneer je hier wil zwemmen met je hond. Voor wandelen en zonnen (en zwemmen zonder hond) is het gebied op de genoemde landtong ideaal, want hier zijn warempel ook echt wandelingen uitgezet (www.parcoportofino.it ).
Een dagje Middellandse Zee is vanuit de villa goed te doen, zelfs als je pas om half twaalf vertrekt. Oorzaak van het late vertrek: zaterdagavond hebben we hét evenement van het jaar van Montecalvo bijgewoond, het concert ter ere van Pavarotti op het plein voor de kerk (en het cavatappi-museum).   Dit is dé gebeurtenis van het jaar, want het is de enige festiviteit, maar het is ook zeer drukbezocht, met meer dan 2000 man (na afloop filerijden)! En dat is verrassend als je gewend bent aan de festivals hier, die in het algemeen worden bezocht door anderhalve man en een druiventros. Zelfs in Pavia loopt het niet echt storm bij de toch vaak breed-aangekondigde feesten. De drie tenoren waren van zeer wisselende kwaliteit, d.w.z. dat alleen de Koreaan echt kon bogen op een goede opera-stem, maar de omgeving en de sfeer maakten alles goed. Na afloop brindisi op de aanstaande vendemmia, de wijnoogst. We hebben nog geen trosje geplukt zien worden, ondanks de aankondiging van buurman Antonio, die gisteren met een kar vol kratten aan kwam zetten. Daar gaan de druiven voor Berlucchi in, die er een soort champagne van brouwt. De kratten zijn weg, maar de druiven hangen nog aan de planten. Hebben we iets gemist? De komende dagen gaat het raadsel opgelost worden, hopen we. Het aantal werkeloos rondhangende en bedelende Roemenen en Albanezen neemt hand over hand toe: er is oogst op til!