Le targhe

  We hebben ze! De Italiaanse kentekens, bedoel ik. Alleen ... ze zitten nog niet op de auto. Het wachten is nu op de offertes van de verzekeraars hier en die zijn deze week, zoals 99% van Italië, op vakantie. Het is tenslotte bijna Ferragosto  en iedere Italiaan heeft zijn keuze voor dit jaar gemaakt: mare of monti. En als we dan verzekerd zijn, is het nog niet klaar, want we hebben nu alleen nog maar een voorlopig kentekenbewijs, dat 60 dagen geldig is. We moeten onze kentekens nog laten registreren, en dat gaat weer via een andere instantie, de ACI ofwel Italiaanse ANWB. En het kost weer geld, een bolletta (een soort zegel te koop bij een tabaccheria) van 14 euri en ook nog eens ruim 200 euro te betalen aan de ACI. Dan zou het klaar moeten zijn, zij het dat je eigenlijk ook je rijbewijs moet laten registreren. Dat beschouw ik voorlopig maar even als niet gelezen en niet bekend, we hebben tenslotte een Europees rijbewijs dat nog tot 2017 geldig is. Het is voorlopig genoeg gedoe geweest. Maar we hebben de belangrijkste slag gewonnen, we hebben een nummer, te weten DP-377VF. Met de I van Italië er voor lijkt het net of er I Due Padroni staat, grappig hè?  Maar wat doen we met die VF? (er zijn hier al suggesties gedaan, maar wie wil, mag het ook proberen).
Voor de rest ligt het leven hier dus aardig stil: de ingegnere is met vakantie, de badkamerleverancier idem, het keukenbedrijf dito, de smid (voor de scharnieren) gesloten. (De titel van dit stukje zou je dus ook kunnen lezen als lethargie ...) Wat te doen? Zwemmen! Niet in het eigen zwembad (we hebben een bedrijf in de peiling dat het voor ons in elkaar kan zetten, maar dat is in ferie), maar in St Maria (wij allemaal, baantjes trekken: zwemmen kreng!) en in de Middellandse Zee (Lieke en Vera) en in de rivier de Trebbia bij Bobbio. Dat laatste is een ontdekking, want hoewel we er al verscheidene keren langsgereden waren (o.a. op weg naar de Middellandse Zee) hadden we er nog nooit badgasten gezien. De Italianen komen er kennelijk alleen zwemmen als ze vakantie hebben, maar wij zouden dat natuurlijk het hele (lange) zwemseizoen kunnen doen. Met Saar, want honden zijn overal zeer welkom. Zondag hebben we er met zijn allen heerlijk gebaad, iets ten zuiden van Bobbio, in Marsaglia.   Maar er zijn vooral ook tússen de grotere plaatsen zeer romantische en spectaculaire zwemplekken te vinden. De Italianen zetten hun auto langs de kant van de weg en klauteren naar beneden. Dat gaan wij ook nog eens een keer uitproberen. Voorlopig was het bij Marsaglia al heerlijk en is Bobbio een heel leuk stadje om vooraf en achteraf te gaan koffiedrinken, flaneren, dineren of kerken en musea te bezoeken. En deze keer ontdekten we ook dat de abdij van Bobbio wel degelijk toegankelijk is, maar dan via de achterkant. Een vriendelijke (en erg vasthoudende) meneer gaf ons veel uitleg over de abdij die oorspronkelijk van de Columbianen, volgelingen van de orde van St Columbanus was.   Deze heilige en zendeling uit Ierland (een soort Willebrordus) is in de 6^e eeuw, op pelgrimstocht naar Rome in Bobbio gestrand, d.w.z. gestorven, en zijn resten liggen in de abdij. Een groot beeld van Columbanus staat overigens boven op de Pennice-pas.

De komende week staat het hier overal bol van de activiteiten en processies, i.v.m. het mid-augustusfeest Ferragosto, eigenlijk een soort oogstfeest, maar ook Mariatenhemelopneming. We zullen eens kijken wat we daarvan mee kunnen pikken!