Autunno

Herfst, dat associeer je als Hollander met wind, striemende regen, waterkou. Ook hier in Italië kan het natuurlijk behoorlijk on-wederen, gieten van de lucht en stormen dat het een aard heeft. Zeker als je boven op een heuvel woont. We hebben ook al wel wat van het "betere" herfstweer gehad. Maar over het algemeen mogen we toch niet klagen: het is nu al weer dagen heerlijk zonnig weer en de temperatuur loopt tegen de 20 graden. De wijngaarden vertonen de prachtigste kleuren, de Alpen worden wee zichtbaar in de verte en de siergrassen in de tuin blijven het licht maar vangen in de mooie bloeiaren. Er wordt weer gemaaid in het jungledeel van ons terrein en er moeten 700 bollen de grond in.

Hieronder wat foto-impressies van het "herfst"leven in Montecalvo Versiggia!

 

PS Voor wie zich zorgen maakt over onze ontmande Thomas: "hij" is weer helemaal het "mannetje"!

È semplice, no?

Nee dus. Helemaal niet simpel. Misschien ben ik simpel, maar de opzet van de abonnementen en de verstrekking ervan is het (ook) niet. Dinsdag werd het theaterseizoen 2010/11 van het Teatro Sociale di Stradella gepresenteerd (in Italië beginnen alle seizoenen later). Vanaf woensdag kon er dus gereserveerd worden. Even kijken. O nee, de kassa is alleen op dinsdag en donderdag (en,en, en) open. Normaliter. Maar de (supertrage) website zegt, na een hoop wachten wachten en wachten, dat de kaartverkoop nú, deze week de hele week gebeurt. Dus vanochtend maar 's langs: het is open, en dat is de eerst meevaller. Ook de laatste, maar dat wist de uitgaansagendaplanner-padrone toen nog niet.

Daar ligt de folder (die dus niet op de website staat) met het hele abonnementsschema en de prijzen (die ik ook niet op de website kan vinden). Even lezen. Mmm. Nog eens lezen. Aha. Leesleeslees. O! Ik snap het, kijk eens om heen. De gezellige Italiaanse wachtrij-chaos, waar ik als in wachtrijen en reeksen doorgeleerde wiskunde-padrone altijd een beetje nerveus van wordt. Van een zichtbare volgorde is geen sprake. Iedereen staat in groepjes bij elkaar en, erger nog, er wordt van groep GEWISSELD! Hoe weet je nou wie wanneer aan de beurt is? Al piekerend kijk ik nog maar eens op het schema. Abonnement met 2 opera's en 1 operette zou het worden ... maar wat is dat? Multi-acquisto? Hè??? Het lijkt als twee druppels wijn op een abonnement van 2 opera's en 1 operette ... maar het héét niet zo, nee het is een "multi-acquisto". Het wordt aangeduid met een *. Wat zie ik over het hoofd, waar zit de adder onder het gras te grijnzen? Ik zie het niet. Wel zie ik nu ook een hekje, dat weer verwijst naar een mini-abonnement, bestaande uit 4 voorstellingen naar keuze (de andere abonnementen hebben 3 voorstellingen, vandaar dat die van 4 mini heet ?), waarvan tenminste 1 opera en/of operette en dus want maar, dit alles gedeeld door tweede paasdag! Het zweet breekt me uit. En vervolgens het koudvuur als ik zie dat iemand, waarvan ik zeker weet dat zij láter is binnengekomen is dan ik, zich door op slinkse wijze van groep naar groep te wisselen naar de kassa heeft weten te werken, vóór mij. Grrr. Maar ja, nu heb ik nog iets meer tijd om de abonnementen-puzzel op te lossen. Het lijkt toch op een multi-acquisto uit te draaien.
Eindelijk! De persoon voor mij betaalt zijn reeks abonnementen. Binnen een minuut ben ik aan de beurt. Mijn oog dwaalt nog eens af naar het foldertje. "Nuovi abbonamenti e prelazione per i vecchi abbonati di Lirica ed operetta sul multiacquisto dei tre biglietti per le opere e per l'operetta ... da sabato 23 a sabato 30 ottobre"
Die tekst kan ik nog twintig keer lezen voor ik begrijp wat er écht staat, maar die mulitacquisto baart met zorgen. En ja hoor, het blijkt dat deze abonnementachtige niet-abonnementen pas vanaf zaterdag a.s. verkocht worden, aan de nieuwe abonnee-houders tenminste. De vaste gasten kunnen ook vandaag al terecht. (*&&%&@%&*&&*)+__&%@@%) Of zoiets.

(Gelukkig helpt de vriendelijke kassier me uit de brand, noteert mijn telefoonnummer en belooft me te bellen zodra hij weet welke plaatsen nog vrij zijn nádat de oude getrouwen hun plek hebben gekozen. Ben ik in ieder geval de eerste in de rij van de nieuwelingen ... denk ik).

L’intervento

De ingreep, zo heet het eufemistisch op het afspraakformuliertje van de dierenarts. Dinsdag 15 uur, de ingreep. Maar het betrof wel ons affectie-animaal (zo noemt de gemeente ons huisdier, waarvoor we belasting moeten betalen) en het ging wel om een c…..tie (ik krijg het niet uit het toetsenbord en zit met samengeknepen b.llen). Waarom eigenlijk deze mutilatie, dachten we zelf ook … toen het eenmaal dinsdag was en het uur U naderde. We voelden ons een beetje schuldig ten opzichte van onze “lovebaby”, die nog steeds nietsvermoedend en vrolijk kwispelstaartend rondliep. Arm beest!
Tja, waarom. Omdat het wordt aangeraden, omdat de dierenarts er niet van opkeek (normale zaak), omdat Thomas steeds dominanter gedrag begon te vertonen (wildvreemden aanblaffen in restaurants en op straat), omdat we niet willen dat hij straks een hete teef tegenkomt en er, definitief, vandoor gaat. Dus vooruit maar, vort met de/zijn geit. Maar ja, wij hebben makkelijk praten, het is misschien wel onze zaak, maar niet ons “zaakje”.
Gister ging Thomas dus onder zeil (injectie, kosten en weg was ie) en begon Genta de dierenarts met de operatie. Een uurtje later konden we onze ex-macho weer afhalen, nog geheel versuft en niet in staat op zijn poten te staan. Vandaag gaat het wel wat beter en ligt hij al weer op zijn vertrouwde wijze plat op de buik en poten recht naar achter op de grond. Hij is nog wel erg rustig en stil, het zal toch niet zo blijven …?

Bij Genta was het trouwens weer net een dierentuin, overal loslopende katten in alle formaten, tot op het bureau en in de operatieruimte toe. Bijna hadden we er één, ruggelings, meegenomen.

Torti morti

De kerkhoven hier in de buurt, Montecalvo, Lirio, liggen vol met dode Torti’s. En nu blijkt dat er nog een is bijgekomen. Van een ladder gevallen? Doodgeslagen door een boze werknemer? Nee, niets van dat alles: gewoon een slechte gezondheid. We hebben het hier natuurlijk NIET over onze vroegere aannemer Torti (die zag ik een paar dagen geleden nog vief uit zijn camion stappen), maar over een gelijknamige buurtbewoner, een wijnboer uit de fractie Casella. Dat deze ook Torti heette, dat bleek gisteren pas, toen we een mooie afdruk van een foto van hem kwamen afgeven. Vorige jaar, toen de beste man weliswaar broodmager maar nog in leven was, hadden we al een afdrukje kado gegeven. De foto was van de beste man op de trekker tijdens de wijnoogst 2009, zijn laatste wijnoogst zoals we nu weten, en misschien wel zijn laatste actieve deelname aan de oogst. We kwamen hem in september vorig jaar tegen, samen met familie, terwijl men bezig was de druivenoogst binnen te halen. Hij zag er pront uit op de trekker en ging er ook nog eens goed voor zitten. Leuke foto dus, en het leek ons aardig om een afdrukje aan de familie te geven. Die was er erg blij mee, en nu, achteraf gezien dus nog blijer, nu het één van zijn laatste “optredens” bleek te zijn geweest. In maart was hij al overleden en we vermoedden als zoiets, want deze zomer hadden we hem tijdens de uitlaatrondes niet meer voor zijn huis zien zitten. Zijn vrouw waren we ook niet tegengekomen en dus wisten we nog niets zeker, tot een week geleden. Door de kleindochter was ons simpele afdrukje ingelijst, vertelde de weduwe en dus leek het ons een goed gebaar om een wat betere afdruk te leveren. Aldus geschiedde en in ruil kregen we nog drie flessen lokale Bonarda ten geschenke…

Fine stagione

Het einde van het seizoen nadert ... nog gasten voor 2 weken en dan nog wat los en vast B&B-werk ... en dan zit het eerste volle duepadroni-seizoen erop! Jammer, denken de padroni dan, want we zijn het ontvangen van gasten nog lang niet beu. Nou ja, we kunnen een paar maanden teren op leuke herinneringen, we kunnen zelf eens een tripje gaan maken (naar NL bijvoorbeeld?) en we kunnen de balans gaan opmaken. Wat ging er goed en wat ging er ... nog beter? Fout ging er weinig of niets en met alle gasten hebben we het leuk gehad. Op naar 2011!

Een voorlopig balans van 2010, van de statisitiek-padrone:

34 boekingen gehad
meer dan 200 !!! aanvragen voor overnachting
92 personen ontvangen
12 honden
195 overnachtingen (bezettingsgraad van meer dan 50%)
1 no show
0 annuleringen
2 autopech-gevallen
0 ziekenhuispatiënten
3 culinaire arrangementen
4 kookworkshops
ontelbaar veel Menhirs
8 dagen leeg vanaf 15 april
13 Zoover-recensies (tot nu toe ... hint hint)
meer dan 15.000 bezoekers op de website (80% meer dan in 2009)
meer dan 50.000 paginaweergaves

Wat zou je als B&B-padrone's nog meer willen? Nog zo'n seizoen natuurlijk.
In ieder geval bedanken we alvast al onze zonder uitzondering gastheer-vriendelijke gasten!

Hieronder een lukrake foto-impressie van het jaar: waar was wat ook al weer, met wie en waarom?

 

 

 
 

Vendemmia 2010

De wijnoogst is in de Oltrepo al een week of drie aan de gang en nadert haar einde. Om de wijnboeren een handje te helpen, besloten de padroni zondag een handje te gaan helpen. Dit in het kader van de wijngaardsafari die ieder jaar door Agriturismo Il Piccolo Bacco georganiseerd wordt. We wisten onze gasten mee te krijgen en ook Linda en Luca waren van de partij, het was ook meteen verjaarskado voor de jonge Italiaan: leuk, werken in de wijngaard voor je verjaardag!

  De padroni vertrokken op zijn Italiaans, te laat, want door een communicatiestoring werd Thomas voor vertrek twee keer uitgelaten, en die zegt geen nee. Maakt niet uit, want eerst kregen we een lekkere crostata en koffie en bovendien waren er zoveel deelnemers dat we in twee groepen naar de druivenakker werden vervoerd. In de boerenkar met tractor, met de te vullen kratjes als zetels. Over de steenslagweg ging het steil bergaf naar de Barbera-afdeling die nog vol hing met zo te proeven al smakelijke druifjes. Wij hadden eerst nog tijd voor wat wederzijdse kennismaking en gebabbel. Thomas deed zijn tijdens de twee ochtendwandelingen angstvallig ingehouden drol alsnog tussen de lavendel bij het beeld van de kleine Bacchus. Wat ruikt die lavendel toch heerlijk!

Eenmaal in de wijngaard bleek het plukken lastiger dan gedacht. Al die pokkebladeren ontnemen je het zicht op de toch moeilijk te ontwaren steeltjes waarmee de druiventrossen aan het de takken zitten. En je staat er zo lekker gebukt bij … goed voor de fysiotherapeut. Eigenlijk is het meer iets voor rolstoelgebondenen, die kunnen hier lekker zittend werken. Een uurtje later vertrok de eerste groep per wagen en nu met volle kratten richting agriturismo. De padroni besloten de terugtocht te voet af te leggen, wat ons werd ontraden door de (smakelijke) zoon des huizes: “Het is wel ver hoor”. Dat viel erg mee. Bovendien was het maar een graad of 27.

Bij de kleine zuipschuit was de lunch inmiddels door Laura geprepareerd en konden we aanschuiven voor de typische zondagslunch van de streek. Het was weer heerlijk en veel. De druivenoogst van vorige jaren namen we uitgebreid in vloeibare vorm en verschillende varianten tot ons. Na het toetje en de koffie klonk het signaal voor het hoogtepunt van de dag: het zelf trappelen van de geplukte druiven! De kratten werden in verschillende grote teilen leeggekieperd en de schoenen gingen uit. De blog-padrone gaf het goede voorbeeld en stapte als eerste in de blauwe prut. Vier weken de voeten niet wassen wierp nu eindelijk zijn (geplette) vruchten af … Iedereen raakte enthousiast en het was een gesop van jewelste. Sommigen deden zelfs met zijn tweeën een rondedansje in de druivenkuip.

Het resultaat van het trappelproces ging vervolgens in een schoepenmaler om de takjes te verwijderen en de zuivere (?) prut werd in de eerste grote container gegoten. And now we wait!
Onze toekomstige gasten zijn gewaarschuwd: dit wordt jullie Villa I Due Padroni geschenkwijn! Als die niet goed in het glas hangt …

Hieronder nog wat impressies, alle foto's van de dag staan op Picasa.   

 

Pubblicità

De pers-padrone zit bijna permanent achter zijn pc te pezen om publiciteit voor de P&P B&B (Due Padroni B&B) te genereren (ook wel spammen genaamd)  en soms heeft dat verrassende effecten.

Zo kwam PP op een Engelstalige site met verhalen van landverhuizers (expats) en wist zich daar uiteraard naar binnen te ellebogen. Vervolgens nam de redacteur contact op dat er ook een Italiaanstalige versie bestond en of we daar ook op wilden … Wat een vraag, GRAAG! Resultaat: VoglioVivereCosì .

Deze Italiaanse versie van ons verhaal kwam onder ogen van de presentator van het programma L’Altra Europa (Het Andere Europa) op de landelijke radiozender Radio24Ore die besloot dat hij ons onder vier oren live wilde interviewen. Hetgeen vorige week zaterdag geschood: luister naar de Italiaans bazelende padroni!

Radio24 interview Stef e Nico

Dit leverde vervolgens de nodige bezoekers op de site op en wie weet weer extra boekingen in de nabije futuro. Het verhaal op de site werd trouwens ook gelezen door een lokale kleinwijnboer, die op een middag zomaar opeens voor onze neus stond om kennis te maken. Leuke man.

Zo zijn er wel vaker plotselinge kortsluitingen in het Internet-sociale-media netwerk die ons weer extra reclame opleveren. Regelmatig krijgen we aanvragen van vakantiesites of we op hun site willen. Voor niets gaat bij ons de zon heel graag op, hoe zinloos ook!

Vanochtend kwam er bijvoorbeeld een koeriersdienst aan rijden, grote bestelbus, die echt een hele envelop kwam bezorgen. Aangetekend, dat dan weer wel. Wat kan dat zijn?, dacht PP. De stempel lezen: Consiglio dei Ministri ? ?? ??? Dit was geen goed nieuws! Werden we het land uitgezet? Zijn we betrapt op illegaal B&B bedrijven? Het zenuwachtig openen van de envelop resulteerde in een … sticker
. Van de site Turistia4Zampe, waar wij uiteraard op stonden. Een site die diervriendelijke accommodaties stimuleert. En betaald wordt door het Ministerie van Toerisme … vandaar. Hèhè.

Behalve aan de software maken we nu ook progressie op het gebied van de hardware: visitekaartjes, folders (nu echt gedrukt), en andere flauwekul als stickers, stempels e.d.  De eerste stap bestond uit het bestellen van min of meer gratis visitekaartjes bij een drukkerij, n.a.v. een Italiaanstalige e-mail die we ontvingen. De ontwerpsoftware werkt prettig, dus namen we de proef op de som. Op de factuur zagen we opeens dat het ging om een drukkerij uit … Venlo! En inderdaad kwam het postpakket met de perfect gedrukte kaartjes een week of twee later uit … Rotterdam. Beetje ver weg, maar ja, als het kwaliteit is. Bovendien kregen we nu als verre klant allerlei gratis dingetjes. Dus de eigen in Publisher gemaakte folder maar eens herontworpen in de software van de fabrikant. Dat ging alweer redelijk aangenaam, op wat kleine hick-ups na. En nu ligt het er, het hele pretpakket! Mooi mooi mooi. De PP is zo trots als een ekster in zijn nest vol bij elkaar geroofd zilverwerk.