De wijnoogst is in de Oltrepo al een week of drie aan de gang en nadert haar einde. Om de wijnboeren een handje te helpen, besloten de padroni zondag een handje te gaan helpen. Dit in het kader van de wijngaardsafari die ieder jaar door Agriturismo Il Piccolo Bacco georganiseerd wordt. We wisten onze gasten mee te krijgen en ook Linda en Luca waren van de partij, het was ook meteen verjaarskado voor de jonge Italiaan: leuk, werken in de wijngaard voor je verjaardag!
De padroni vertrokken op zijn Italiaans, te laat, want door een communicatiestoring werd Thomas voor vertrek twee keer uitgelaten, en die zegt geen nee. Maakt niet uit, want eerst kregen we een lekkere crostata en koffie en bovendien waren er zoveel deelnemers dat we in twee groepen naar de druivenakker werden vervoerd. In de boerenkar met tractor, met de te vullen kratjes als zetels. Over de steenslagweg ging het steil bergaf naar de Barbera-afdeling die nog vol hing met zo te proeven al smakelijke druifjes. Wij hadden eerst nog tijd voor wat wederzijdse kennismaking en gebabbel. Thomas deed zijn tijdens de twee ochtendwandelingen angstvallig ingehouden drol alsnog tussen de lavendel bij het beeld van de kleine Bacchus. Wat ruikt die lavendel toch heerlijk!
Eenmaal in de wijngaard bleek het plukken lastiger dan gedacht. Al die pokkebladeren ontnemen je het zicht op de toch moeilijk te ontwaren steeltjes waarmee de druiventrossen aan het de takken zitten. En je staat er zo lekker gebukt bij … goed voor de fysiotherapeut. Eigenlijk is het meer iets voor rolstoelgebondenen, die kunnen hier lekker zittend werken. Een uurtje later vertrok de eerste groep per wagen en nu met volle kratten richting agriturismo. De padroni besloten de terugtocht te voet af te leggen, wat ons werd ontraden door de (smakelijke) zoon des huizes: “Het is wel ver hoor”. Dat viel erg mee. Bovendien was het maar een graad of 27.
Bij de kleine zuipschuit was de lunch inmiddels door Laura geprepareerd en konden we aanschuiven voor de typische zondagslunch van de streek. Het was weer heerlijk en veel. De druivenoogst van vorige jaren namen we uitgebreid in vloeibare vorm en verschillende varianten tot ons. Na het toetje en de koffie klonk het signaal voor het hoogtepunt van de dag: het zelf trappelen van de geplukte druiven! De kratten werden in verschillende grote teilen leeggekieperd en de schoenen gingen uit. De blog-padrone gaf het goede voorbeeld en stapte als eerste in de blauwe prut. Vier weken de voeten niet wassen wierp nu eindelijk zijn (geplette) vruchten af … Iedereen raakte enthousiast en het was een gesop van jewelste. Sommigen deden zelfs met zijn tweeën een rondedansje in de druivenkuip.
Het resultaat van het trappelproces ging vervolgens in een schoepenmaler om de takjes te verwijderen en de zuivere (?) prut werd in de eerste grote container gegoten. And now we wait!
Onze toekomstige gasten zijn gewaarschuwd: dit wordt jullie Villa I Due Padroni geschenkwijn! Als die niet goed in het glas hangt …
Hieronder nog wat impressies, alle foto's van de dag staan op Picasa.
"Vier weken de voeten niet wassen", arme wijnboer, op een ochtend wordt hij op een kaasboerderij wakker.
BeantwoordenVerwijderenDan weten de padroni meteen waarom de familie niet als ware gasten reserveren. Wij weten hoe de geschenkwijn tot stand gekomen is!
BeantwoordenVerwijderen