Moduli

“Hierbij verklaar ik dat ik in leven ben”, aldus het formulier dat de blog-padrone ieder jaar naar de Nederlandse instanties moet sturen, nu hij in het buitenland woont. Tot dit jaar moest het formulier door de INPS in Stradella worden getekend, alwaar men nog nooit zo’n formulier gezien heeft en het dus van hand tot hogerhand ging. Dat lag niet aan de taal, want er was een keurige Italiaanse variant van il modulo, het document, beschikbaar. Uiteindelijk tekende men dan maar, waarbij zo ongeveer alle gegevens van de padrone op het formulier werden gekalkt, alleen de schoenmaat ontbrak nog. Zo was men bij de INPS in ieder geval gedekt!
Ook dit jaar arriveerde het verzoek uit Nederland om te verklaren dat ik nog bewoog en dat er een polsslag meetbaar was. Ik maakte me al op voor het bezoek aan de INPS. Maar wat blijkt? Vanaf nu mag ik het formulier zelf tekenen, zonder controle! En het is een waterdicht systeem, want als ik dood ben, kan ik niet meer tekenen en verklaren dat ik leef! Voor het overige is die verklaring natuurlijk niet meer dan een “meninkje”, om Neerlands Grote Roerganger te citeren. Hoeveel mensen lopen er immers niet hersendood rond, of vertonen op zijn minst grote gelijkenis met dergelijke monsters van Frankenstein?
Dat was dus de eerste formaliteit van het nieuwe bureaucratische jaar 2010. De volgende liet niet lang op zich wachten en was voor de andere padrone. Dankjewel, modulo-Piet. De hoge-bloeddruk-padrone ging zijn plaspillen halen bij de huisarts, die constateerde dat deze lek-padrone al sinds juni 2008 onverzekerd rondliep. Rondliep? Hij was in steigers geklommen, in wilgenbomen geklauterd, had cirkelzagen en maaimachines gehanteerd … en bovendien had hij het hele jaar gezongen en dus zijn stembanden wel kunnen scheuren! Wat een risico’s! Direct de volgende dag moest hij naar Stradella, met de auto door de pasgevallen sneeuw … , om een en ander te laten checken. Tja, daar begreep men het ook niet, normaal ben je voor onbepaalde (en onbetaalde) tijd verzekerd. Maar ok, nu is het weer geregeld en kan hij tenminste keurig in het ziekenhuis overlijden. Waarop de kans heel groot is, volgens Marco van Bagarellum, als je bij de Italiaanse ASL, het ziekenfonds, verzekerd bent. Toch zijn we weer even gerustgesteld, want de moduli kloppen weer!
Volgende modulo: de officiële inschrijving als B&B die nog bij de gemeente moet worden afgehandeld. Het wordt urgent want op de site van bijvoorbeeld de gemeente en de provincie mogen wij pas worden opgenomen als we officieel zijn aangemeld. Logisch. Maar ach wat is urgent. Op dit moment komen er iedere dan zo’n 60 nieuwe bezoekers op alleen al de Nederlandse pagina’s van de website en is het hoogseizoen bijna volgeboekt. Haast u als u in juli/augustus nog bij de padroni wilt verblijven!

Nog één, een restje uit NL: de DSB-affaire. Hoewel de paniek-padrone op de ochtend van Lakeman, na enkele uren zweten, zijn benauwde geldje uit de klauwen van Scheringa had weten te redden, lag er toch nog een claim: de opgebouwde rente! Dus probeerde hij conform de DNB-brief zich via internet te ontfermen over die restcenten. Moest met de DigiD-code. Helaas, kan niet als je in het buitenland woont. Speciale code aanvragen. Een maand wachten. Geen reactie. Weer mailen. Telefoon: ja we kunnen u niet vinden in de DSB gegevens. Wat blijkt: we staan in Zaandam geregistreerd i.p.v. in Italië. O ja , da’s waar ook, van de DSB moesten we een NL adres hebben (dankzij die voorwaarde zijn we nog aan Icesave ontsnapt) en dus deed Zaandam dienst als stand-in. Hè hè. En dan lees je in de krant dat 10% van de DSB-gedupeerden zijn geld nog niet heeft aangevraagd, rara hoe kan dat?
De laatste (=niet de laatste, maar de meest recente, not last but latest) modulo is die van Thomas, die nog moet worden overgeschreven van de oude dame naar de padroni. Simpel, even een A4tje tekenen en bij de dierenarts inleveren. Toch niet, blijkt later, we moeten naar een speciaal kantoor in Broni, en op afspraak. Dat wordt bellen. Geen zin, blijft nog even liggen. Dat beest loopt niet weg, toch?