Addestramento

  We trotseerden de pasgevallen sneeuwlaag en gingen toch op goed geluk (mét winterbanden, dat wel) op pas naar Il Biancospino de hondenschool, want onze wolf zal manieren leren. Wel namen we de omweg, zoveel mogelijk via de (ook niet gestrooide) hoofdwegen, om pas op het laatste moment de onverharde weg in het "hoogland" te trotseren. Want Il Biancospino ligt nog al afgelegen, in strijd met wat de routemiep en de internet-kaarten beweerden. Daar kwam de opleidingspadrone gister tot schade en schande achter, wat hem een uur zoeken kostte plus een verlate aankomst (half uur na begin). En door de onverwachte sneeuw waren we vanochtend (nu twee opleiders sterk) dus weer te laat. We lijken wel Italianen! Welke smoes zullen we morgen te berde kunnen brengen ...?
Gisteren begon de school dus en die dag stond nog voornamelijk uit theorie over wat je wel en niet moet toestaan aan een hond, hoe je hem zindelijk krijgt en hem van bijten afhoudt, hoe speels ook bedoeld. Dit alles in zodanig rap Italiaans dat deze padrone  het na een uur of vier wel gehad had en niks meer in zich opnam. Thomas evenmin, want die lag 's avonds voor het eerst volkomen uitgeput op de bank: geen kind meer aan. Het helpt, die cursus!
  Vandaag dus een sneeuwrit en we werden op weg door de bossen naar boven al vooruitgegaan door een paar loslopende honden. De hondeschool annex agriturismo ligt echt schitterend in de heuvels met (gisteren) een fantastisch Alpenpanorama. In het restaurant van de agriturismo "lunchen" we tussen de middag, wat neerkomt op een 4 gangen maaltijd. Heerlijke gerechten, gemaakt door kokkin Gabriela, een supervriendelijke vrouw. Vandaag schafte de pot polenta met wildwijn en gorgonzola (verrrrukkkkeluk!!!) en de beste chocolade-notentaart die we ooit hebben mogen proeven. Dit kleine en gezellige restaurant is een blijvertje!
   De paar andere cursisten (twee stellen met elk één hond) overnachten ook ter plaatse en krijgen als avondmaal nog weer zoiets copieus voorgetoverd. Je zíet ze met de dag dikker worden. Wij hebben als enigen een jonge hond, de andere twee zijn al wat oudere exemplaren met wat gedragsprobleempjes.
Het zal jullie niet verrassen dat onze Thomas hier weer de show steelt! Ons kind is nu eenmaal het mooist, het slimst, het stoutst en legt de lekkerste drollen van alle honden in de wereld. Thomas vertedert iedereen en speelt in de pauze voortdurend met Charly, ook als is die een paar maten groter.
 
Wat hebben we al geleerd? Thomas kan op commando (beter gezegd blik en gebaar) keurig zitten en loopt kalm naast ons aan de lijn, zonder getrek en gesjor. Het bijten weten we nu ook aardig tot stoppen te brengen en voor de binnenshuisse plasjes hebben we een goede strategie (die we eigenlijk zelf ook al toeplasten). De cursus is vooral ontzettend leuk, het is een wonder om te zien hoe Diego (de instructeur) een gestresste hond binnen een kwartier tot volkomen rust weet te brengen en alles gedaan krijgt van de anders nogal wispelturige exemplaren. De hondenfluisteraar! Je wordt er zelf helemaal rustig van. Het is vooral een kwestie van heel rustig blijven, zorgen dat de hond op jou let en dan duidelijke, korte commando's geven en belonen. En dat werkt verrassend snel. Het is ook veel leuker als je effect hebt met rustige gebaren, in plaats van geen effect met een hoop geschreeuw (ergens doet me dit denken aan mijn schoonfamilie, ik weet niet waarom :-) ). Morgen en overmorgen gaan we nog verder met de les en dan krijgen we een diploma! Joepie! Forza Thomas!