Gekookte aarde, letterlijk. Het is spreekwoordelijk voor Italiaanse aardewerk en voor de kleur ervan. Maar het zou ook “de wereld is gek geworden" kunnen betekenen, la terra è cotta. Dat staat dan weer voor alle paradoxen die je hier (en elders) tegenkomt. Je zoekt je wezenloos bij tuincentra en dergelijke naar fatsoenlijke potten om terrasplanten in te zetten, vindt niets, en opeens sta je bij de Terracotta Koning, in en uitdragerij stampvol prachtige potten en andere aardewerk objecten. Je wordt begroet door een forse oudere man en een piep- en piepklein hondje (doorsnee schedel 10 cm), paradox, en dat hondje blijkt zo agressief als de neten, paradox. Bij de aflevering van de door ons aangeschafte grote potten aan huis vandaag, zat het hondje voorin, hing half uit het portierraam en blafte de hele buurt bijelkaar.Hij bijt hoor!, waarschuwde ons zijn gemoedelijke baas. Brutaaltje!
We hebben dus terracotta potten gekocht, voor op terras en oprijlaan, om de kale indruk een beetje weg te nemen. Ook is er een Maria aangeschaft, van precies de juiste kitch die bij de padroni past. Nu nog planten vinden, ook zo’n speurtocht. Maar een leuke kwekerij hebben we inmiddels ontdekt, dus dat komt goed. De planten van Vera staan bijna allemaal in de grond, en dat heeft heel wat “voeten in aarde” zogezegd, want ook de grond zelf is cotta, door de hoge temperaturen van afgelopen dagen. Het is 32 graden en dat blijft het nog een tijdje, dus de bodem is van beton. Zelfs met een houweel kom je er maar moeilijk doorheen en na het in de grond zetten van 6 planten heb je het al wel gehad. Het is te heet!
We werken dus een beetje ’s ochtends en aan het eind van de middag. Het schilderwerk vordert! De Villa wordt steeds meer oranje, of is het nou meer … terracotta?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten