Mediterraneo

Het was warm en de zee lonkte. Dus besloten we naar de Middellandse Zee te gaan, zomaar, om 11 uur, een impulsbeslissing. Snel pakken en weg. Nog voor één uur zaten we op het strand, in Arenzano, ten westen van Genua. Dit leuke plaatsje kenden we nog niet, en het bleek een aangename verrassing.    

Het strand bestond uit kleine kiezeltjes (goed te doen), was openbaar toegankelijk (niet opgedeeld in privéstranden) en zelfs Saar mocht mee! Zulke stranden zijn met een lampje te zoeken. Saar genoot (ze is nu eenmaal een te ver doorgeëvolueerde vis) en wij lagen een tijdje lekker te sudderen (“sudderen” komt van sudare, zweten) en steentjes te gooien. We kwamen zelfs een Nederlands stel tegen, dat we uiteraard meteen ons webadres meegaven. Toen werd het tijd voor een verkenning van de stad zelf. Veel mooie bloemen op de slenterlaantjes, leuke winkeltjes en barretjes. Niet druk, maar hoe zou dat hoogzomer zijn? Het zal er niet vergeven zijn van de Nederlanders, want de ANWB-gids wijdt slechts een schamel woord aan dit schetige kuststadje. Er zijn geregeld activiteiten en dit jaar is er zelfs een finish van de Giro (20 mei: kijken dus).  Het hoogtepunt was echter, wat de groen-padrone betreft het park bij het gemeentehuis. Wat is dat een schitterend park, met heel veel smaak aangelegd: speelse niveauverschillen, adembenemende uitzichten, heerlijke geuren, een fraaie afwisseling van beplanting, waarvan veel in bloei stond, veel verrassende ontdek-je-plekjes, weinig bloemen en toch heel spannend. Een kunstwerk!      Van zoiets wordt de tuin-padrone heel gelukkig. Ook het noemen waard is een intrigerend beeld, half verstopt in de struiken, van een tweehoofdige figuur op een metershoge pilaar. Wie of wat werd hier verbeeld? De tekst heeft ons tot nu toe nog geen uitkomst gebracht: Lecciorem fama est huc cantarenidis omnem … ecc. Wie het weet mag het zeggen.   Speuren op internet leverde geen oplossing, maar leerde wel dat slechts één van enkele parken in deze prachtige gemeente is. We gaan zeker nog eens terug.
Gegeten werd er voorbij Genua, aan de oostkant, waar we terechtkwamen na een vlotte rit dwars door het centrum van de aloude havenstad. We streken zomaar ergens neer enhet was alweer raak: heerlijke carpaccio di pesce spada en kruidige spaghetti al cartoccio. Het was meteen het (qua vakantie) galgenmaal van de Zaandammers, die na een verblijf van een week of twee toch echt weer in NL verwacht werden. Ze wilden niet per sé weg, maar het moest! En de padroni mogen zomaar blijven, de boffers!
Het laatste nieuws van de werkzaamheden is dat Torti weer verschenen is, nadat we onze ingenieur Cassani hem maar weer eens achter de vodden hadden laten zitten. Hij kwam gewoon niet meer, weer of geen weer! Maledetto Torti! Er zijn nu (alweer) afspraken gemaakt en het is te hopen dat die een beetje worden nagekomen. Voorlopig is Torti eindelijk de laatste hand aan de oprit aan het leggen, zodat volgende week beton kan worden gestort en de elicottero eroverheen kan voor de toplaag. Het terras heeft twee isolerende lagen gekregen en wordt volgende week (eindelijk) betegeld. De smid en de elektricien zijn echter in geen velden of wegen te bekennen … Liggen ze aan zee, te sudderen?