Siësta. Het is al een week meer dan 25 graden en vandaag hebben we de 30 bereikt. Helemaal niet onprettig, want de lucht is vrij droog, er waait een aangenaam briesje en ’s avonds koelt het behoorlijk af. Je ligt dus niet in bed te puffen. Maar om nu in de volle zon met een houweel de keiharde grond te gaan bewerken … nee. Daar beginnen we pas eind van de middag aan. Gelukkig eten de Italianen (en wij dus ook ) laat!
Er moet namelijk wel gespit worden, want er is weer een lading plantjes uit NL gearriveerd. Deze keer is het transport verzorgd door Vera, die een tussenstopje van een dag bij ons heeft gemaakt. Ze keert over een weekje voor langer verblijf terug. Vera is voor de plantenbestelling speciaal bij mijn huiskweker in De Bilt langs geweest en heeft dus alles kunnen aanschaffen! Dat betekent doorwerken: spitten, houwelen, graven. De eerste dagplanning ging meteen mis, want Torti zat weer eens in de weg. Dachten we dat hij klaar was met het terras, zodat we de rozen border konden aanleggen (twee rozen geplant), begint hij weer steigers te bouwen! Voor het stuken van de pilaartjes! Zucht. Toch vorderen we en alles wat we planten slaat aan: courgettes, tomaten, rozen, grassen enz enz. Stukje bij beetje veroveren we de voortuin op het onkruid. Het wordt mooi!
Torti, hoe is het met Torti en zijn grote slang? Hij is weg!!! Met medeneming van al zijn troep! Het werk is af … bijna. De smid en de elektricien (we weten niet eens meer hoe deze eruit ziet) moeten nog wat doen. Torti moet de straat nog repareren. Met deze temperaturen kan het zwembad er misschien toch nog snel in. Maar voor de rest: pronto. De vlag kan uit (als ie al niet uit was)! Het terras is op wat schilderwerk na gereed: de meubels staan erop en met Vera hebben we het ingewijd middels een diner buiten, bij ondergaande zon. De auto staat op de parkeerplaats.
De padroni kunnen dus zonder buitenlandse inmenging in binnenlandse aangelegenheden aan het werk: schilderen van muren en balustrades, beplanten van de tuin, inrichting van het terras. Maar ja, 30 graden, de ligstoel lokt. Die siësta is er niet voor niets.
Italiaanse Toestanden - Emigratieverhalen
woensdag 20 mei 2009
Fare la siesta
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten