In de (ijs)kast

Hoera, de padroni zijn met hun Italiaanse bastaard in NL aangekomen, na een onverwacht voorspoedige reis vanuit het besneeuwde Italie. Het begin verliep nog wat moeizaam, want nadat de lading wijn (bestemming Zaandam) was ingeladen (1^ste keer), bleef de Punto steken op de verijsde helling richting heuvel. Duwen deed de duw-padrone die niet de stuur-padrone was. Veel rookontwikkeling, maar het lukte. Daarna heel langzaam de weg naar het dal af, en ver omrijden omdat de Ponte della Becca sinds een week is afgesloten, voor 2 maanden, wegens een verzakking(!).

Maar eenmaal voorbij Milaan ging het crescendo en op wat Baustellen na hebben we geen vertraging ondervonden. Thomas gedroeg zich voorbeeldig, kotste op de achterbank, blafte luidkeels naar honden in passerende of gepasseerd wordende auto’s, en nestelde zich zelfs op de hoedenplank (zonder knikkend hoofdje ). De traditionele tussenstops waren weer Stansstad (hondedrollendropping en lunch) en Worms (hondvriendelijk hotel, hondedrollendroppingpark en kerstmarkt). Thomas liet zich lekker rollebollen door de hondvriendelijke eigenaar en zat aan aan het ontbijt. ’s Nachts had hij zijn tigste lijn doorgebeten (echt leer).

Om 14 uur parkeerden we op de besneeuwde parkeerplaats van het zonnige Epe. Niet zoals afgesproken gelijktijdig met An& Ton, want die hadden toch een uurtje meer nodig. Mooi, want dan hebben de padroni even tijd voor hun eerste heimwee-hap: Van Dobbe kroketten! Toen we weer op de parkeerplaats liepen, om de auto vast naar huisje 137 te rijden, kwamen de Rotterdammers net aan: toch nog iets van synchroniteit! Op naar Schaapskooi 137 dus. Binnen was het al aangenaam warm, 7 graden, L . Maar de thermostaat was al snel goed afgesteld en van het uitladen (wijn wijn wijn, 2^e keer) krijg je het ook warm. Maar waarom wordt het binnen niet warmer? Nou, de kachel slaat niet aan, aan de kraan hangt een ijspegel en de plee is bevroren. Huisje defect dus. Bellen, controle, jammer maar helaas, u moet naar een ander huisje. Dat wordt weer slepen met de wijn (3^e keer).

Niet getreurd echter: we hebben korting als troost gekregen en een fles wijn uit de voorraad geledigd (scheelt weer slepen). Het huisje is warm, de heimwee boerenkool van ome Ton smaakte goed en de kletspraterij en het gebruikelijke ge-OH zijn als vanouds. Ook Thomas voelt zich thuis, zo thuis dat hij zich zelfs wil laten opsluiten onder het hoeslaken van het bed.

Inverno arrivato

Het winterke is gekomen halleluja ... en soms is het winterke ook weer dagje weg, door de smelt-zon. En dan keert ie weer in heviger vorm terug, zoals vandaag: 30 cm! En dat op de dag voor ons vertrek naar NL. Dat wordt een pooltocht ... Mocht u niks meer van ons vernemen: VAARWEL. Hierbij dan onze mogelijk laatste foto's, winterindrukken vanuit Villa I Due Padroni (wie erft deze zooi eigenlijk als we bevriezen?). Zoek de verschillen tussen de foto's!

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Inverno alle porte

Koning Winter is in aantocht en de Queen-Padroni ook! Binnen enkele dagen gaat het hier sneeuwen volgens Tenente colonello Guido Guidi en moeten we zorgen dat de voorraad overlevings...wijn is aangevuld. De Punto staat al op zijn winterbandjes te popelen om de 1100 km naar het koude(re) noorden te gaan afleggen.

Vanaf 3 december zitten de padroni in de Schaapskooi in Epe (dat was lekker cheap) in gezelschap van onze bijtgrage viervoeter (zijn eerste grote reis!) en onze trouwe Rotterdammertjes. Vanuit pleisterplaats Epe zullen de padroni in 10 dagen als kippen zonder kop door Nederland razen, van feest naar feest, van vriend naar kennis naar familie.

De voorbereidingen voor het vertrek zijn in volle gang: dozen wijn staan klaar om ge-exporteerd te worden, de oleanders zijn ingepakt tegen de vorst, de kleinere vorstgevoeligen zijn in de cantina ondergebracht, alles wat kan bevriezen is in veiligheid.

 

 

 

 

 

 

 

In afwachting van de sneeuw en de vorst schotel de winter ons alvast weer de prachtige Alpenuitzichten voor en is te zien dat de Alpen al een aardige lading wit poeder hebben mogen ontvangen. Het wordt geen Gotthardpas!

 

Tappezzeria

Gasten komen, gasten gaan. Zelfs nu nog, diep in de natte druipherfst, hebben we ieder weekend B&B bezoekers. We zien ze eigenlijk nauwelijks, want ze komen vaak laat aan en gaan vroeg weer weg. Nou ja, ze betalen en iedere week een nachtje levert toch weer wat leuke centjes op. Van de inkomsten kunnen we bijvoorbeeld lekker uit eten, zoals gister, toen we Linda en Luca in de geheimen van de Menhir hebben laten inwijden. Gezellig en met lekkere visgerechten, 4 gangen!

Heel november speelt de stortregen ons al parten en is het binnenblijven geblazen. De doe-het-zelf padrone stort zich weer op het  jaarlijkse gevecht met de vochtplekken op de muur in de soggiorno beneden. Behandelen met bleekwater blijkt niet te werken, sterker nog, de schimmel bloeit er van op (zou het met Sinterklaas te maken hebben?). Geen wonder, weten we nu, na een zoekactie op internet, het is helemaal geen schimmel, maar “zoutbloei”: het uitkristalliseren van zouten uit vocht dat van de muren verdampt. Nat maken verergert de kwaal. Wat te doen? Sanierputz erop smeren, een lambrisering maken zodat je het tenminste niet ziet? De eenvoudigste oplossing lijkt om er gewoon een (vochtdoorlatend) behangetje over heen te plakken, zodat het vocht wegkan en de troep achter het behang blijft (?). Met deze aanpak heeft de puzzelpadrone nu een aanvang gemaakt: wordt vervolgd!

En met een beetje geluk plakken we ook de wilde wolf T er meteen achter, want hij lijkt wel een ADHD hond af en toe. Gisteren heeft de boef een grote bloempot aan gruzelementen laten vallen, een reep chocola van het aanrecht gepakt en opgevroten (gif!), een kussensloop kapot geknaagd en zich de letter A van het woordenboek inwendig eigen gemaakt.

Wat doet de SEO-padrone? Verder gaan met spammen en af en toe de website weer een beetje verder opleuken. Er is een versie van Google aanstaande,Google InstantPreview geheten, die bij de zoekresultaten ook meteen een venster toont met een beeld van de gevonden pagina per gevonden site. Het helpt dan wel als die pagina in dat venster er een beetje leuk uitziet, dwz niet al te kleine plaatjes toont. Dus dat is weer even sleutelen. Resultaat: de Welkomstpagina’s in elke taal zijn nu nog smeuïger en … ons petekind staat te pronk als pasta chef!

Scarpe vecchie

Rijp voor de schroothoop, dat is het thema van deze blog. Het is tenslotte herfst, de bladeren vallen van de druivestruiken en alles gaat naar de verdoemenis en de verrotting. Leg de Prozac maar vast klaar!

Op de schroothoop ligt sinds gisteren de voorkant van de aloude padrone-Punto die de aanvaring met het Torti-muurtje op de parkeerplaats in Santa Maria niet heeft overleefd. Oorzaak: de deuk-padrone die niet kan schakelen, zelfs niet met een automaat. Schade 1600 euri. Maar nu hebben we wel een mooie glimmende voorkant én een bijgevulde, want ook nieuwe, radiateur. De huurauto was gratis (“Generali  repareert (niet), Generali vervangt ..”), maar bij nader inzien hadden we net zoveel geld en alle moeite kunnen besparen als we de automonteur zwart hadden betaald. Wat nu niet kon, want er waren, voor de verzekering, schriftelijke bewijsstukken “in giro”. Wat zijn we toch eerlijk! Heerlijk!

Ook de Italiaanse bril van de bijna-blinde (memento Torti-muur, zie vorige alinea) padrone is zo goed als aan gort. Na herhaalde herstelacties en even zoveel vernielpogingen is het linkerpootje nu echt afgebroken.  En gelijmd met superglue, zodat het opvouwen van de bril, favoriete bezigheid van de friemel-padrone, nu niet meer kan. Driewerf hoera, want nu mag de geldverspil-padrone binnenkort misschieneen nieuw montuur. Én nieuwe glazen, want die zitten óók al weer onder de krassen (dankjewel Thomas).

Op de afvalberg dient ook plaatsgemaakt voor de rug van de scoliose-padrone: na de eerder gepubliceerde nek-x-ray, publiceren we nu de doorlichting van de onderrug: ook scheef. Plus artrose plus discopathie. Repareren wordt te duur, beter een nieuwe aanschaffen!

Vandaag krijgen we gasten uit Napels, dé schroothoop-stad van Italië. Wat zouden ze voor ons meenemen (of achterlaten)?

 

Maar laten we positief eindigen: zelfs de grootste schurk komt  uiteindelijk op de afvalberg van de geschiedenis terecht. Zo ook B., gerechtsontwijker van beroep. Hij zit in de penarie, partijgenoten komen in opstand, zijn moties worden verworpen en die van de oppositie aangenomen, Roberto Benigni maakt hem belachelijk, zelfs de Rai is niet meer bang voor hem! De sleet zit er goed in en het einde lijkt nabij. Of weet hij straks toch weer als een feniks uit de as te herrijzen (als President van de Republiek bijvoorbeeld)?

Sinistra sinistro

“Di sinistra …”, uit te spreken met een sterke nadruk op de laatste i, is de standaardkwalificatie die de kampioen foute grappen B. hier in I. steeds gebruikt wanneer iets hem niet zint. En dat gebeurt vaak, en steeds vaker naarmate hij zelf meer foute grappen maakt en steeds schevere schaatsen rijdt. “Di sinistra …” is de Italiaanse variant van de uitdrukking “De linkse kerk” die in NL tegenwoordig opgeld doet. De PVV lijkt in veel opzichten dan ook erg op de PdL van meneer B. , de naam is zelfs bijna letterlijk hetzelfde: partij cq volk van de vrijheid. Wie zijn er allemaal “Di sinistra”? De president, het hooggerechtshof, de rechters, het OM, de Rai, de kranten, de buitenlandse media, alles en iedereen eigenlijk. En nu zijn ze ook nog homo! “Liever pedo dan poot”, is zo ongeveer de nieuwste lijfspreuk van B. (niet geheel in afwijking van de algemene lijn van de katholieke kerk trouwens).

Staat “sinistra” gelijk aan “fout”, ook met “sinistro”is het niet goed gesteld! In de verzekeringswereld betekent dat namelijk schade door een ongeluk. Zoals de deuk-padrone gister wist te bewerkstelligen bij het uitparkeren in Santa Maria. Auto stond op hellinkje richting een laag muurtje geparkeerd en begon naar voren te rijden toen de padrone de handrem losmaakte. Oeps, gas geven, was zijn impuls. Gas geven ging goed (gggg), achteruit rijden niet. Logisch als de auto in zijn vooruit staat (in de tv-reclame heeft iemand het steeds over een revolutionaire voorHuid). Boem ho, knal. Het muurtje bleek van Torti kwaliteit en bleef staan. De schade aan de auto leek ook mee te vallen, al klonk er onderweg wel een schrapend geluid. Thuisgekomen constateerde de auto-padrone dat de voorkant flink verbogen was. Bij de garage voegde men daar nog een kapotte radiator aan toe en daarmee zijn we een dag of tien onder de pannen. Letterlijk, want wat moet je hier zonder eigen vervoer …

Maar hadden wij niet een Garanzia Assistenza PLUS EXTRA bij Generali? Jajaja! Even bellen leverde de bevestiging … en een paar telefoontjes later de ontkenning en weer later de definitieve bevestiging. Er waren heel veel telefoontjes nodig om tot de alarmcentrale door te dringen (wachtrij, telnr doorgekregen van een bedrijf dat helemaal geen auto’s verhuurde, wachtrij, spooklijn, wachtrij, spooklijn, wachtrij, verbinding verbroken, andere menukeuze, wachtrij, u moet hier helemaal niet zijn!, wachtrij, ik verbind u door, afgebroken, wachtrij, nee u heeft geen recht op vervanging, enz enz, is Generali soms ook "di sinistra"?) maar het lukte uiteindelijk. Er staat nu een vervangende schicht voor de deur, die wel door de bolide-padrone (hulde!) uit Pavia opgehaald moest worden, maar goed. Het is een schakelwagen dus de deuk-padrone houdt het autorijden even voor gezien, net als het in/uitparkeren.

Drinken mag nu gelukkig juist wel! Salute!

Autunno

Herfst, dat associeer je als Hollander met wind, striemende regen, waterkou. Ook hier in Italië kan het natuurlijk behoorlijk on-wederen, gieten van de lucht en stormen dat het een aard heeft. Zeker als je boven op een heuvel woont. We hebben ook al wel wat van het "betere" herfstweer gehad. Maar over het algemeen mogen we toch niet klagen: het is nu al weer dagen heerlijk zonnig weer en de temperatuur loopt tegen de 20 graden. De wijngaarden vertonen de prachtigste kleuren, de Alpen worden wee zichtbaar in de verte en de siergrassen in de tuin blijven het licht maar vangen in de mooie bloeiaren. Er wordt weer gemaaid in het jungledeel van ons terrein en er moeten 700 bollen de grond in.

Hieronder wat foto-impressies van het "herfst"leven in Montecalvo Versiggia!

 

PS Voor wie zich zorgen maakt over onze ontmande Thomas: "hij" is weer helemaal het "mannetje"!