In de (ijs)kast

Hoera, de padroni zijn met hun Italiaanse bastaard in NL aangekomen, na een onverwacht voorspoedige reis vanuit het besneeuwde Italie. Het begin verliep nog wat moeizaam, want nadat de lading wijn (bestemming Zaandam) was ingeladen (1^ste keer), bleef de Punto steken op de verijsde helling richting heuvel. Duwen deed de duw-padrone die niet de stuur-padrone was. Veel rookontwikkeling, maar het lukte. Daarna heel langzaam de weg naar het dal af, en ver omrijden omdat de Ponte della Becca sinds een week is afgesloten, voor 2 maanden, wegens een verzakking(!).

Maar eenmaal voorbij Milaan ging het crescendo en op wat Baustellen na hebben we geen vertraging ondervonden. Thomas gedroeg zich voorbeeldig, kotste op de achterbank, blafte luidkeels naar honden in passerende of gepasseerd wordende auto’s, en nestelde zich zelfs op de hoedenplank (zonder knikkend hoofdje ). De traditionele tussenstops waren weer Stansstad (hondedrollendropping en lunch) en Worms (hondvriendelijk hotel, hondedrollendroppingpark en kerstmarkt). Thomas liet zich lekker rollebollen door de hondvriendelijke eigenaar en zat aan aan het ontbijt. ’s Nachts had hij zijn tigste lijn doorgebeten (echt leer).

Om 14 uur parkeerden we op de besneeuwde parkeerplaats van het zonnige Epe. Niet zoals afgesproken gelijktijdig met An& Ton, want die hadden toch een uurtje meer nodig. Mooi, want dan hebben de padroni even tijd voor hun eerste heimwee-hap: Van Dobbe kroketten! Toen we weer op de parkeerplaats liepen, om de auto vast naar huisje 137 te rijden, kwamen de Rotterdammers net aan: toch nog iets van synchroniteit! Op naar Schaapskooi 137 dus. Binnen was het al aangenaam warm, 7 graden, L . Maar de thermostaat was al snel goed afgesteld en van het uitladen (wijn wijn wijn, 2^e keer) krijg je het ook warm. Maar waarom wordt het binnen niet warmer? Nou, de kachel slaat niet aan, aan de kraan hangt een ijspegel en de plee is bevroren. Huisje defect dus. Bellen, controle, jammer maar helaas, u moet naar een ander huisje. Dat wordt weer slepen met de wijn (3^e keer).

Niet getreurd echter: we hebben korting als troost gekregen en een fles wijn uit de voorraad geledigd (scheelt weer slepen). Het huisje is warm, de heimwee boerenkool van ome Ton smaakte goed en de kletspraterij en het gebruikelijke ge-OH zijn als vanouds. Ook Thomas voelt zich thuis, zo thuis dat hij zich zelfs wil laten opsluiten onder het hoeslaken van het bed.