Paolo is een echte boekhouder: een nerd-ig uiterlijk, niet wat je je voorstelt bij Italiaans design. Hij draagt geen moderne Milanese mode, eerder C&A. Als hij aan de soepele bewegingen van het Gospelkoor, waar hij net als Nico ook in zingt, probeert mee te doen, doet hij denken aan een dansende kapstok (zo zag ik ooit ook een stampende hijskraan op de dansvloer, en ik was het niet eens zelf!). Hij doet de movimenti maar echt swingen wil het niet.
Toch is hij een zuiderling, want als wij noordelingen benauwd vragen hoeveel belasting, tasse, we kunnen verwachten (we moeten toch weten hoeveel we kunnen uitgeven?), zegt onze financieel adviseur nonchalant: “Eerst geven we gewoon geld uit. Later zien we wel of we de broekriem aan moeten halen. Dat kan altijd nog.” Heerlijk!
Het is dus de tijd van de gevreesde belastingformulieren, zowel voor NL als voor Italië. We hebben er geen zin in, maar het moet. Het gevreesde M-formulier moet uiterlijk juli bij de belastingdienst zijn en de Italiaanse broeders verwachten iets dergelijks. Het M-formulier bevat meer dan 90 vragen en de toelichting is een kleine roman. We buigen ons over binnenlandse inkomsten over de buitenlandse periode en buitenlandse inkomsten over de binnenlandse periode, inkomsten uit huidige of vroegere dienstbetrekking, conserverende vermogens en wat dies meer zij. Het is duizelingwekkend. De wiskundepadrone is gewend aan glasheldere procedures en formules en wordt gek van de wisselende en niet uitgelegde begrippen. Na een uur of drie is hij het zat en wordt nonchalant: conserverend vermogen? Weet ik veel, ik weet niet wat het is dus zal ik het wel niet hebben, toch! De andere padrone blijkt chaosbestendiger, is een halve dag zoet en vult bepaalde vragen anders in, zodat de eerst padrone weer opnieuw aan de bak moet. En als je nou enig idee had wat je aan het doen was en of het positief of negatief uitpakt wat je invult … Box 1 box 3 , ik wil het niet wéten. Brrr.
Nee, dan de gevreesde Italiaanse bureaucratie en formulieren-liefde. Per mail lever ik onze Paolo drie getallen aan, evenals mijn codice fiscale en klaar is kees! Niks aftrekposten, niks eigenhuisforfait en ander gedoe. Daarna gaan we gewoon door met geld verspillen en bergen de broekriem diep weg in de kast. Italië? Heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten