Divertimenti nei vigneti

In heel Europa ligt de sneeuw in dikke hopen de wegen te versperren (de padroni zijn net op tijd uit NL vertrokken!), maar in de Oltrepo is het heel koud, maar bijna sneeuwloos en kraakhelder. Wandelen door de wijngaarden met het hondje is een aangenaam tijdverdrijf tussen het internetten, huishouden en luieren door. Thomas vermaakt zich uitstekend met alles wat er in de wijngaarden aan vertier te vinden is, getuige de volgende foto's. Ach, waren de padroni nog maar zo jong, lenig en onschuldig!

 

 

Chiaroveggente

Denkt de gaspedaal-padrone op eens, op weg van NL naar IT, razend over de Duitse Autobahnen: “40 jaar of zo geleden reed mijn vader in zijn Volkswagen Kever óók op zo’n snelweg van de oosterburen en werden we aangehouden, omdat we te langzaam reden”. Vadertje lief hield zich aan de borden met 70 erop, die aan de zijkant van de weg waren achtergelaten: restanten van een inmiddels opgeheven wegopbreking. Aan alle kanten werden we voorbijgereden (met getoeter), maar pappie hield zich aan de strikte Duitse wet (Befehl ist … en zo).

Zelf rij ik uiteraard niet te langzaam, integendeel: ik maak gebruik van de echte Freiheit! Tot er opeens in de achterruit van een zwarte, onopvallende wagen voor ons de tekst “Polizei. Folgen bitte.”oplicht. K!K!K!, dat wordt natuurlijk een boete wegens snelheidsovertreding. Had ik maar beter naar mijn vader geluisterd! We parkeerden bij een Rastplatz en de Duitse diender kwam op ons af. “Ausweis bitte” zei hij … niet, want hij vroeg alleen maar of we Duits verstonden. De meeste Italianen doen dat niet, en wij waren natuurlijk Italianen, kijk maar naar het kenteken! Maar voor een Italiaan spraken we toch best aardig Duits (“Harry, Hol mir das Auto”, Hände Hoch bitte!”, “Ich brauch Tapetenwechsel und hab noch einen Koffer in Berlin”). De kofferbak werd gecheckt, de vuile was betast, de voorraad heimwee-voedsel geïnventariseerd. “Nur Mundvorrat”, schoot het door me heen, en het lag op meine Lippen bestorven. Beter van niet, bedacht ik me echter net op tijd: de Duitse gezagsdragers staan niet bekend om hun gevoel voor gezagsondermijnende humor. Onze identiteit werd nog even gecontroleerd (geen lid van WiKiLeaks, nog niet, wel van Visa en Mastercard, nog wel) en we mochten weg. Geen boete!

Een fraai staaltje van helderziendheid was dat, denken aan een Kontrolle van 40 jaar terug en hop, daar is ie. En als dat nou de enige keer van de afgelopen dagen was. Derek Ogilvy let up uw zaak(je)! Want een dag eerder gebeurde het volgende: we reden terug naar het huiske in Epe en het ijs op de wegen was grotendeels weggedooid. Grotendeels maar niet helemaal, vooral niet op het paadje naar het huisje. Ik zag in een visoen hoe de auto doorgleed over een ijsplaat en op een boom afgleed. Wat een seconde of 10 later werkelijk gebeurde …! Gelukkig stopte de Punto net voor de boom in een rhododendronstruik.

Dat de Bob-padrone dezelfde avond in Zwolle met dezelfde Punto nog een vluchtheuvel zou nemen, dat had ik echter niet voorzien: alleen nobody is perfect.

Uit het voorgaande begrijpt u het al: de padroni zijn terug in Italië! Na nog wat feesterij (en in het Spaanse restaurant in Zaandam een toevallige ontmoeting met Madeleine en Willem,  gasten van het afgelopen jaar ) en vetgebek (Rare Druif moest er na zijn darmspoeling aan geloven) doen we het nu weer met de pizza’s en pasta’s (met op zijn tijd een heimweemaal). Op naar de Kerst!

Bocca grassa

Een rondje NL kan niet zonder heimwee-voedsel en behalve dat de smacht-padroni het een en ander inslaan om mee naar IT te exporteren (Etwas zu zollen? Nur Mundvorrat!) zoals Marokkanenthee (zonder kut-), Rooibosthee (zonder honing), rookworsten (zonder Hema), boerenkool (zonder crème), LU- en WASA sesam crackers (zonde om te laten liggen), crocs (zonder Dr Scholl) enzovoorts,
dus naast deze voorraad nemen de smacht-padroni ook intern wat heimwee mee: haring (met uitjes), zuurkool (met worst), boerenkool (met worst), Van Dobbe kroketten (met mosterd), en vandaag … een echte vette bek (met mayonaise) bij Snackbar @Janny (met koffievan Juffrouw J!) in Apeldoorn.
Uiteraard hebben we de calorieën er wel eerst afgewandeld in zon, sneeuw, hagel, wind, weer zon, weer hagel … op de mooie Tongerense heide. Dat is een stiltegebied, dus horen en zien vergaat je van de militaire helikopters en het kanongebulder en gemitrailleer dat van het nabijgelegen oefenterrein ‘t Harde doorklinkt. Ach, wat is natuur nog in dit land …
In Apeldoorn werd na de vette bek nog even De Slegte ontdaan van overbodige Nederlandstalige & afgeprijsde boeken: over leven in Rome (in de tijd van Mussolini), over Marco Polo (in de Middeleeuwen), over Pilates (in de tijd van Broni), over Leo de Geograaf (in de tijd van de paus), over Claudio Magris (in de tijd van Berlusconi) en niet te vergeten over de Beatles (in de tijd van gnesmu).

Olanda paese-party

We zijn al een paar dagen in NL en al weer helemaal gewend aan nattigheid, nette snelwegen en drukke C1000s. Wel vervelend is dat je voor je vakantie 1100 km rijdt om dan toch weer tussen allemaal Nederlanders terecht te komen. Ze lijken ook allemaal op elkaar! Na nog wat gehannes met de verwarming is het nu aangenaam arm in schaapskooi 138. In de C1000 is een enorme vracht heimweevoer ingeslagen, plus sudokus, om de lege ruimte die de wijnvoorraad achterlaat in de Punto op te vullen.  Er komen ook nog crocs (uitverkoopje in Zwolle) en siergrassen (kwekerij Coen Jansen in Dalfsen) bij.
Tussen de inkopen door worden de geplande visites afgelegd en die in Limboland zijn achter de rug: een bliksembezoekje aan onze gezellige gasten uit 2009 in Sittard (het leek alsof ze gister nog bij ons geweest waren) en de verjaars-housewarming party bij Jezusje (Mieke). De STW-padrone is de hele dag op zijn ex-kantoor in Utrecht geweest, vol met zijn ex-en. Lekker lunch met soep en vette bek vreetsels.
Helaas gaat het bezoek van onze Trees aan Epe niet door, dus morgen hebben we vrijaf! Daarna volgen Zwolle, Zwolle, Capelle ad IJssel en Zaandam. Uit Italie worden we platgebeld voor reserveringen voor capodanno en voor calligrafie-workshops(?).   In het huiseke wordt uitgeslapen, gelezen, ge-iPod en ge-internet. We vervelen ons niet.  

In de (ijs)kast

Hoera, de padroni zijn met hun Italiaanse bastaard in NL aangekomen, na een onverwacht voorspoedige reis vanuit het besneeuwde Italie. Het begin verliep nog wat moeizaam, want nadat de lading wijn (bestemming Zaandam) was ingeladen (1^ste keer), bleef de Punto steken op de verijsde helling richting heuvel. Duwen deed de duw-padrone die niet de stuur-padrone was. Veel rookontwikkeling, maar het lukte. Daarna heel langzaam de weg naar het dal af, en ver omrijden omdat de Ponte della Becca sinds een week is afgesloten, voor 2 maanden, wegens een verzakking(!).

Maar eenmaal voorbij Milaan ging het crescendo en op wat Baustellen na hebben we geen vertraging ondervonden. Thomas gedroeg zich voorbeeldig, kotste op de achterbank, blafte luidkeels naar honden in passerende of gepasseerd wordende auto’s, en nestelde zich zelfs op de hoedenplank (zonder knikkend hoofdje ). De traditionele tussenstops waren weer Stansstad (hondedrollendropping en lunch) en Worms (hondvriendelijk hotel, hondedrollendroppingpark en kerstmarkt). Thomas liet zich lekker rollebollen door de hondvriendelijke eigenaar en zat aan aan het ontbijt. ’s Nachts had hij zijn tigste lijn doorgebeten (echt leer).

Om 14 uur parkeerden we op de besneeuwde parkeerplaats van het zonnige Epe. Niet zoals afgesproken gelijktijdig met An& Ton, want die hadden toch een uurtje meer nodig. Mooi, want dan hebben de padroni even tijd voor hun eerste heimwee-hap: Van Dobbe kroketten! Toen we weer op de parkeerplaats liepen, om de auto vast naar huisje 137 te rijden, kwamen de Rotterdammers net aan: toch nog iets van synchroniteit! Op naar Schaapskooi 137 dus. Binnen was het al aangenaam warm, 7 graden, L . Maar de thermostaat was al snel goed afgesteld en van het uitladen (wijn wijn wijn, 2^e keer) krijg je het ook warm. Maar waarom wordt het binnen niet warmer? Nou, de kachel slaat niet aan, aan de kraan hangt een ijspegel en de plee is bevroren. Huisje defect dus. Bellen, controle, jammer maar helaas, u moet naar een ander huisje. Dat wordt weer slepen met de wijn (3^e keer).

Niet getreurd echter: we hebben korting als troost gekregen en een fles wijn uit de voorraad geledigd (scheelt weer slepen). Het huisje is warm, de heimwee boerenkool van ome Ton smaakte goed en de kletspraterij en het gebruikelijke ge-OH zijn als vanouds. Ook Thomas voelt zich thuis, zo thuis dat hij zich zelfs wil laten opsluiten onder het hoeslaken van het bed.

Inverno arrivato

Het winterke is gekomen halleluja ... en soms is het winterke ook weer dagje weg, door de smelt-zon. En dan keert ie weer in heviger vorm terug, zoals vandaag: 30 cm! En dat op de dag voor ons vertrek naar NL. Dat wordt een pooltocht ... Mocht u niks meer van ons vernemen: VAARWEL. Hierbij dan onze mogelijk laatste foto's, winterindrukken vanuit Villa I Due Padroni (wie erft deze zooi eigenlijk als we bevriezen?). Zoek de verschillen tussen de foto's!