Festeggiamo!

In Italie viert men de overwinning in het oranje. Oranje? Zijn ze, nu de padroni hierheen zijn ge-expateerd, opeens allemaal olandafielen geworden? Nee dus, De kleur oranje blijkt te horen bij de links(extremistische?) burgemeesterskandidaat van Milaan, Pisapia, en hij WON! Ruimschoots zelfs, daarbij de zittende burgemeesteres Laetitia Moratti verpletterend (figuurlijk dan). Terwijl zij het Italiaanse kiezersvolk toch nog speciaal was aanbevolen door grote roerganger Berlusconi, die hiermee dus plat op de bek ging. Volgens B. was Pisapia een linkse extremist, een terrorist, die Milaan zou gaan veranderen in een groot zigeunerkamp, met overal moskeeen, kortom één groot Stalingrad (hoezo een verwarde geest)! De Milanezen hadden daar kennelijk wel trek in. Ook in de provincie Pavia, idem in Napels etc. ging de kandidaat van B. onderuit. En zelfs in Arcore (alias Hardcore) dat B. nog wel zo internationaal op de kaart heeft gezet als bungabunga dorp. Op het plein voor de Dom van Milaan werd een groot feest gevierd door het rooie volkje, dat dus vooral oranje gekleed en gevendeld ging. Een had er zelfs een plastic helm op, met de tekst: "Mooi hè?".

Maakten de padroni vorig jaar op het domplein het feest van Inter mee, nu vielen we midden in het oranjefestival. Want we waren op weg naar een Liederabend in de Scala, dit weer ter ere van de bijna 60-jarige. Met de hiervoor speciaal uit NL overgekomen parenti, vermomd als de familie Oldebijvanck-Tokkie. Tot zaterdag wist de a.s. 60-jaar-oud-padrone nog niet beter of de komende week was geboekt door Oldebijvanck (alleen: met hoeveel kwamen die ook alweer?), die ook een kookworkshop wilde. Gelukkig zorgde de ook-in-het-complot-zittende-nog-lang-geen-60-padrone voor de organisatie en afhandeling van de boekingen, en dat hield meer in dan de oudelul-padrone vermoedde! Kaartjes voor de Scala bijvoorbeeld, die per post werden bezorgd en op kundige wijze vlak voor de neus van de pensioen-padrone uit de handen van de postbode werden gegrist. Pffffffffff.

Was de onverwachte presentie van de familie al een feest (?), op zondag vierden we bij Agriturismo Il Piccolo Bacco dei Quaroni het 10-jarig bestaan met een proeverij van hun Buttafuoco-wijnen van 2001-2007. Of je wilde bepalen welke je het lekkerst vond. Nou, na vier wijntjes was de blog-padrone de draad al kwijt. Geen idee dus.

Op maandag dus de Scala met een mooi concert van Angelika Kirchschlager met een heel origineel programma met nogal wat minder bekend werk van Schubert, Mahler, Brahms en Liszt. Erg mooi gezongen. En de zaal was weer prachtig!

 

En dan vandaag eindelijk de échte FEESTdag! Met workshop en verjaarstaart voor de jarige. Zelfgemaakte tagliatelle met courgette en kerstomaatjes, frittatta van asperges, aardappel-kaastaart en de gebruikelijke andere lekkernij worstwaren. Er werd een liedeke (tekst van de helaas thuismoetengebleven padronina) ten gehore gebracht (de generale was beter) en kado's uitgereikt: geld voor een motormaaier, koffiefilters, sesamcrackers, DEXTER seizoen 1 en een Vakantiehuis met zwembad (hadden we toch al?). Op de verjaarstaart werden door de 14-april-geborenen twaalf kaarsjes geplaceerd, in de rangorde 3, 4, 5. Waarom, in godsnaam?

Eenmaal thuis snurkende rust. Donderdag ... feest! Van de (herboren, rode) Republiek!

 

Esperienze strane

Zou ik, nuchterheid-zelve-padrone (hoewel?) toch bijna in bovennatuurlijke, ondode vogelfluisteraars gaan geloven! Linda R., vanuit de VS hier te gast voor een paar dagen, vertelde me van zwaluwen die in volle vlucht uit een zwembad water dronken (als waren ze blusvliegtuigen). Had ze gezien, bij een vorige B&B in Italie, Of wij dat verschijnsel ook kenden. Nee dus, tot ... ik een paar uur later bij het zwembad zat en opeens twee zwaluwen langs zag komen. Ze vlogen vlak over het water, maar of ze echt water tapten, kon ik niet zien. Daarna was het weer rustig. Freaky! Creepy! Hoe kan dat nou?
Vandaag denk ik het raadsel te hebben verklaard, nadat ik een zwaluw écht water zag tappen, terwijl ik zelf in het zwembad lag: fantastisch! Sinds een week of twee is de UV-lamp eindelijk in bedrijf, en deze zorgt voor een flinke rem op de algengroei, zodat er minder chloor in het water hoeft. En dus is het water ook beter drinkbaar, en dus komen de zwaluwen er nu opeens op af! Logisch toch?
Pff, weer net ontsnapt aan een vreemd esoterisch-spiritueel complex.
Vreemd was ook de ervaring van een HUISdier dat de hele dag besluit weg te blijven, nadat hij was ontsnapt, om bij terugkeren het bed van de gasten, nog steeds Linda R. en man, te gaan bevuilen ...

Vreemd is de aanblik van de bank van de padroni, waarvan de zijkussens opnieuw zijn bekleed door de naai-padrone, maar de rest nog niet.

 

Vreemder stil is het om de supermarkt opeens een bijna-NL ervaring te krijgen bij het groenteschap, witlof heet in Italie opeens WITLOF!

Vreemd is het om in de pool 's ochtends een kikker aan te treffen, die druk bezig is zich voor te bereiden op het EK-schoonspringen. Nog vreemder de aanblik van een gifgroene hagedis die hetzelfde probeerde maar erachter kwam dat ie niet kon zwemmen. Gered door de badmeester!

Tenslotte is er ook iets vreemds aan de Hollandse klompen, die bij de dienstingang zijn opgehangen, maar wat is er nou zo vreemd?

Esperienze strane

Zou ik, nuchterheid-zelve-padrone (hoewel?) toch bijna in bovennatuurlijke, ondode vogelfluisteraars gaan geloven! Linda R., vanuit de VS hier te gast voor een paar dagen, vertelde me van zwaluwen die in volle vlucht uit een zwembad water dronken (als waren ze blusvliegtuigen). Had ze gezien, bij een vorige B&B in Italie, Of wij dat verschijnsel ook kenden. Nee dus, tot ... ik een paar uur later bij het zwembad zat en opeens twee zwaluwen langs zag komen. Ze vlogen vlak over het water, maar of ze echt water tapten, kon ik niet zien. Daarna was het weer rustig. Freaky! Creepy! Hoe kan dat nou?
Vandaag denk ik het raadsel te hebben verklaard, nadat ik een zwaluw écht water zag tappen, terwijl ik zelf in het zwembad lag: fantastisch! Sinds een week of twee is de UV-lamp eindelijk in bedrijf, en deze zorgt voor een flinke rem op de algengroei, zodat er minder chloor in het water hoeft. En dus is het water ook beter drinkbaar, en dus komen de zwaluwen er nu opeens op af! Logisch toch?
Pff, weer net ontsnapt aan een vreemd esoterisch-spiritueel complex.
Vreemd was ook de ervaring van een HUISdier dat de hele dag besluit weg te blijven, nadat hij was ontsnapt, om bij terugkeren het bed van de gasten, nog steeds Linda R. en man, te gaan bevuilen ...

Vreemd is de aanblik van de bank van de padroni, waarvan de zijkussens opnieuw zijn bekleed door de naai-padrone, maar de rest nog niet.

 

Vreemder stil is het om de supermarkt opeens een bijna-NL ervaring te krijgen bij het groenteschap, witlof heet in Italie opeens WITLOF!

Vreemd is het om in de pool 's ochtends een kikker aan te treffen, die druk bezig is zich voor te bereiden op het EK-schoonspringen. Nog vreemder de aanblik van een gifgroene hagedis die hetzelfde probeerde maar erachter kwam dat ie niet kon zwemmen. Gered door de badmeester!

Tenslotte is er ook iets vreemds aan de Hollandse klompen, die bij de dienstingang zijn opgehangen, maar wat is er nou zo vreemd?

Il Giro 2011

Dit is een vertraagd bericht, met dank aan Alice (who the f.ck Alice thinks she is?). Zondag, moederdag, zondag Girodag! Terwijl de klassieker Milaan-San Remo onze mooie streek jaar in jaar uit links laat liggen, passeerde de 2011 editie van de op één na grootste wielerronde rakelings. De tweede etappe ging van Alba in Piemonte naar Parma in Emiglia-Romagna en was de langste van de hele ronde. Casteggio, Broni en Stradella werden aangedaan en de padroni kozen voor Stradella als observatiepost. Ons nog onbewust van het drama dat zich een dag later zou afspelen, op dat deel van de route naar de kust waar we zelf ook al enkele keren hebben gereden, met de auto, richting Chiavari. We waren dus nog goedgemutst, letterlijk, want de gratis reclamepetjes vlogen je om de oren, net als allerlei andere merchandising prullaria. De reclamekaravaan nam in Stradella uitgebreid de tijd om uit te pakken.

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nadat de reclamewagens vertrokken waren, zochten we een strategische plek om de wielrenners en hun gespierde benen eens zorgvuldig te kunnen bestuderen: in de bocht naar de hoofdstraat, precies voor de boekwinkel. De blogpadrone stond zelfs op een verhoogd stoepje, fotocamera in de aanslag. Het wachten duurde lang, maar gelukkig was er een vluchter die voor wat extra "beleving" zorgde. Hieronder wat sfeerimpressies van de sportgebeurtenis van het jaar/de eeuw in Stradella, città che vive!