Adoratore del sole

  Thomas is een zonaanbidder, net als de padroni. En dus zaten laatstgenoemden vanmiddag, 18 uur, lang leve de zomertijd, op het grote terras te bakken. Thomas zelf ligt graag in uitgestrekte toestand op het balkon van de 2e verdieping en houdt dan de hele buurt in de peiling. Zonnebakken? Is er niets te doen dan? Jawel, en de padroni hadden dus ook de hele dag al (vanaf 11 uur, lang leve de zomertijd) hard gearbeid. Na de voortzetting van het schilderen gister (de traliewerken voor de ramen van de cantina, foto's volgen nog) was het vandaag weer plant- en spit- en wieddag. (O ja, eerst werd nog het terras van de laatste resten cementspetters van vorig jaar ontdaan).

  De in het najaar geplante bollen schieten de grond uit en de trap hebben we aangekleed met wat bakken met tulpebollen van Bakker (de grote witte bol op de foto is geen bol maar een nieuwe lamp!). Langs het hek aan de voorkant hebben we drie forsythiaas gezet die vrolijk geel staan te bloeien.

Ook in de wijngaarden is het al een kleurenfestijn en Thomas huppelt er lekker doorheen, onderwijl high wordend van de lentelucht. Fantastico!

Bed e Breakfast Oltrepo Pavese

We zijn sinds vandaag officieel een B&B! Tot nu toe was het nog maar warmdraaien (laten we het zo maar noemen), maar nu hebben we de verklaring van de ASL binnen en zijn we "erkend" B&B-houders. Een schouderklopje voor onszelf! En net op tijd voor het nieuwe seizoen, want over ruime een week komen de eerste betalende gasten (tegelijk zijn er weer een paar uitvreters over de vloer, maar die dumpen we dan maar in de kelder). Duitsers, want deze markt beginnen we ook geleidelijk aan open te breken ... Sterker nog, ná deze Duitse gasten, mit zwei Hündilein, krijgen we een Oostenrijkse kunstenaar met laagdrempelige sportwagen. Vervolgens wat kennissen (tuinvrienden, STW-gerelateerden) en dan waarschijnlijk alweer Duitsers. Enzovoort enzovoort tot begin september. Het zit aardig vol en we mogen over belangstelling niet klagen.

Onderdeel van de  formaliteiten is ook dat we onze gasten een officiëler formuliertje moeten laten tekenen, waarvan dan een kopietje naar de carabinieri in Santa Maria moet, zodat zij weten welk vreemd gespuis hier rondhangt ...
En voor de belasting hebben we nu een zogenaamde madre-figlia kwitantie, waarin het betaalde bedrag wordt opgegeven, zonder Iva (de italiaanse Btw), want als B&B doen we daar niet aan mee, lekker makkelijk. Op deze bonnetjes gaat dan wel weer een echt Due Padroni stempel!
Carta carta, papier papier. Thomas lust er wel pap van, want hij is onze wandelende papierversnipperaar. Dol op tissues vooral. Nog meer papier: officiële aanvraagformulieren van het Consulaat om straks mee te kunnen doen aan de Nederlandse parlementsverzkiezingen. Want al wonen we niet meer in NL, we zijn wel zo eigenwijs dat we denken te weten wat goed voor júllie is.
Verkiezingen zijn er ook in Italië, maar deze keer mogen we daar, ondanks al onze officiële paperassen, niet aan meedoen. Regionale verkiezingen zijn het en daarover is hier een soap aan de gang waarbij die in Rotterdam ruimschoots verbleekt. De sukkels/mutsen van de partij van Berlusconi waren te laat met melden van hun lijst bij de instanties, in de regio Lazio (Rome) en Lombardije (Milaan), niet de onbelangrijkste, en dus mag de PdL-lijst van B. daar niet meedoen. Inmiddels is men al 8 keer in appèl gegaan bij rechter en hof en dergelijke, maar nee: te laat is te laat! Berlusconi is woest en wijt alles aan la sinistra, links, dat de rechterlijke macht in handen zou hebben ... Dag in dag uit gaat het schelden en tieren door. Wat vindt de Italiaan? Dat weten we over een weekje. Tot die tijd is er media-stilte, want de paar politieke discussieprogramma's zijn op verzoek/dwang van B. uit de lucht gehaald. Zo bleek uit een door (linkse?) rechters afgeluisterd telefoongesprek van B. Hij alweer woedend, tierend en scheldend ...

Wat de politiek aangaat hoeven we ons dus niet te vervelen. Verder ook niet trouwens, want er wordt door de padroni geschilderd en zaad geplant. Binnenkort is het zwembad aan de beurt, want de temperatuur stijgt en stijgt ...

Opera lirica

De lente is nu echt doorgebroken en de padroni zouden wel kunnen zingen van genot. Voor het genot van anderen is het echter beter om dat zingen aan professionals over te laten, zeker daar waar het de bas-padrone (livello basso) betreft. Dus gaan we naar de opera, zoals de Nederlander zegt, of op zijn Italiaans: la lirica, het gezongen werk! Gisteravond was er in het schetige theater van Stradella een zogenaamde pocket-opera. Prachtige uitvinding: bekende opera's aangepast voor kleine bezetting en klein theater. Geen groot orkest, geen koor, da's wel jammer, maar zo kun je wel mooi in kleine theaters terecht. Zoals dat van Stradella, dat erg op het Busetto-Verdi theater lijkt. 300 man kan er ongeveer in en wij zaten eens een keer vooraan. Don Giovanni! De zaal was niet vol, want, zoals de vrouw van een koorlid van Nico zei: "Mijn man komt alleen voor Verdi en Puccini, andere componisten (buitenlandse!) vindt hij troppo pesante, te zwaar." Waarop wij meteen Wagner aanraadden als luchtig tussendoortje ... zo zijn we wel.
  Italianen lopen alleen warm voor Italiaanse componisten, eigen merk eerst. Dat is een wat minder geslaagd trekje van het zanggrage volkje. Want het gaat vanavond dus wel om Mozart, de geniale opera-componist en Don Giovanni (italiaans!), een absoluut meesterwerk.
Want wat was het weer genieten van de prachtmuziek, die vooral in het eerste deel zo opzwepend, stuwend, ritmisch is en maar doorgaat en doorgaat. Duetten, Trio's, Quartetten, Quintetten, Sextetten, het ene prachtige zangensemble na het andere. En mooi gezongen, door de jonge aanstaande operasterren die van dit gezelschap deel uitmaken. Een heerlijke Don Giovanni, zowel qua stem als uiterlijk om op te vreten. Een sterk acterende Leporello. Enzovoorts. Stukje zien? Kijk op http://www.pocketopera.it/pages/2010/video_dongiovanni.htm  Na een uurtje of 3 was de vrouwenversierder aan zijn eind en werd de cast onthaald op het bravo, brava, bravissimi van onze buurgenoot. "Ze zijn nog jong, een beetje aanmoediging kan geen kwaad", was zijn verklaring voor het enthousiaste geroep. Gelijk had hij!
Dit opera-uitje krijgt een vervolg in de Scala, jawel het is gelukt!!! De door de familieleden bij elkaar gelegde euro's ter gelegenheid van de 50ste van de Abraham-padrone zijn schoon opgegaan aan een uitvoering van Wagner's Das Rheingold, in mei. We verheugen ons er al erg op, bedankt familieleden! Een verslag volgt tzt. De foto geeft een indruk van het zicht op het toneel vanaf onze mooie plaatsen.

Zelf richten we ons dus niet op zang, maar wel op zaad. Er worden groenten en nog meer groenten uitgezet in potjes en bakjes, de in het najaar aangeschafte plantjes van Bakker die morsdood leken, vertonen nu toch wat tekenen van leven. Meer plantjes zijn aangeschaft. Over een paar dagen, als de grond droger is, kunnen we aan de slag. In afwachting hiervan zijn er horren geplaatst in de slaapkamers van de gasten, door de vloek-en-zucht-padrone (het plaatsen van een hor is net zoiets als het monteren van een rolgordijn) en worden de hekwerken/raamroosters geschilderd door de zucht-en-vloek-padrone (het is zonnig, je doopt je kwast in de verf en er steekt een storm op zodat de verf van je kwast waait).

Het komt allemaal goed! O sole nostro!

PS Een filmpje van het spectaculaire einde van Don Giovanni in een uitvoering uit 1994 in het Concertgebouw waar wij zelf bij waren (we staan dus op de video): http://www.youtube.com/watch?v=IptAkeiLzwU&feature=player_embedded

10-03-10 Primavera? Mamma mia!

 

Selvaggia viva

Ze zijn (vorige week alweer) vertrokken met hun verschillende ruimteschepen, de Aliens. Overigens niet nadat de halve-eeuwfeesten van blog-padrone en bitch-blogster gevierd waren, bij de Verde Sosta. Daar gaven de zangtalenten ook nog een prachtig lied ten beste, zelfs Pino en Grazia waren onder de indruk (passione, emozione ecc). De blogpadrone kreeg een enveloppe met inhoud die hij niet kon noch wilde weigeren, met als hint: ga eens naar een opera in de Scala! Hallo Aliens, jullie kunnen gerust zijn, het geld gaat goed besteed worden, want we gaan ons eind maart naar binnenvechten om een kaartje voor Das Rheingold van Wagner te bemachtigen. Jullie horen tzt nader.
Het weer is hier erg wisselvallig, lenteachtige dagen volgen op sneeuwstormen en omgekeerd. Vorige week, na een bezoek aan het gemeentehuis (procedure aanmelding B&B, deel 3), ging de lentepadrone met Thomas te voet naar huis vanwege het mooie weer. Kon hij gelijk een deel van een nieuwe wandeling (Villa - Poggio - Crocetta - Villa, ca 2 uur) nog eens nalopen. De steenslagweg naar de Versiggia-beek zag er begaanbaar uit, dus waagde de wandelpadpadrone het erop. Hij zou de Versiggia moeten oversteken, dat wist hij, en ook besefte hij dat deze niet haar 's zomerse verdroogde aanblik zou vertonen, na alle winterneerslag. Beneden aan de steenslag was het dus een moeras en de beek trok al watervallend voorbij. Geen laarzen aan natuurlijk, alleen wandelschoenen. Treuzel de treuzel aarzel de aarzel. We willen tóch naar de overkant ... waar een wijnboer toekeek en duidelijk maakte dat hier laarzen nodig waren. Thomas stond al in de beek en toen ging de padrone dus ook maar ... 
    De schade viel mee: bruine schoenen, die net nog zwart waren. Even met de wijnboer gebabbeld. Die kende ons, want zijn zoon had hem al die mooie foto's van de streek op onze website laten zien! Dan moet hij zelf natuurlijk ook even poseren!

Onderweg hebben we gelijk nog wat leuke lenteimpressies geschoten, zoals de eerste bij op een winterakonietje en nog wat andere karakteristieke beelden:








En nu we het toch over wild hebben: gisteren, op weg naar een diner met het Scola-koor bij Bagarellum, zagen we opeens twee hertjes naast ons door wijngaarden rennen! Wow! (geen foto uiteraard). Nu nog een keer een everzwijn. Dat lag gisteren alleen maar op tafel, in de pot met de polenta van Leda. Wat was het weer lekker!