Una foresta ambulante

    "Het lijkt wel een mobiel bos", zei de nieuwsgierige klant die achter ons in de rij bij het tuincentrum Botanic stond. We hadden inderdaad flink ingeslagen. Het leek weer heel wat, zo'n kar vol planten, maar als je het thuis in de tuin uitzet, dan zie je er bijna niks meer van: de planten verdwijnen gewoon in de zee van ruimte. Toch raakt de tuin zowel voor als achter wel wat gevulder en het kost toch aardig wat tijd en energie om de benodigde gaten te graven! Gelukkig hebben we het zwembad. En gelukkig blijft het zwembad ook nog wel een tijdje beschikbaar. De badmeester-padrone zit al een tijdje te zenuwen over het winterklaar maken van het bad en wil eigenlijk vóór onze NL-reis in oktober de zaak al afhandelen. De ochtendduik-padrone daarentegen maakt het liefst tot de eerste sneeuwval gebruik van het bad. En hij heeft geluk want het internet vertelt ons dat het bad pas dicht mag als de watertemperatuur onder de 12 graden is gezakt, dit in verband met de algengroei. Joepie!
De tuin raakt ook gevulder door het groeien van al eerder geplante en wilde planten: de door Torti opgeworpen zandhopen en -vlaktes worden ingenomen door onkruid (mooi groen), de uit NL meegebrachte grassen staan in bloei, de wilde zonnebloemachtigen idem dito. Binnenkort komt er nog een lading planten die besteld zijn bij het erg Nederlands klinkende bedrijf Bakker (is dus ook olandese).
De spit-padrone werkt aan de moestuin, de luier-padrone werkt aan het poep-bruin (?dit komt er wel erg vreemd uit). En zo trekken de dagen voorbij, bijna november en nog steeds zon en 25 graden. Ga zo door weergoden!
(Sorry lezers, deze keer alleen padrone-vlees. Volgende keer kalfsvlees, daar wordt tenslotte iedereen vrolijk van).

Carne femminile

Geen mannelijk vlees deze keer, maar vrouwelijk vlees! Daar is natuurlijk een échte man voor nodig en die hebben we gevonden in onze Italiaanse vriend Giorgio. Jullie herinneren je hem misschien nog als onze beleefde en vriendelijke huisbaas in Pavia in 2007. We hebben al vaker over hem geblogd. Na maanden van stilte (laatste evenement: het bezoek aan de tv-studio voor het programma Che tempo che fa) kwamen we, beter gezegd: kwam Giorgio, weer tot actie. We spraken af in Pavia voor het Festival dei Saperi, het Festival van het Weten. Helaas niet van Sapori, het Eten. Maar wij zijn omnisapienti (homo sapiensi ?), alwetend, probeerde ik nog tegen te werpen, maar dat hielp niet. Giorgio wilde de stad in, naar de Kennis. En naar de Muziek, want er lag ook een mooie uitvoering van de Petite Messe Solenelle (the usual little mess) van Rossini in het verschiet. Kennis en Muziek, daar ging Giorgio voor. Dachten we. Maar wat bleek? Bij de lezing van een zeer welbespraakt psycho-filosofisch orakel (naam kwijt) zat Giorgio vooral in een net aangeschaft luchtig boekje te lezen en ongeduldig te zijn, terwijl WIJ ons uiterste beste deden de geleerde Italiaanse volzinnen te ontcijferen (en dat lukte, YES!). Na een uur was het orakel uitgeoreerd en verlieten we de zaal. Wat schetst onze verbazing: Giorgio koopt een boek van de geleerde, likt zich in bij de auteur en krijgt een handtekening en opdracht voor zijn vriendin mee! De h......... !   We lopen richting concertzaal/kerk voor de prachtmuziek en Giorgio bekent dat hij de hele lezing naar de voeten van zijn buurvrouw heeft zitten kijken. "Zou het gek zijn als ik haar gevraagd had om wat met me te gaan drinken?" Retorische bedoelde vraag, want het antwoord geeft Giorgio zelf: "Ik vind het niet gek. Is dat niet gek?" Dat wel ja. Hij valt op álle vrouwenvoeten zegt hij, wanneer ik voettransplantatie van zijn buurvrouw naar zijn vriendin voorstel als leefbaar compromis. Ja, álle voeten, dan is er geen redding aan natuurlijk. Ooit een duizendvoet gezien? Géén gezicht. En een duizendvoet zonder gezicht, dat is weer geen porem.
Bij de klassieke muziek (práchtig koor!) duikt Giorgio weer in zijn boek (zo lijkt het). Ík zie geen vrouwelijke voeten, maar ja wie ben ik, ík let weer ergens anders op: mannen....armen. Dus zou ik Giorgio nog graag iets willen zeggen, als troost:

Giorgio: Sei matto, ma non sei da solo! Je bent gek, maar je bent niet alleen.

(11 volte Giorgio nel testo, het gekkengetal)

Tartuffels

Tartufi of truffels, daar gaat het hier over: het zwarte of witte goud dat als een soort zwam in de grond groeit en als culinaire delicatesse beschouwd wordt. Totdat we dit een keer bij Leda kregen opgediend, vonden we het humbug, maar na haar toverrisotto zijn we om. Dus toen we lazen over een truffel sagra (jaarmarkt/oogstfeest) in Menconico, waren we niet meer te houden. Helemaal niet nadat bleek dat er ook nog een truffelzoekwedstrijd voor honden zou worden gehouden. Onze Saar! Zou ze het kunnen? Dan kunnen we helemaal gaan rentenieren, want voor die gronddrolletjes wordt dik betaald!
  Geheel naar Italiaans gebruik vertrokken we te laat en kwamen dientengevolge te laat aan: de truffelpranzo was al in volle gang en alle plastic tafeltjes in de openlucht tent waren bezet. Maar dit is Italië, dus gewoon doen of je neus bloedt en aan de kassa vragen of je wat kunt eten. Natuurlijk kan dat. Drie vier mensen beginnen gelijk wat te ritselen: is er nog pasta? is er nog vlees?, we schenken vast wijn voor jullie in, we gaan op zoek naar twee zitplaatsen. De Italiaan mag dan niet doelgericht en efficient zijn: improviseren kan hij als de beste! Niet veel later zitten we aan een van de keukentafeltjes en kouten met de Italiaanse tafelgenoten. De truffelravioli blijft wat langer uit en onze tafelgnoten beginnen meteen actie te ondernemen: waar blijft de ravioli van deze heren?   Er komt een ouder mannetje bij onze tafel staan en vraagt ons of we toevallig Engelsen zijn. Hij heeft nl twee Engelse gasten aan zijn tafel. Dat zijn we niet, maar het mannetje gaat niet weg, hij blijft lekker doorbabbelen. Bij Braun heeft hij gewerkt, zegt hij, maar nu is hij met pensioen. "Ik ook (bijna)", roept de pensioen-padrone enthousiast. (Mist hij STW nog wel?) Alle huishoudelijke apparatuur bij hem in huis is zeker van Braun, opperen wij. Jazeker, is de reactie, en ik ben zelf de technische dienst! Hij trakeert ons vervolgens op nog een rondje wijn, hoewel we net beweerd hebben dat Philips beter is dan Braun. Nééé, helemaal niet!
  De truffelzoekwedstrijd voor honden begint. Honden in alle maten en van alle merken. We posteren Saar vooraan: kan ze goed zien hoe het moet. Eigenbelang eerst! De truffels zijn speciaal voor de gelegenheid in een klein veldje ingegraven en elke hond mag een paar minuten zoeken. Wie de meeste vindt is de kampioen. En dat wordt een verrassend klein hondje dat in noodtempo 13 truffels opgraaft, terwijl het onderweg nog tijd vindt om te poepen (op het truffelveld, hopelijk is de drol goed te onderscheiden van een truffel) en twee keer te piesen. En plein public.    De padroni worden een beetje afgeleid door een jongmannelijk truffeltje bij de toeschouwers, en ja dán gebeurt het! We kijken naar Saar en wat zien we daar? Wat heeft onze ouwe dikke harige varkentje daar nu in haar bek???!!!

La vendemmia

Het jaarlijkse feest is inmiddels in volle gang: de wijnoogst in de Oltrepò Pavese. Karren volgeladen met rijpe druiven, die van het zoete sap bijkans uitelkaar spatten, rijden af en aan. In de wijngaarden staan her en der auto's (Fiat Panda's 4x4) en traktoren met laadbakken. De seizoensarbeiders (Roemenen, Albanezen) bevolken de tijdelijke behuizingen (kamertjes aan huis of in de garage's).    Wandelend door de wijngaarden plukken we her en der een druif en merken dat sommige al rijp zijn, andere nog zuur.   En er zijn veel verschillende smaakjes! Het is een prima-wijnjaar, vertellen de boeren ons, de wijn van volgend jaar zal van ottima qualità zijn. Oorzaak is het vrijwel constant mooie weer: van begin juni tot nu gemiddeld 30 graden, net weinig variatie, veel zon en droog.
  Terwijl de boeren verder zwoegen tussen de wijnstokken, prutsen wij wat aan de omgeving rond het zwembad: planten, steentjes, tegels. Er is steeds minder klei te zien, want ook het gras tiert welig. Het lijkt net een echt zwembad! Maar waar is de badmeester?

Wilt u ook wijn oogsten? Zorg dat u op 13 september bij de Padroni bent. Dan kunt deelnemen aan de jaarlijkse wijntrappeldag bij Il Piccolo Bacco, welbekend van de I Due Padroni Huiswijn. Kom naar B&B Italie Villa I Due Padroni vakantiehuis Italie !