Una foresta ambulante

    "Het lijkt wel een mobiel bos", zei de nieuwsgierige klant die achter ons in de rij bij het tuincentrum Botanic stond. We hadden inderdaad flink ingeslagen. Het leek weer heel wat, zo'n kar vol planten, maar als je het thuis in de tuin uitzet, dan zie je er bijna niks meer van: de planten verdwijnen gewoon in de zee van ruimte. Toch raakt de tuin zowel voor als achter wel wat gevulder en het kost toch aardig wat tijd en energie om de benodigde gaten te graven! Gelukkig hebben we het zwembad. En gelukkig blijft het zwembad ook nog wel een tijdje beschikbaar. De badmeester-padrone zit al een tijdje te zenuwen over het winterklaar maken van het bad en wil eigenlijk vóór onze NL-reis in oktober de zaak al afhandelen. De ochtendduik-padrone daarentegen maakt het liefst tot de eerste sneeuwval gebruik van het bad. En hij heeft geluk want het internet vertelt ons dat het bad pas dicht mag als de watertemperatuur onder de 12 graden is gezakt, dit in verband met de algengroei. Joepie!
De tuin raakt ook gevulder door het groeien van al eerder geplante en wilde planten: de door Torti opgeworpen zandhopen en -vlaktes worden ingenomen door onkruid (mooi groen), de uit NL meegebrachte grassen staan in bloei, de wilde zonnebloemachtigen idem dito. Binnenkort komt er nog een lading planten die besteld zijn bij het erg Nederlands klinkende bedrijf Bakker (is dus ook olandese).
De spit-padrone werkt aan de moestuin, de luier-padrone werkt aan het poep-bruin (?dit komt er wel erg vreemd uit). En zo trekken de dagen voorbij, bijna november en nog steeds zon en 25 graden. Ga zo door weergoden!
(Sorry lezers, deze keer alleen padrone-vlees. Volgende keer kalfsvlees, daar wordt tenslotte iedereen vrolijk van).