Tartuffels

Tartufi of truffels, daar gaat het hier over: het zwarte of witte goud dat als een soort zwam in de grond groeit en als culinaire delicatesse beschouwd wordt. Totdat we dit een keer bij Leda kregen opgediend, vonden we het humbug, maar na haar toverrisotto zijn we om. Dus toen we lazen over een truffel sagra (jaarmarkt/oogstfeest) in Menconico, waren we niet meer te houden. Helemaal niet nadat bleek dat er ook nog een truffelzoekwedstrijd voor honden zou worden gehouden. Onze Saar! Zou ze het kunnen? Dan kunnen we helemaal gaan rentenieren, want voor die gronddrolletjes wordt dik betaald!
  Geheel naar Italiaans gebruik vertrokken we te laat en kwamen dientengevolge te laat aan: de truffelpranzo was al in volle gang en alle plastic tafeltjes in de openlucht tent waren bezet. Maar dit is Italië, dus gewoon doen of je neus bloedt en aan de kassa vragen of je wat kunt eten. Natuurlijk kan dat. Drie vier mensen beginnen gelijk wat te ritselen: is er nog pasta? is er nog vlees?, we schenken vast wijn voor jullie in, we gaan op zoek naar twee zitplaatsen. De Italiaan mag dan niet doelgericht en efficient zijn: improviseren kan hij als de beste! Niet veel later zitten we aan een van de keukentafeltjes en kouten met de Italiaanse tafelgenoten. De truffelravioli blijft wat langer uit en onze tafelgnoten beginnen meteen actie te ondernemen: waar blijft de ravioli van deze heren?   Er komt een ouder mannetje bij onze tafel staan en vraagt ons of we toevallig Engelsen zijn. Hij heeft nl twee Engelse gasten aan zijn tafel. Dat zijn we niet, maar het mannetje gaat niet weg, hij blijft lekker doorbabbelen. Bij Braun heeft hij gewerkt, zegt hij, maar nu is hij met pensioen. "Ik ook (bijna)", roept de pensioen-padrone enthousiast. (Mist hij STW nog wel?) Alle huishoudelijke apparatuur bij hem in huis is zeker van Braun, opperen wij. Jazeker, is de reactie, en ik ben zelf de technische dienst! Hij trakeert ons vervolgens op nog een rondje wijn, hoewel we net beweerd hebben dat Philips beter is dan Braun. Nééé, helemaal niet!
  De truffelzoekwedstrijd voor honden begint. Honden in alle maten en van alle merken. We posteren Saar vooraan: kan ze goed zien hoe het moet. Eigenbelang eerst! De truffels zijn speciaal voor de gelegenheid in een klein veldje ingegraven en elke hond mag een paar minuten zoeken. Wie de meeste vindt is de kampioen. En dat wordt een verrassend klein hondje dat in noodtempo 13 truffels opgraaft, terwijl het onderweg nog tijd vindt om te poepen (op het truffelveld, hopelijk is de drol goed te onderscheiden van een truffel) en twee keer te piesen. En plein public.    De padroni worden een beetje afgeleid door een jongmannelijk truffeltje bij de toeschouwers, en ja dán gebeurt het! We kijken naar Saar en wat zien we daar? Wat heeft onze ouwe dikke harige varkentje daar nu in haar bek???!!!