En toen, nadat ik terugkwam van een wandelingetje met Saar, stond ie er opeens: het zwembad. Dat wil zeggen de stalen wand. maar daardoor werden vorm, omvang en diepte van het bad meteen duidelijk. En zoveel werk is het nu toch ook niet meer .. toch?
De mannen van Torti hadden het, na weer een dag betondraaien en storten, op hun heupen gekregen en hadden na de uitleg van Nico wat de volgende stappen zouden zijn, meteen het initiatief genomen. Kom met die stalen wand, we zetten m er meteen in! Zo gezegd zo gedaan. Hoera!
Het enige vreemde is nu wel dat door de betonmuur van Torti je je afvraagt of we niet meteen rondom muren hadden kunnen laten maken en de bak hadden kunnen betegelen: dat was dan ook een zwembad geweest. Nou ja, nu kunnen we zeggen dat het geheel "is voorbereid" op een nog robuuster en groter zwembad. Nog een paar dagen en dan kunnen we ...
Italiaanse Toestanden - Emigratieverhalen
woensdag 8 juli 2009
Ad un tratto
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten